♦️خطری به نام خلوصگرایی
✍ حسن محدثیی گیلوایی۲ دی ۱۴۰۰
در شب یلدا به من تذکر دادهاند که یلدا کلمهای غیرفارسی است و به جای آن کلمهای فارسی بهکار ببریم و بعد این
خلوص
گراییی زبانی را ربط دادند به هویت ایرانی. در پاسخ یادآوری کردم که
خلوص
گرایی گرایشی مخرب و گاه خطرناک است.
خلوص
گرایی در وهلهی نخست سبب فقیرسازی میشود.
خلوص
گراییی زبانی، زبان را فقیر میکند؛
خلوص
گراییی فرهنگی فرهنگ را فقیر میکند و ضعیف میسازد؛
خلوص
گراییی
معرفتی ریشهی درخت اندیشه را میخشکاند؛ و
خلوص
گراییی قومی یا ملی خودمداریی قومی و ملی را قوت میبخشد.
اما تمام اشکال
خلوص
گرایی خطری بالقوه در خود دارند و آن دامن زدن به عدم مدارا است. ما نیازمند توسعهی فرهنگی و اجتماعی و سیاسی هستیم و توسعهی اجتماعی و فرهنگی و سیاسی نیازمند تقویت مدارا و پذیرش اشکال گوناگون تکثر (اعم از تکثر فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و قومی و نژادی و زبانی) است.
به جای پاسداشت بیمارگونهی میراث و تاکید دایم بر هویتمندیی میراثی، میبایست بر هویتمندیی آفرینشگرانه تمرکز کنیم. تاکید هزار باره بر روی میراث و تربیت کودکان با هویت میراثی، نه تنها سبب اعتلا و رشد نمیشود بلکه به درجازدنی انحطاطآور منتهی میگردد. هویتمندیی آفرینشگرانه معطوف به آفرینشی تازه و زیستی کنشگرانه است اما هویتمندیی میراثی، بهنحوی انفعالی بر گذشته تمرکز دارد؛ بیآنکه حتا همان گذشته درونی شده باشد.
از اینها گذشته، اگر ما بخواهیم
خلوص
گراییی زبانی را -آنطور که مدعیان خرد و کلان میفرمایند- دنبال کنیم، جملاتمان را چهطور بنویسیم؟!
از همه بدتر، من با نام خودام، نام پدراَم، و نام مادراَم چه کنم؟ لابد باید نام و مشخصاتام را از حسن محدثیی گیلوایی برگردانم به:
نیکوی سخنگوییی گیلوایی فرزند
ستودهی شکافنده (محمدباقر سابق)
و کوچنده (هاجر سابق). حالا من خود را چهگونه بشناسم؟!
#توسعه#انحطاط#خلوصگرایی#خلوصگرایی_زبانی#هویتمندی_میراثی#خلوصگرایی_معرفتی#هویتمندی_آفرینشگرانه@NewHasanMohaddesi