کانال خوشنویسی مهدی قربانی
#زرنیخ
Канал
Иран
1,94 тыс.
подписчиков
4,99 тыс.
фото
73
видео
125
ссылок
هنر اسلامی
خوشنویسی تُرکی از دورۀ عثمانی تا معاصر
İslam Sanatları
Osmanlı döneminden günümüze Türk Hat Sanatı
فنون الإسلامي
آثار الخطاطین الأتراک من عصر العثمانی و المعاصر
ارتباط:
@MehdiQorbani_ir
Forwarded from کانال خوشنویسی مهدی قربانی
✅ چند نکته راجع به #قالب_زرنیخی
#قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند که #چلیپا نامیده می‌شوند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن سیزدهم هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است. در میان خطاطان مشهور و صاحب سبک دورۀ عثمانی شاید هیچ کس به اندازۀ #سامی_افندی وقتش را صرف ساختن قالب نکرده باشد. حجم بالای قالب‌هایی که از وی در انواع خطوط و به ویژه در #ثلث_جلی بر جای مانده گواه این مطلب است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
#قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند که #چلیپا نامیده می‌شوند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن سیزدهم هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است. در میان خطاطان مشهور و صاحب سبک دورۀ عثمانی شاید هیچ کس به اندازۀ #سامی_افندی وقتش را صرف ساختن قالب نکرده باشد. حجم بالای قالب‌هایی که از وی در انواع خطوط و به ویژه در #ثلث_جلی بر جای مانده گواه این مطلب است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
Forwarded from کانال خوشنویسی مهدی قربانی
✅ #قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن ۱۳ هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان می‌گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند که همان قالب است. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
روش #قالب_سازی که در قرن ۱۳ هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان می‌گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند که همان قالب است. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
✅ چند نکته راجع به #قالب_زرنیخی
#قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند که #چلیپا نامیده می‌شوند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن سیزدهم هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است. در میان خطاطان مشهور و صاحب سبک دورۀ عثمانی شاید هیچ کس به اندازۀ #سامی_افندی وقتش را صرف ساختن قالب نکرده باشد. حجم بالای قالب‌هایی که از وی در انواع خطوط و به ویژه در #ثلث_جلی بر جای مانده گواه این مطلب است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
#قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند که #چلیپا نامیده می‌شوند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن سیزدهم هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است. در میان خطاطان مشهور و صاحب سبک دورۀ عثمانی شاید هیچ کس به اندازۀ #سامی_افندی وقتش را صرف ساختن قالب نکرده باشد. حجم بالای قالب‌هایی که از وی در انواع خطوط و به ویژه در #ثلث_جلی بر جای مانده گواه این مطلب است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
✅ #قطعه_نویسی رایج‌ترین اثر در اندازۀ کوچک در مرقعات است. قطعات شعر فارسی در صفحاتی با قطع عمودی و در سطور ضربدری به خط نستعلیق نوشته می شدند، اما قطعه‌های منظوم و منثور دوره #عثمانی به صورت افقی به خط ثلث در قاببندی دورنما قرار می‌گرفتند.
روش #قالب_سازی که در قرن ۱۳ هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان می‌گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند که همان قالب است. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani
روش #قالب_سازی که در قرن ۱۳ هجری در امپراتوری عثمانی استفاده می‌شد تأثیر زیادی بر هنر خوشنویسی آنان می‌گذاشت. خطاطان ترک در این شیوه از کلمه #قالب (Kalip) استفاده می‌کردند که همان قالب است. قالب زدن در واقع شبیه‌سازی یک اثر خوشنویسی است که با مرکب مخصوص زرد ساخته شده از آرسنیک به نام مرکب #زرنیخ بر کاغذ قهوه‌ای رنگ یا سیاه‌رنگ انجام می‌شد. در این روش متن اصلی با استفاده از جوهر سیاه #قلم_گیری می‌گردید و بعد این اثر را بر بر یک یا دو صفحه کاغذ می‌نشاندند و اطراف آن را نقطه‌گذاری می‌کردند و توسط سوزن نقاط را سوراخ می‌کردند. این کار عملی برای تکثیر طرح روی متریال‌های مختلف بود. قالب به دست آمده تکثیر و حفظ می‌شد.
#زرنیخ (Orpiment) یا سولفید آرسنیک با فرمول شیمیایی As2S3، یک مادۀ معدنی زردرنگ و سمی است که استنشاق بخارات آن در ترکیب با آب نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای تهیۀ مرکب #زرنیخ، آن را به نسبت مناسب با آب ترکیب کرده و پس از لیقه انداختن برای نوشتن استفاده می‌کردند. چه‌بسا به دلیل سمی بودن این ماده و دخالت مستقیم دست و چشم خطاط در بکارگیری آن، به مرور زمان عوارض ناخوشایند جسمی بر خطاطان عارض می‌شده است.
امروزه با گسترش تنوع محصولات هنری، استفاده از _زرنیخ دیگر منسوخ شده و مواد بی‌خطر با طرز استفادۀ آسان‌تری جایگزین آن شده است. در گفتگویی که با دوست ارجمندم #عبدالرحمن_دپلر در استانبول داشتم، ایشان نیز به این موضوع اشاره کرده و گفت برای تهیۀ #قالب آثارش در #ثلث_جلی از رنگ‌های #اکریلیک استفاده می‌کند و به ویژه برای آن که حالت نوستالژی رنگ زرنیخ را در قالب‌هایش منعکس کند، از ترکیب رنگ‌های #اکریلیک زرد، سفید و قهوه‌ای به نسبت‌های ۸۰، ۱۵ و ۵ درصد بهره می‌برد.
رنگ #اکریلیک یکی از رنگ‌های پر استفاده است که کمترین آلودگی را دارد. این نوع رنگ قابلیت حل شدن در آب را دارد و از آنجایی که نوعی پلاستیک پلیمر است، هنگامی که خشک می‌شود، انعطاف، نفوذناپذیری در برابر آب و دوام خود راحفظ می‌کند؛ به طوری که می‌توان لایه‌های بعدی رنگ را بدون تاثیر بر لایه‌های زیرین روی آن اضافه کرد. از مشخصه‌های رنگ #اکریلیک این است که به سرعت خشک می‌شود و به همین دلیل هنرمند می‌تواند لایه‌های پی در پی چندگانه را بدون تداخل رنگ‌ها کار کند.
@MehdiQorbani