🐢💛کانال نشر فبک🐢💛
#تحلیل
Канал
436
подписчиков
479
фото
58
видео
150
ссылок
زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد.
سقراط
درباره
فلسفه
فلسفه برای کودکان و نوجوانان
کافه فلسفه
مشاوره‌ی فلسفی
سواد مالی
🐢همه آهسته و پیوسته برای رسیدن عجله نداریم🐢
ادمین کانال
@sophia133
Forwarded from تیزفکری
اخلال‌گران نظامِ «سواد»
#حامد_صفایی_پور
بر علیه باور عمومی سخن گفتن قدری اغراق و شیطنت زبانی می‌خواهد. این روزها، هم‌چنان، مثل روزهای قبل، باور عمومی و مُد زمانه این است که سواد و مدرک، جایِ اندیشیدن و درک را می‌گیرد. چنین نیست. «روان‌شناس» کسی نیست که نظریات را از بَر کرده و «فیلسوف» کسی که «کتاب‌های فلسفه» را روزنامه‌وار یا رمان‌وار خوانده است. ای بسا «دکتر» که در مهد کودک ذهنش یک کودک کنج‌کاو و یک لذت کشف پیدا نمی‌شود. مدرک جای درک، و سواد جای اندیشیدن را نمی‌گیرد.
شاید بهتر است بگویم: «سواد، بدون اندیشیدن شکل نمی‌گیرد». «اطلاعات» می‌تواند در انبار ذهن ذخیره شود. «ذهنِ_انباری» می‌تواند منبع احتکار اطلاعات باشد. «ذهنِ انباری» مانندِ ورزشکاری است که مواد نیروزا می‌خورد اما هیچ تحرکُی ندارد. تَحرُّک، اندیشیدن است و اندیشیدن واژه‌ای کلی برای همۀ فعالیت‌هایی است که ذهن به صورت ارادی و با #تامل(reflection) انجام می‌دهد. تحلیل(/واکاوی) با همه اقسام آن -تحلیل از طریق مقایسه، تحلیل از طریق بررسی پیشینه موضوع، تحلیل از طریق بررسی موردی و غیره- از مهمترین فعالیت‌های ذهن است. بدون تحلیل به «ذهنِ انباری» صفت تنبلی (خوردن و خوابیدن) نیز اضافه می‌شود.
فریب آدم‌های پُر اطلاعات را نخورید؛ وقتی همین آدم‌ها، در موقعیت‌هایی چالشی در ارائه تحلیل، ارائه راهِ حل و توجه به جنبه‌های دیگر ناتوانند. «فریب» این است که در اثر خوش‌نامی و بزرگ‌نامی این افراد، «تعریف سواد» در ذهن شما، به از بَر بودن نام چند نویسنده، سخن گفتن با لحن کتاب‌ها، Shift و Alt گرفتن در لابه‌لای حرف‌ها، از بَر خواندن جمله‌های بزرگان، پرداختن به جنبه¬های زبانی و نوشتاری جملات به جای مضمون آنها تقلیل می‌یابد. با همان جدیتی که «تن آدمی شریف است به جان آدمیت»، این بدل‌کاری و بزک‌کاری‌ها کسی را اهل نظر و اندیشه نمی‌کند.
علم پیچیده به تحلیل و بی‌پایان است. انباردار اطلاعات در دریافت سرشت پیچیده و طوفانی علم، ناتوان است. اطلاعات ارزشمند است اما هر کالای ارزشمندی به ثروت و سرمایه تبدیل نمی‌شود. تنها اهل اندیشه اند که می¬توانند با جعبه مدادرنگی¬ شش-رنگِ خود، نقاشیِ زیبایی بکشند. جعبۀ مداد رنگیِ هفتاد-رنک، کسی را نقاش‌تر نمی‌کند.
چه کنیم؟ قدری کار و بارمان را جدی‌تر بگیریم و به سطح حرفه‌ای آن نزدیک شویم. اصل را بر این بگذاریم که غالبا در پیرامون ما تنها نسخه‌های تقلّبیِ دانش وجود دارند. به سراغ ریشه‌ها برویم و تنها منبع دانش خود را، نسخه‌های شفاهی قرار ندهیم. ما باید علم را به همان روشی که دانشمندان می‌آموزند، بیاموزیم. غرق شویم. کتاب‌ها را پیش از خواندن، بررسی، و با خواندن، حلاجی و پس از خواندن، برای خود بازسازی کنیم. دانش را آنِ خود کنیم.
نگویید: «ای بابا! چه کسی کتاب می‌خواند». بهتر که نمی‌خواند! خدمتِ کتاب‌نخوان‌های بی‌ادعا -که بر عقل نیم‌بندِ اجتماعی خود متکی اند- به علم، بیش از «دانشگران نافرهیخته‌ای» است که جَهد بلیغ می‌کنند تا محصولات قاچاق را از گمرکِ «فرزانگی و دانش» رَد کنند. بدخاصیت، بدتر از بی‌خاصیت است. دانشگران[1] نافرهیخته، اخلال‌گران نظام سواد اند. ان‌ها را به متن اندیشیدن خود راه ندهید؛ به حاشیه برانید.
پانوشت:
[1]#دانشگر (بر سیاق کارگر، رفته‌گر، آهن‌گر و ... ) در این نوشته کسی که شغل او در پیرامون دانش است اما نحوه اندیشیدن و سیر علمی و فکری او دانشمندانه و متاملانه نیست.
#سواد
#ذهن_انباری
#تحلیل
#تفکر_نقادانه
#آسیب_شناسی #آموزش
#رشادت_آکادمیک
#نظام_آموزشی
#دانشگر
📌منتشر شده (97/6/24) در روزنامه اصفهان زیبا: http://www.isfahanziba.ir/node/81367
@SmartThinking
#حامد_صفایی_پور
بر علیه باور عمومی سخن گفتن قدری اغراق و شیطنت زبانی می‌خواهد. این روزها، هم‌چنان، مثل روزهای قبل، باور عمومی و مُد زمانه این است که سواد و مدرک، جایِ اندیشیدن و درک را می‌گیرد. چنین نیست. «روان‌شناس» کسی نیست که نظریات را از بَر کرده و «فیلسوف» کسی که «کتاب‌های فلسفه» را روزنامه‌وار یا رمان‌وار خوانده است. ای بسا «دکتر» که در مهد کودک ذهنش یک کودک کنج‌کاو و یک لذت کشف پیدا نمی‌شود. مدرک جای درک، و سواد جای اندیشیدن را نمی‌گیرد.
شاید بهتر است بگویم: «سواد، بدون اندیشیدن شکل نمی‌گیرد». «اطلاعات» می‌تواند در انبار ذهن ذخیره شود. «ذهنِ_انباری» می‌تواند منبع احتکار اطلاعات باشد. «ذهنِ انباری» مانندِ ورزشکاری است که مواد نیروزا می‌خورد اما هیچ تحرکُی ندارد. تَحرُّک، اندیشیدن است و اندیشیدن واژه‌ای کلی برای همۀ فعالیت‌هایی است که ذهن به صورت ارادی و با #تامل(reflection) انجام می‌دهد. تحلیل(/واکاوی) با همه اقسام آن -تحلیل از طریق مقایسه، تحلیل از طریق بررسی پیشینه موضوع، تحلیل از طریق بررسی موردی و غیره- از مهمترین فعالیت‌های ذهن است. بدون تحلیل به «ذهنِ انباری» صفت تنبلی (خوردن و خوابیدن) نیز اضافه می‌شود.
فریب آدم‌های پُر اطلاعات را نخورید؛ وقتی همین آدم‌ها، در موقعیت‌هایی چالشی در ارائه تحلیل، ارائه راهِ حل و توجه به جنبه‌های دیگر ناتوانند. «فریب» این است که در اثر خوش‌نامی و بزرگ‌نامی این افراد، «تعریف سواد» در ذهن شما، به از بَر بودن نام چند نویسنده، سخن گفتن با لحن کتاب‌ها، Shift و Alt گرفتن در لابه‌لای حرف‌ها، از بَر خواندن جمله‌های بزرگان، پرداختن به جنبه¬های زبانی و نوشتاری جملات به جای مضمون آنها تقلیل می‌یابد. با همان جدیتی که «تن آدمی شریف است به جان آدمیت»، این بدل‌کاری و بزک‌کاری‌ها کسی را اهل نظر و اندیشه نمی‌کند.
علم پیچیده به تحلیل و بی‌پایان است. انباردار اطلاعات در دریافت سرشت پیچیده و طوفانی علم، ناتوان است. اطلاعات ارزشمند است اما هر کالای ارزشمندی به ثروت و سرمایه تبدیل نمی‌شود. تنها اهل اندیشه اند که می¬توانند با جعبه مدادرنگی¬ شش-رنگِ خود، نقاشیِ زیبایی بکشند. جعبۀ مداد رنگیِ هفتاد-رنک، کسی را نقاش‌تر نمی‌کند.
چه کنیم؟ قدری کار و بارمان را جدی‌تر بگیریم و به سطح حرفه‌ای آن نزدیک شویم. اصل را بر این بگذاریم که غالبا در پیرامون ما تنها نسخه‌های تقلّبیِ دانش وجود دارند. به سراغ ریشه‌ها برویم و تنها منبع دانش خود را، نسخه‌های شفاهی قرار ندهیم. ما باید علم را به همان روشی که دانشمندان می‌آموزند، بیاموزیم. غرق شویم. کتاب‌ها را پیش از خواندن، بررسی، و با خواندن، حلاجی و پس از خواندن، برای خود بازسازی کنیم. دانش را آنِ خود کنیم.
نگویید: «ای بابا! چه کسی کتاب می‌خواند». بهتر که نمی‌خواند! خدمتِ کتاب‌نخوان‌های بی‌ادعا -که بر عقل نیم‌بندِ اجتماعی خود متکی اند- به علم، بیش از «دانشگران نافرهیخته‌ای» است که جَهد بلیغ می‌کنند تا محصولات قاچاق را از گمرکِ «فرزانگی و دانش» رَد کنند. بدخاصیت، بدتر از بی‌خاصیت است. دانشگران[1] نافرهیخته، اخلال‌گران نظام سواد اند. ان‌ها را به متن اندیشیدن خود راه ندهید؛ به حاشیه برانید.
پانوشت:
[1]#دانشگر (بر سیاق کارگر، رفته‌گر، آهن‌گر و ... ) در این نوشته کسی که شغل او در پیرامون دانش است اما نحوه اندیشیدن و سیر علمی و فکری او دانشمندانه و متاملانه نیست.
#سواد
#ذهن_انباری
#تحلیل
#تفکر_نقادانه
#آسیب_شناسی #آموزش
#رشادت_آکادمیک
#نظام_آموزشی
#دانشگر
📌منتشر شده (97/6/24) در روزنامه اصفهان زیبا: http://www.isfahanziba.ir/node/81367
@SmartThinking
Forwarded from رادیو فلسفه برای کودکان (مدرسه مهارت‌های تفکر) (Elham)
تحلیل کارگاه فبک
ابتدا تجربه تسهیلگر آموزش دیده در خانه حکمت را بخوانیم:
ابتدای کلاس با اجرای نمایش عروسکی تحت عنوان دروغ شروع شد. طراحی این نمایش به گونه ای بود که شخصیت اصلی داستان(وحید) بین چند راهی قرارمیگیرد که آیا2میلیاردپول را ازکامران برای مداوای مادرش بگیرد و کامران را از مجازات رهایی بخشد یا راست گوید و درعین حال که پول را نمی گیرد اجازه ندهد خون دوستش علی پایمال شود؟
ازغزل درخواست شد بار دیگر کلِ داستان را بازگوکند، سپس تقاضاکردم خود را جای شخصیت اصلی داستان گذاشته و اگر مورد مشابه دیده اند ذکر کنند. در ادامه راجع به چند سوال کلیدی مانند: ( 1- دروغ چیست؟ 2-تاکنون دروغ گفته اید؟ 3- تاحد مجازیم دروغ بگوییم؟ 4-آیا مادر و پدر مجاز هستند به دروغ گفتن؟ 5- تصورکنید همه به هم دروغ بگویند چه اتفاقی می افتد؟ 6- فرق دروغ با دروغ مصلحتی و چاخان چیست؟ ) به بحث پرداختیم. تارسیدیم به این سوال که: "دروغ چه رنگی است؟"
نرگس گفت: دروغ سفیدِ بی رنگه اماوقتی به زبون میاریم سیاه میشه! مسیح گفت: مخالفه و کلادروغ سیاهه ، به این دلیل که:1- اگه سفیدِ بی رنگ بود خدا برامون ثواب می نوشت مثلا خداگفته اگه 1ساعت تفکر کنیدثواب 70سال عبادت و ثواب را براتون می نویسم پس فکر کردن به دروغ هم گناهه و خدا گناه می نویسه 2- اگه دروغ خوب بود خدابرای برقراری عدالت از راست استفاده می کرد نه دروغ مثل داستانِ نمایش عروسکی امروز.
مسیح با کمک یاسین دلیل خود رابه شیوه ی دیگری اینگونه بیان کرد: دروغ مثه مدادسیاهه، چه باهاش روی کاغذ بکشیم چه نکشیم سیاهه و نشونه داره که سیاهه. در ادامه دلیل اول مسیح، با ذکر این نکته که برای فکرگناهی که هنوز عملی نشده گناه نمی نویسه رد شد و نرگس دلیل دومش را نپذیرفت با این دلیل که: تا کار بدیوهنوز انجام ندادیم به کسی آسیبی نزدیم اما وقتی اون کار بد رو انجام میدیم به دیگران آسیب می زنیم و این گناهه. دراینجا اشاره کردم که عده ای از متکلمان یا فیلسوفان (معتزلیان در رابطه با حسن و قبح ذاتی یا فعلی) با نرگس موافق اندوعده ای دیگر ازفیلسوفان(اشاعره در همان بحث) با مسیح موافق اندوبهتر است برای انسجام بحث نرگس و مسیح دلایل خود راجلسه ی بعدبر روی کاغذ بیاورند.در انتها هم بازی گروهی انجام دادیم وبه هر دو گروه 1پلاکارت دادیم که پشت و روی آن ( دروغه- راسته) نوشته شده بود به طوری که هر گروه تنها30ثانیه فرصت داشتند تاجواب درست سوالات را زود تراز گروه دیگربدهند.
توضیح:
نمونه شرح داده شده، آنچنان که از گزارش برمی‌آید، صرفا تلاشی برای اجرای یک کارگاه فبک است و نه یک نمونه اجرای درست؛ تسهیلگر علی رغم اینکه در پایان کار احساس رضایت داشته و در متن نوشته شده در کانال مبدا به این موضوع اشاره کرده، اما موفق عمل نکرده است. فبک قرار نیست صرفا پرسش و پاسخ باشد و آنهم هر نوع پرسشی. پرسش ها در فبک باید از استاندارد لازم برخوردار باشند. اینکه یک تسهیلگر از بین پرسش های موجود روی چه پرسشی تاکید می‌کند یا وضعیت اولیه طرح شده در تجربه فوق، شامل چه معانی و پیش فرض هایی است و چه پیامی را به کودک (اینجا 9 تا 12 سال) منتقل کرده و آیا این پرسش برای آنها مناسب است و... همگی قابل توجه و از نقاط ضعف این اجرا محسوب می‌شود.
اگر قرار است درباره دروغ با بچه ها صحبت کنید (یا راستگویی) وضعیت ها را در چارچوب جهان کودک مطرح کنید. از موقعیت های مرزی کمک بگیرید به جای خون و خونریزی!
بعلاوه آیا اشاره به آرای معتزله و اشعری این گفتگو را فبکی یا فلسفی ساخته؟! آیا مهمترین پرسش متن یا جلسه درباره رنگ دروغ، مایه فلسفی دارد؟! بازی مطرح شده چه هدف و کارکرد مرتبطی قرار است داشته باشد؟! و....
تسهیلگر فبک، پیش از کار با کودک باید بارها مفهوم و وضعیت را وارسی کرده باشد، با بزرگسال تمرین و از روانشناسی کودک مطلع باشد.
طراحی و اجرای برنامه آموزش و تربیت مربی فبک نیازمند دانش و مهارتی است که متاسفانه در بسیاری مراکز متولی نادیده گرفته می‌شود.
پ. ن
1. تمرین برای تسهیلگر بسیار مهم است، اما کودک مهمتر.
2.از آداب انتشار گزارش روی کانال رسمی که بگذریم، درست نوشتن هم یکی از مهارت های مورد توجه در فبک است که تسهیلگر باید خودش از آن بهره مند باشد، تا بتواند در کار با کودک نیز آن را لحاظ کند.
#الهام_فخرایی
#تجربه_نگاری
#تحلیل_کارگاه_فبک
#فبک
#پرسشگری
@RadioP4C
ابتدا تجربه تسهیلگر آموزش دیده در خانه حکمت را بخوانیم:
ابتدای کلاس با اجرای نمایش عروسکی تحت عنوان دروغ شروع شد. طراحی این نمایش به گونه ای بود که شخصیت اصلی داستان(وحید) بین چند راهی قرارمیگیرد که آیا2میلیاردپول را ازکامران برای مداوای مادرش بگیرد و کامران را از مجازات رهایی بخشد یا راست گوید و درعین حال که پول را نمی گیرد اجازه ندهد خون دوستش علی پایمال شود؟
ازغزل درخواست شد بار دیگر کلِ داستان را بازگوکند، سپس تقاضاکردم خود را جای شخصیت اصلی داستان گذاشته و اگر مورد مشابه دیده اند ذکر کنند. در ادامه راجع به چند سوال کلیدی مانند: ( 1- دروغ چیست؟ 2-تاکنون دروغ گفته اید؟ 3- تاحد مجازیم دروغ بگوییم؟ 4-آیا مادر و پدر مجاز هستند به دروغ گفتن؟ 5- تصورکنید همه به هم دروغ بگویند چه اتفاقی می افتد؟ 6- فرق دروغ با دروغ مصلحتی و چاخان چیست؟ ) به بحث پرداختیم. تارسیدیم به این سوال که: "دروغ چه رنگی است؟"
نرگس گفت: دروغ سفیدِ بی رنگه اماوقتی به زبون میاریم سیاه میشه! مسیح گفت: مخالفه و کلادروغ سیاهه ، به این دلیل که:1- اگه سفیدِ بی رنگ بود خدا برامون ثواب می نوشت مثلا خداگفته اگه 1ساعت تفکر کنیدثواب 70سال عبادت و ثواب را براتون می نویسم پس فکر کردن به دروغ هم گناهه و خدا گناه می نویسه 2- اگه دروغ خوب بود خدابرای برقراری عدالت از راست استفاده می کرد نه دروغ مثل داستانِ نمایش عروسکی امروز.
مسیح با کمک یاسین دلیل خود رابه شیوه ی دیگری اینگونه بیان کرد: دروغ مثه مدادسیاهه، چه باهاش روی کاغذ بکشیم چه نکشیم سیاهه و نشونه داره که سیاهه. در ادامه دلیل اول مسیح، با ذکر این نکته که برای فکرگناهی که هنوز عملی نشده گناه نمی نویسه رد شد و نرگس دلیل دومش را نپذیرفت با این دلیل که: تا کار بدیوهنوز انجام ندادیم به کسی آسیبی نزدیم اما وقتی اون کار بد رو انجام میدیم به دیگران آسیب می زنیم و این گناهه. دراینجا اشاره کردم که عده ای از متکلمان یا فیلسوفان (معتزلیان در رابطه با حسن و قبح ذاتی یا فعلی) با نرگس موافق اندوعده ای دیگر ازفیلسوفان(اشاعره در همان بحث) با مسیح موافق اندوبهتر است برای انسجام بحث نرگس و مسیح دلایل خود راجلسه ی بعدبر روی کاغذ بیاورند.در انتها هم بازی گروهی انجام دادیم وبه هر دو گروه 1پلاکارت دادیم که پشت و روی آن ( دروغه- راسته) نوشته شده بود به طوری که هر گروه تنها30ثانیه فرصت داشتند تاجواب درست سوالات را زود تراز گروه دیگربدهند.
توضیح:
نمونه شرح داده شده، آنچنان که از گزارش برمی‌آید، صرفا تلاشی برای اجرای یک کارگاه فبک است و نه یک نمونه اجرای درست؛ تسهیلگر علی رغم اینکه در پایان کار احساس رضایت داشته و در متن نوشته شده در کانال مبدا به این موضوع اشاره کرده، اما موفق عمل نکرده است. فبک قرار نیست صرفا پرسش و پاسخ باشد و آنهم هر نوع پرسشی. پرسش ها در فبک باید از استاندارد لازم برخوردار باشند. اینکه یک تسهیلگر از بین پرسش های موجود روی چه پرسشی تاکید می‌کند یا وضعیت اولیه طرح شده در تجربه فوق، شامل چه معانی و پیش فرض هایی است و چه پیامی را به کودک (اینجا 9 تا 12 سال) منتقل کرده و آیا این پرسش برای آنها مناسب است و... همگی قابل توجه و از نقاط ضعف این اجرا محسوب می‌شود.
اگر قرار است درباره دروغ با بچه ها صحبت کنید (یا راستگویی) وضعیت ها را در چارچوب جهان کودک مطرح کنید. از موقعیت های مرزی کمک بگیرید به جای خون و خونریزی!
بعلاوه آیا اشاره به آرای معتزله و اشعری این گفتگو را فبکی یا فلسفی ساخته؟! آیا مهمترین پرسش متن یا جلسه درباره رنگ دروغ، مایه فلسفی دارد؟! بازی مطرح شده چه هدف و کارکرد مرتبطی قرار است داشته باشد؟! و....
تسهیلگر فبک، پیش از کار با کودک باید بارها مفهوم و وضعیت را وارسی کرده باشد، با بزرگسال تمرین و از روانشناسی کودک مطلع باشد.
طراحی و اجرای برنامه آموزش و تربیت مربی فبک نیازمند دانش و مهارتی است که متاسفانه در بسیاری مراکز متولی نادیده گرفته می‌شود.
پ. ن
1. تمرین برای تسهیلگر بسیار مهم است، اما کودک مهمتر.
2.از آداب انتشار گزارش روی کانال رسمی که بگذریم، درست نوشتن هم یکی از مهارت های مورد توجه در فبک است که تسهیلگر باید خودش از آن بهره مند باشد، تا بتواند در کار با کودک نیز آن را لحاظ کند.
#الهام_فخرایی
#تجربه_نگاری
#تحلیل_کارگاه_فبک
#فبک
#پرسشگری
@RadioP4C