در میان ملغمه آشفته و نابسامان فرهنگ کودکی در ایران و آلودگی سازمان بی‌ساز مدرسه به شیء‌وارگی، مادی‌گری، فرسودگی وجودی و فرساندن کودکان، خبر تعلق جایزه جهانی «آی رید» به بانوی ایرانی «زهره قایینی» در کار با کودکان ایرانی و افغانستانی، شنونده را به شگفتیِ نزدیک به معجزه می‌اندازد. چرا شگفتی؟
لُب سخنم این است در بستری که اکنون ما در آن زیست می‌کنیم، کودک به مدرسه انداخته می‌شود بی‌آنکه سواد بیاموزد (براساس مطالعات پرلز و دیگر پژوهش‌ها)، بی‌آنکه کودکی کند و قصه بشنود و بتواند کتاب خوب بخواند به مرزهای بزرگسالی می‌رسد و در آن نقطه رها می‌شود. اما در جایی دیگر برنامه‌ای هست به نام «با من بخوان» که می‌کوشد تا آنجا که ممکن است، کودکی را به کودکان بازگرداند.
ادامه نوشته را در کتابک بخوانید:
📍با من بخوان، برنامه‌ای برای احیای کتاب و کودکی به مناسبت دریافت جایزه آی رید از سوی زهره قایینی
نویسنده:
#سیدمهدی_اعتصامی#زهره_قایینی #با_من_بخوان🔻@khanak_org⭐️@koodaki_org
Иран
