▫️ کرونا و طبقات کارگر غرب
▫️تلاقی رکود اقتصادی قریبالوقوع با شوک کرونا
نوشتهی: اینگار زولتای
ترجمهی: هوشنگ هادیان
28 مارس 2020
🔸 جهان از مارس 2020 به آینده باز خواهد گشت. تصور میشد بحران مالی جهانی در سالهای 2007-2008 که به سرعت به فروپاشی مالی جهانی در سپتامبر 2008 منجر شد، بحران بیگبنگِ عصر ما باشد، رخدادی که یکبار در طول زندگی با آن مواجه خواهیم شد. اما هنوز چیزی نگذشته است که ما دوباره به همان نقطه بازگشتهایم.
گسترش بحران بیماری کووید ـ 19، سر رسیدن «اجل قوهی مجریه» و وحشت ناشی از آن، و نیز اقدامات اقتصادی در واکنش به بحران سلامت، فکر و خیال اغلب مردم دنیا را مشغول کرده است. بیماری کووید ـ 19 با اختلال در زنجیرههای عرضهی بینالمللی و صدمهی جدی به اقتصاد جهانی بشدت آسیبپذیر تولید بههنگام [just-in-time production] به وضوح گذار به کسادی را شتاب بخشید؛ اما این کسادی قبلاً از اواخر سال گذشتهی میلادی بر سرمان نازل شده بود. رشد تولید ناخالص داخلی، سودآوری سرمایه، نرخ استفاده از ظرفیت، میزان ساعات کار و غیره همگی نشاندهندهی شروع کسادی بودند ...
🔸 آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، که در یک اعلان تلویزیونی ملی و برای نخستین بار خلاف قاعده در 18 مارس 2020 اظهار کرد که «یک پاندمی به ما نشان میدهد که چقدر همهی ما آسیبپذیریم و تا چه اندازه وابستهایم به رفتار باملاحظهی سایر مردم و از همین رو به اینکه چطور از طریق اقدام مشترک و قوتبخشی همگانی از خودمان محافظت کنیم.»
بسیاری از مردم این پیام اغواکننده را پذیرفتهاند که وضعیت به فداکاری فراطبقاتی نیاز دارد. با این همه، آیا این بحران بر همهکس و صرف نظر از ثروت و جایگاهشان تأثیر میگذارد؟ آیا این بحرانْ مردم را همدل نمیکند، حال که رهبران ملی از همبستگی سخن میگویند؟ آیا این بحران وضعیتی را پیش نیاورده که در آن ناگهان احزاب و ایدئولوژیها گویی دیگر موضوعیت ندارند؟
🔸 به طور کلی، این اقدامات، یا بهواقع، این انفعال نسبیِ دولت در زمان بحران، طبقات کارگر جهانی را در وضعیتی بهشدت آسیبپذیر قرار داده است. در مقطع فعلی آشکار شده که بانکداران، مدیران صندوقهای پوشش ریسک یا وکلا، یعنی همان کسانی که [مطابق با این شعار معروف] «بزرگتر از آنند که فروبپاشند» تضمینکنندهی نظام مواد غذایی و تدارک خدمات سلامت نیستند، بلکه کارگران مزارع، صندوقداران سوپرمارکتها، جمعآوریکنندگان زباله، پزشکان، پرستاران، کارکنان خدمات شخصی سلامت و پیکها هستند که این موارد را تضمین میکنند.
🔸 بااینحال، طبقات کارگر غربی نیز صرفاً به این وضعیت تحملناپذیر تن ندادهاند. اتحادیههای کارگری در آلمان موفق شدند که پرداختهای اجباری کوتاهمدت دولتی به کار را از 75 درصد به 97 درصد از درآمد خالص پیشین افزایش دهند. در صنایع غذایی آلمان، یکی از صنایع اصلیِ با مزدهای پایین که بیش از همه از بحران ضربه خورده است، اتحادیهی اِن.گ.گ و طرف کارفرما طرحی را تهیه دیدند برای پرداخت 90 درصد از مزد به صورت کوتاهمدت، که میزان آن از روز نخست ماه مارس 2020 محاسبه میشود... در سایر کشورها، کارگران به اعتصابات یکباره و ناگهانی روی آوردهاند. در ایتالیا، این دست اعتصابات از کارخانهی فیات گرفته تا صنایع کشتیسازیِ لیگوریا در شمال و کارگران فولاد در جنوب را در بر گرفته است و دولت را مجبور ساخته که با اتحادیههای کارگری وارد مذاکره شوند...
🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-1jm#اینگار_زولتای #هوشنگ_هادیان#کرونا #نئولیبرالیسم #بحران #طبقه_کارگر 👇🏽🖋@naghd_com