فلسفه و ادبیات

■ فلسفه، چنان که نیچه بنیان می‌نهد و به تصور می‌آورد،‌ تحقق راستین نقد است، یگانه شیوه‌ی تحقق بخشیدن به نقد فراگیر، یعنی فلسفه‌ورزی با ضربه‌های چکش.
#نیچه همواره نقد را نه یک واکنش بلکه یک کنش تلقی می‌کند‌. نیچه نقد را با انتقام، بغض یا کینه‌توزی در تقابل قرار می‌دهد‌‌.
نقد نه واکنشِ کینه‌توزی، بلکه بیان کنش‌گرانه‌ی یک شیوه‌ی زندگی‌ کنش‌گر است، حمله و نه انتقام، ستیزه‌جوییِ طبیعیِ یک شیوه‌ی وجود که بدون آن کمال را نمی‌توان تصور کرد.

👤 #ژیل_دلوز
📚 #نیچه_و_فلسفه
📖 صفحه 27 _ 28

. l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

‍ هنگامی که کسی می پُرسد: فلسفه به چه کار می‌آید؟
پاسخ باید ستیزه جویانه باشد، چرا که پرسش کنایه دار و نیش دار است.
فلسفه نه به دولت خدمت می کند و نه به کلیسا،
فلسفه به خدمتِ هیچ قوه ی مستقری در نمی آید. کار فلسفه ناراحت کردن است. فلسفه ای که هیچ کس را ناراحت نکند و به هیچ کس ضدیت نورزد فلسفه نیست.
کار فلسفه آزردنِ حماقت است، فلسفه حماقت را به چیزی شرم آور تبدیل می کند. فلسفه کاربردی ندارد جز افشاکردنِ پستی های اندیشه در تمامی اشکالش.
آیا جز فلسفه رشته ای هست که به نقد تمامیِ راز آمیزگری ها ، هر خاستگاه و هدفی که داشته باشد، همت گمارد؟

👤 #ژیل_دلوز
📚 #نیچه_و_فلسفه

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2