▪️برخی از فلاسفه گمان کردهاند که میتوان امیدوار بود که بالاخره زمانی، برهانهایِ شهودیِ بدیهیِ این گزارههایِ اساسیِ
عقلِ
محضِ ما، مانندِ اینکه «خدا وجود دارد» و «زندگیِ آیندهی پس از مرگ وجود دارد»، پیدا خواهند شد. برعکس، من مطمئنّم که این اتّفاق هرگز نخواهد افتاد. زیرا
عقل دلیلِ خود را برایِ چنین احکامِ ترکیبیای که به اُبژههایِ تجربه و امکانِ درونیِ آنها مربوط نمیشوند، از کجا خواهد گرفت؟... او این دانش را از کجا میتواند کسب کند، دانشی که به او حق بدهد دربارهی موضوعاتی فراتر از هرگونه تجربهی ممکن، و به این ترتیب به طورِ ترکیبی، حکم کند؟ همچنین ما میتوانیم در اینباره مطمئن باشیم که عکسِ گزارههایِ بالا را هم هیچکس هرگز نمیتواند اثبات کند...
عقلِ آدمی هیچ قاضیای را به رسمیّت نمیشناسد مگر خودِ
عقلِ بشری، که در آن هرکس آزادانه رأی و نظرِ خود را دارد... وقتی که من میشنوم که یک ذهنِ فوقالعاده میخواهد آزادیِ ارادهی آدمی، امید به یک زندگیِ آینده یِ پس از مرگ، و وجودِ خدا را با دلیل و برهان رد کند، آنگاه آروز دارم کتابی را بخوانم که از استعدادِ او انتظار داریم، تا افکارِ مرا بیشتر گسترش دهد. امّا من از قبل کاملاً به طورِ قطعی میدانم که او هیچکدام از این کارها را نتوانسته است انجام دهد، نه به این دلیل که من کمابیش گمان میکنم که برهانهایِ قطعیِ این گزارههایِ مهم را داشته باشم، بلکه به این دلیل که
نقدِ استعلاییای که کلِّ ذخیرهی
عقلِ
محضِ ما را کشف کرده، کاملاً مرا متقاعد ساخته است که همانطور که
عقل به هیچوجه نمیتواند در این قلمرو، احکامی ایجابی را حاصل کند، همچنین به مراتبِ بسیار کمتر میتواند دربارهی این سوالات چیزی را به شیوهی سلبی حکم کند. زیرا فردِ آزاداندیش، دانشِ موردِ ادّعایِ خود را یعنی برای مثال اینکه هیچ موجودِ اعلایی وجود ندارد یا به شیوهی ایجابی بگوید وجود دارد، از کجا خواهد گرفت؟ این گزاره خارج از قلمروِ تجربهی ممکن قرار دارد، و بنابراین همچنین ورایِ مرزهایِ هر نوع بصیرتِ انسانی.
👤 #ایمانوئل_کانت📚 #نقد_عقل_محض 🔃 ترجمهی
#بهروز_نظریjoin us | کانال فلسفه
@Philosophy3.