نان و آزادی

🔴 از داریو آزلینی در حمایت از شریفه محمدی

در این ویدئوی کوتاه داریو آزلینی مبارز سیاسی، نویسنده، مستندساز و جامعه‌شناس ایتالیایی-آلمانی از شریفه محمدی و برای شریفه محمدی سخن می‌گوید. کارگر مبارزی که اکنون در زندان لاکان رشت توسط قضاییه‌ی جلادان به اعدام محکوم شده است.
داریو آزلینی، بیش از دو دهه است که زندگی خودش را وقف سازماندهی‌های کارگری و حمایت از سازماندهی‌های کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی رادیکال در اروپا، آمریکای لاتین و ایالات متحده کرده است. او به‌طور خاص بیش از یک دهه است که به شکل متمرکز در مورد تجربه‌های کنترل کارگری و کارخانه‌ها و مراکز کار خودگردان پژوهش می‌کند، در ارتباط با بسیاری از آنها قرار دارد و به شکل عملی برای تقویت و گسترش آنها مبارزه می‌کند. او هم‌چنین چندین مستند در مورد تجربه‌های کنترل کارگری و خودگردانی کارخانه‌ها در نیکاراگوئه، ایتالیا، مکزیک و ونزوئلا ساخته است. ما در ایران آزلینی را علاوه بر ترجمه‌ی برخی مقالات پراکنده به ویژه به عنوان یکی از سرویراستاران کتابی می‌شناسیم که رفقای سایت نقد بخش اعظم آن را تحت عنوان «شورا: شکلِ سیاسیِ سرانجام مکشوف؟» ترجمه و منتشر کرده‌اند می‌شناسیم.
۲۳ تیر ۱۴۰۳

#منجنیق

#شورا_فکری دانش‌آموخته اقتصاد دانشگاه مازندران، شامگاه ۲۹ آبان هنگام عبور از خیابان در آمل توسط نیروی انتظامی بازداشت شده و اکنون در زندان آمل به سر می‌برد.

#زنده_باد_انقلاب
#زن_زندگی_آزادی
#پیش_بسوی_اتحاد_جنبش_ها_حول_نان_کار_آزادی
#پیش_بسوی_اعتصابات_سراسری
#کارگر_زندانی_زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نان_کار_آزادی_حکومت_کارگری

@Skaregari

🔸 جنبش خودآگاه و آگاه کارگران هفت‌تپه

▫️ پیروزی جنبش کارگران هفت‌تپه، تنیده در جنش کارگری و دیگر جنبش‌های طبقاتی و اجتماعی، در دست‌یابی به یکی از هدف‌های خود، همانا روبیدن و برون راندن دارودسته‌ی سرمایه‌داران ستمگر، دزد و چپاولگر و استثمارگر، و خلع ید از بخش خصوصی، گامی بزرگ است؛ گامی بزرگ در ژرفا بخشیدن به خودآگاهی این جنبش و گسترانیدن و نهادین کردن آگاهی نقادانه‌ی ضدسرمایه‌دارانه در این جنبش و در جنبش کارگری و طبقاتی بطور اعم.

▫️ جنبش کارگران هفت تپه خودآگاه بود و هست: آگاه به ریشه‌های خود، به موقعیت اجتماعی و اقتصادی عینی خود، به ظرفیت‌های عینی و ذهنی خود و به پیوندهای اجتناب‌ناپذیر خود با همه‌ی کشاکش‌های سیاسی و اجتماعی و ترفندهای بازیگران آن‌ها، در قدرت و به‌سوی قدرت. جنبش کارگران هفت‌تپه آگاهانه بود، در هر گام آگاهانه‌تر شد و می‌شود.

▫️ جنبش کارگران هفت‌تپه بهترین نمونه‌ی تنیدگی ایدئولوژی و ایدئولوژی‌ها در مبارزه و کردار اجتماعی، بهترین نمونه‌ برای تلاش‌های نهادین شدن آگاهی انتقادی در مبارزه و گفتار و کردار مبارزاتی و آشکارترین نمود و نماد انکار دیوارهای عبورناپذیر بین جنبش به‌اصطلاح «خودبخودیِ» فاقد اندیشه و آگاهی به‌اصطلاح «انقلابی» است.

▫️ جنبش کارگران هفت‌تپه، گامی پیروزمندانه‌ و واقعی‌ را در متن و بطن یک جنبش واقعی جشن می‌گیرد. کارگران هفت‌تپه و نمایندگان پیشرو و برجسته‌ی آن‌ها آخرین کسانی هستند که نسبت به جایگاه این پیروزی در فرآیند مبارزه‌ی دیروز و امروز و فردایشان دچار توهم باشند یا بشوند. خودآگاهی و آگاهی آن‌ها نیرومندترین سلاح علیه چنین توهمی است.

▫️ متوهمان و نومیدان و ناصحان حاشیه‌نشین، کسانی هستند که دیروز شعار «شورا» را به سخره می‌گرفتند و امروز از این که جنبش کارگران هفت‌تپه موفق به برقراری «دیکتاتوری پرولتاریا» در هفت‌تپه نشده است، افسرده‌اند و با سرزنش کردن این جنبش، آوار هذیان‌های خیالپردازانه‌ی خود را بر سر کارگران خوشحال و پیروزمند هفت‌تپه فرومی‌ریزند.

✊🏼

#هفت_تپه #جنبش_کارگری #شورا

منبع :

🖋@naghd_com


🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه

🆔 @edalatxah

🔹 نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️ معاصر شویم

نوشته‌ی: البرز مشیری

7 ژانویه 2021

🔸 آنچه جنبش چپ دانشجویی دهه‌ی 90 را از ادوار پیش از خود متمایز می‌کند، میانجی قرار دادن امر صنفی، یعنی مسائل عینی زیست دانشجویی برای خیز به سوی سیاست‌ورزی معطوف به مسائل جامعه، یا به عبارت بهتر تبدیل این امور به بخشی از فرآیند مبارزه است. این ویژگی ضمن اینکه جریان مذکور را از خطر انتزاعی شدن تا حدودی مصون نگاه داشته و می‌دارد، گفتمان منبعث از آن را واجد پراکسیسی بالنده و فرارونده می‌کند. مبارزه‌ی صنفی و اقتصادی در سرمایه‌داری همواره بالقو‌گی سیاسی دارد و درون خود حامل مبارزه‌ی سیاسی است و به این معناست که پیگیری ریشه‌ای آن تفکیک صوری امر اقتصادی و سیاسی را برهم می‌زند. در اینجا توجه به ترکیب «پیگیری ریشه‌ای» حائز اهمیت است، چه اینکه تاریخ مبارزات صنفی به ما می‌گوید که خطر ماندن در سطح تریدنیونیسم (اتحادیه‌گرایی) همواره در کمین است تا روند خودزایی پراتیک امر صنفی به سوی سیاسی را متوقف کند.

🔸 از جمله عواملی که عرصه را برای تکوین جریان صنفی و شکل گرفتن سازمان‌یابی فوق گشود، اجرا و اتخاذ مجدانه‌ی سیاست‌های نئولیبرالی توسط دولت‌ها، علی الخصوص دولت‌های یازدهم و دوازدهم است. آنچه اما در تداوم سیاست‌های نئولیبرالی از حیث بدنه‌ی جریان صنفی و نیز میانجی‌گری امر صنفی برای سیاست لازم است مورد تأکید قرار گیرد، اثر دوگانه‌ی این سیاست‌ها بر جنبش دانشجویی است:
▪️ طبقاتی شدن بدنه‌ی دانشگاه؛
▪️ از دست رفتن امر صنفی به عنوان میانجی سیاست‌ورزی.

🔸 شورای صنفی نتیجه‌ی ابژکتیو تضادهای موجود در جامعه، دانشگاه و نظام آموزشی است و هرچند می‌تواند با چانه‌زنی و ایفای نقش نظارتی در مسیر بهبود وضعیت داشجویان گام بردارد اما از نفی وضعیت ناتوان است. درگیری مستقیم این نهاد با روندهای بوروکراتیک، درعین فراهم کردن امکان‌های پیشروی قانونی، آن را جایی درون تنگناهای وضعیت قرار می‌دهد. درواقع شورای صنفی اسلحه مبارزه‌ی اقتصادی است؛ اسلحه‌ای که نمی‌توان آن را در عمل سیاسی تهاجمی به‌کار برد. به این معنا شورای صنفی را باید تا حدی به عنوان ذاتی صلب و جامد، به عنوان نهادی فهمید که از امکان‌های اندکی جهت بسط و فراروی از هویت و صنف دانشجو، و سیاسی شدن برخوردار است، اما در متشکل کردن دانشجویان، جذب بدنه و تحقق اشکال بدوی سازمان‌یابی نقشی کلیدی ایفا می‌کند. همچنین می‌توان شورای صنفی دانشجویان را مستعد درغلتیدن به تریدنیونیسم (اتحادیه‌گرایی) نیز دانست؛ به این معنی که جدایی و تفکیک سپهرهای مبارزه‌ی اقتصادی و سیاسی و محدود کردن دانشجویان به نقش و عمل صنفی، می‌تواند به‌وسیله سازوکار شورا به وقوع بپیوندد و با کسب امتیازات خُرد و رفاهی ضمن جلب رضایت دانشجویان، هژمونی دانشگاه (دولت) را بازتولید نماید (این تجربه به ویژه در دانشگاه‌های غیر از شهر تهران به‌وضوح قابل مشاهده است که فرضا گرفتن امتیاز حجم اینترنت برای دانشجویان و رضایت بدنه بابت آن، چطور مُساعد است که مطالبه‌گری‌های بنیادی‌تر را به محاق ببرد)...

🔸 محفل و محفل‌گرایی همواره از چالش‌ها و موضوعات مورد بحث و توجه درون فعالیت دانشجویی بوده است. استعداد محفل‌گرایی در میان فعالین صنفی به علت سیالیت و فقدان طبیعی فعالیت مبتنی بر ساختار رسمی، بالاست. فقدان طبیعی ساختار رسمی در میان فعالین صنفی به معنای عدم امکان ایجاد آن نیست و هم‌زمان وجود چنین ساختاری به معنای منتفی‌شدن امکان محفل‌گرایی نیست. اما برای نقد درون‌ماندگار سازوکار محفل‌گرا، به راستی باید پرسید که محفل چیست و سازوکار درونی آن چگونه عمل می‌کند؟ محافل در خالص‌ترین شکل خود، بر پایه سازوکاری غیررسمی استوارند و مشتمل بر تقسیم کار فکری/یدی، هویت‌طلبی و نخبه‌گرایی هستند. در درون محافل شکلی از تقسیم کار فکری/یدی و مولد سلطه، میان نخبگان و سایر اعضا در جریان است و هویت متورم نخبگان با طرد دیگر اعضای گروه به حاشیه فعالیت، حوزه «مقدس» تصمیم‌گیری را در انحصار نخبگان نگه می‌دارد. همچنین گرایش مبرم به تمرکز قدرت در دست عده‌ای معدود یا نخبگان گروه از دیگر مؤلفه‌های محافل است...

🔹متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-1VK

#جنبش_دانشجویی
#فعالیت_صنفی #شورا

🖋@naghd_com

🚩🚩🚩

⛔️⛔️ #فعالان به اصطلاح #کارگری و فریاد "عسَس بیا منو بگیر"!!

روز جمعه‌ی گذشته چند تن از "فعالان" خیلی "کارگری" به منظور طرح برنامه‌ی اول ماه مه، در پارک جهان‌نمای کرج گرد هم آمدند که به "خوبی" و "خوشی" همه‌گی بازداشت شدند! ترکیب حاضرین ملغمه‌ای بود از کارخانه و کارگاه‌داران تا پیمانکار و اعضای سابق شورای اسلامی کار و.....
دستگیری این افراد، نه برای ما و نه برای خودشان، امر تازه و غیرمنتظره‌ای نبود. هر سال تقریبا در همین زمان و در همین #پارک_جهان‌نما، تعدادی جمع می‌شوند و بازداشت می‌شوند. سوالی که پیش می‌آید این است که با چه توجیهی هر سال در یک "مکان خاص" این جلسه برگزار می‌شود؟ آیا هیچ امکان دیگری در دسترس این #فعالان مثلا #کارگری نیست؟ چرا جلسه را در یکی از کارگاه‌ها یا کارخانه‌های لو نرفته‌ی یکی از این فعالین برگزار نمی‌کنند؟! البته گاهی هم پس از برگزاری "باشکوه" اول ماه، غروب همان روز باز در همین پارک جمع می‌شوند و جشن می‌گیرند و به سلامتی ماه #مه ، #می می‌زنند و بعد به جان هم می‌افتند و همدیگر را تکه و پاره می‌کنند!
حقیقت این است که این دوستان و تشکل‌های بعضا مجازی‌شان هیچ نسبتی (به جز کارفرما بودن‌شان البته!) با طبقه کارگر ندارند. این که تشکیلاتی از زمان تاسیس تا پایان عمرش توسط #هیئت_موسس اداره و مدیریت می‌شود و با وجود یدک کشیدن نام #شورا یا #اتحادیه یا #کانون از هیچ نوع انتخابات و رای‌گیری در آن اثری نیست، آدمی را وامی‌دارد که نسبت به آن تشکل و انگیزه‌های‌اش #مشکوک شود. خوشبختانه این تشکل‌های رنگارنگِ #فعالان_کارگری جز نامی در فضای مجازی نیستند و منظور از #هیئت_موسس نیز صرفا همان یک یا دو نفری است که #گروهی_تلگرامی را با آن نام تاسیس کرده‌اند و تعدادی از همه جا بی‌خبر هم با انگیزه‌ی پیوستن به یک تشکل کارگری واقعی، وارد این گروه‌ها می‌شوند و با اولین سوال یا طرح انتقاد با مشت‌های گره کرده‌ی همین #هیئت_موسس روبه‌رو می‌گردند. تعجبی هم ندارد که مشت گره کرده‌ی یک #کافرما، یا "عضو #شورای_اسلامی_کار"صورت کارگران را هدف بگیرد، در واقع برعکس آن عجیب و غیرعادی است.

💢 ... و دست آخر این که «کارگران جهان متحد شوید»، البته نه در تشکل‌های #فعالان_کارگری بلکه در تشکل‌های واقعی #کارگران....

برگرفته از کانال سینما نوستالوژی


نان کار آزادی

https://t.me/joinchat/AAAAAEPkAIX_YOpyxrIvLQ

📣 #هفت‌تپه نمادی کوچک از ایران است.

زمانی که دولت قدرتی برای نظارت ندارد، نظارت #مستقل و از پایین تشکیل دادیم و با قدرت آن را پیش می‌بریم. اصلاً نیازی به مذاکره تک به تک میان کارگران و کارفرمایان نیست، کارگر به این نتیجه رسیده، شورایی به عنوان نماینده قوی باید وجود داشته باشد که در اداره هفت‌تپه نظارت و مداخله کند. #قدرت نیز، همه کارگرانی هستند که به این نمایندگان رأی دادند. با این پشتوانه نمایندگان در برابر بازداشت و اخراج حمایت می‌شوند. امروز ما با پشت ‌سرگذاشتن تاریخ ۱۰ ساله اعتراضات و مطالبه‌گری‌مان، در سطحی از قدرت هستیم که این #شورا را تشکیل دادیم.

هفت‌تپه برای ما یک آرمان و یک صنعت ملی است. هفت‌تپه را هرگز ملک کسی نمی‌دانیم؛ نه دولت و نه بخش خصوصی. #نیشکر_هفت‌تپه برای ماست...

🔺برگرفته از مصاحبه #اسماعیل_بخشی با سایت میدان در شهریور ۱۳۹۷

https://t.center/khamahangy