♦️از کجا آغاز کنیم
✍ آ. بشیری۹ آذر ۱۴۰۰
۸ آذر ۷۶ بود؛ ۴۴ سال بعداز آذر ۳۲ و یک سال قبل از آذر ۷۷. مردمی که خسته از درد، رنج ، جنگ چشم به پای بازیکنان دوخته بودند؛ شاید معجزه ای شود.
بازی فوتبال ساعت 14:45 به وقت ایران قرار است شروع شود. شنبه اول هفته بچههای مدارس و دانشگاه به دنبال بهانهای بودند که از مدرسه فرار کنند. چه چیزی میتواند مهمتر از دیدن این مسابقه باشد. سرانجام این انتظار به پایان میرسد و ساندروپل داور مجارستانی بازی را با سوتاش شروع میکند.
۸۵ هزار تماشاگر اتمسفر سنگین بهوجود میآوردند که در تاریخ ورزش
استرالیا کم سابقه بوده. چه کسی میتواند مقابل این فضای سنگین دوام بیاورد. شاید سیو یک دست دقیقهی ۴ عابدزاده با لبخندی زیبا [کمک کند].
استرالیای سرکش، در خانه فشار میآورد. سرانجام دقیقهی ۳۲ هری کیول ۱۹ ساله قفل دروازهی ما را باز میکند. بازی در نیمهی اول با همین تک گل تمام میشود. بازیکنان به رختکن میروند. هیچکس نمیداند سرمربی برزیلی ایران "ویرا "چه چیزی به بازیکنان گفته است.
نیمهی دوم شروع نشده دقیقهی ۲ گل دوم را از شمارهی ۱۰
استرالیا "ویدمار" میخوریم. تماشاگر مست استرالیایی تورمان را پاره میکند و حدود ۵ دقیقه در بازی وقفه میافتد. عابدزاده با کله معلق سعی میکند به خود و بازیکنان روحیه دهد. او کاپیتان تیم است. دقیقهی ۷۵ سیدابراهیم تهامی به جای نعیم سعدوای وارد میدان میشود. چهل ثانیه بعد در یک صحنهی عجیب کریم باقری خسته از پرواز ۱۷ ساعته دروازهی
استرالیا را باز میکند.
دقیقهی ۸۰ ضربهی سر کریم باقری توپ را جلوی پای علی دایی میاندازد و علی دایی با پاسی زیبا خداداد را تک به تک صاحب توپ میکند و خداداد با ضربهای زیبا مارک بوسنیج را تسلیم میکند.
"ویرا "سیگار پرت کردهی خورده را برمیدارد و به آن پک میزند؛ گویی "سوکورو تازاکی" است در رمان "سوکورو تازاکی بیرنگ و سالهای زیارتاش" از "هاروکی موراکامی"؛ اینقدر خونسرد.
دقیقهی ۸۸ علی اکبر استاد اسدی به جای ابراهیم تهامی وارد بازی میشود. ۱۳ دقیقه برای ابراهیم تهامی کافی بود تا برای همیشه در قلب مردم ایران بماند. دقیقهی ۹۸ بازی تمام میشود و ایران مسافر جام جهانی ۹۸ فرانسه میشود.
باور نکردنی است. مردم خوشحال از این حماسه به خیابانها میآیند. شهرها و روستاها خوشحالتر از هر زمانی. تاریخ ایران اینچنین شادی به خودش ندیده است.
سفارت فرانسه تسخیر میشود. دیپلماتهای فرانسه متحیر از این اتفاق، از ترس حالت افسردهای به خود میگیرند. آخر آنها دیپلمات هستند و حوادث تاریخی را فراموش نمیکنند. با خود میگویند شاید گروگانگیری ۴۴۴ روزه در انتظار آنها باشد. نه، وقتی خوب دقت میکنند و جلوتر میآیند، مردمی با گل و شیرینی میبینند که [میخواهند بگویند] ما مسافر کشور شما شدیم.
همه جای ایران شاد است. فرزندان ایران گل کاشتند و تا هزاران سال این خاطره از ذهن کسی پاک نخواهد شد.
استرالیا برای ما تمام شده است، اما خاطراتاش هرگز.
#شادی#فوتبال#استرالیا@NewHasanMohaddesi