دلـــــــم را حوالی #خان_طومان جاگذاشته ام ... در یک سحرگاه ِ سردِ زمستانی ! همانجا که ، تسبیحات ِ نماز صبحِ مان ، ذکر ِ #یا_زینب شد .. همانجا که ستون به سمت ِ خط ، پیش رفت و از نقطه ی رهایی گـــذشتیم تا #باغ_زیتون ... دلــــــــم را حوالی ِ #خان_طومان جاگذاشته ام ! همانجا که محمد آژند بر زمین افتاد ... نه ، نه ... بر #آسمان افتاد ! دلم را حوالی ِ #خان_طومان ، در کنار پیکر ِ مرتضی جاگــذاشته ام ... کنار خنده های محمد ... کنار پیکر مجید ... میثم ... کنار ِ اخلاص ِ امیرعلی ...ساده گی ِ مصطفی ... شجاعت ِ عباس و رضا .. مظلومی ِ مهدی ... نگـــاهِ حسین ... آسمیه ... علیرضــا ... چه غریبانه رفتند و من ، دلم را حوالی #خان_طومان جـــــاگذاشتم ، همانجایی که قفس ِ نـَفس را شکستند و همه #جان شدند و خدا برای من ، اینگونه رقم زد بمانم و حسرت ِ #پرواز را به نظاره بنشینم ... کـــــــآش و ای کاش که فرصتی هم ، برای #پریدن ِ من بود ...... . #آه_شهدا💔😔