انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ ایران

انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران


⧉ تحریف‌تاریخ به سبک شبکه منو تو، در مستند #رضاشاه

بنا به اجماع اکثر منابع معتبر تاریخی، حذف سیاسی یعنی آدم‌ربایی، خفه‌کردن، مسموم‌کردن، به شیوه‌های‌مختلف کشتن و مایه‌کوبی پهلوی نه خاص دوران پیری او که از همان ابتدای کار به‌عنوان روش کاری سیستماتیک برای از بین بردن مخالفین، و نیز برای از میان برداشتن یاران و کارگزاران برجسته، کاردان، و وفادار شاه، که پس از مدتی‌ مانند همه مستبدان تاریخ ایران به آنان بدگمان می‌‌شد، به‌کار گرفته‌شده بود. حذف‌سیاسی مخالفان به کنار، نمونه‌های صاحب‌نام کارگزاران و یاران وفادار شاه را که حذف‌سیاسی شدند در زیر می‌‌آورم:

◍ دوست وفادار و وزیر جنگ کابینه‌اش، جعفرقلی‌خان سردار اسعد را یک روز پس از آنکه به خوبی‌ و خوشی باهم ورق‌بازی کرده بودند، به زندان فرستاد و سپس دستور داد او را در زندان بکشند

◍ نصرت‌الدوله‌فیروز، وزیر دارایی، در سال ۱۳۰۸ پس از خروج از مجلس روضه‌خوانی عاشورا که به همراه رضاخان بود، دستگیر، با اتهام‌های ساختگی روانه زندان و بعد تبعید کرده و در سال۱۳۱۶ در تبعید خفه کردند

◍ علی‌اکبر داور، وزیر توانا و برجسته دادگستری و دارایی، طراح نظام‌قضایی جدید ایران و اقتصاد سیاسی کشور، برای اجتناب از سرنوشت مشابه فیروز، خودکشی کرد

◍ تیمورتاش در سال ۱۳۱۱ برکنار و سپس در زندان کشته شد

◍ محمدعلی‌ فروغی نخست‌وزیر وفادار شاه در سال ۱۳۱۴ به جرم شفاعت پدر زنش برکنار و بدنام شد

◍ فرج خان بهرامی، رئیس دفتر شاه و آموزگار ایدئولوژیکی او، برکنار و تبعید شد

احمد متین‌دفتری، نخست‌وزیر، بدون هیچ اتهامی دستگیر و زندانی شد.

◍ دکتر مصدق، که از سال ۱۳۰۷ به دور از سیاست در ملک شخصی‌ خود زندگی‌ می‌‌کرد، بدون هیچ اتهامی دستگیر و در قلعه‌ای در خراسان زندانی شد

◍ مخبرالسلطنه‌هدایت، شش سال نخست‌وزیر شاه در خاطرات خود می‌نویسد: کسی‌ اسم شاه را می‌‌آورد یقه‌اش را می‌‌چسبند که منظورت چه بود و کار به جایی‌ کشیده که شاه طالب ایمان به خودش است

◍ و بالاخره تقی‌ زاده گفت: رضاشاه حتی گمان می‌‌کرد که پسرش محمدرضا با انگلیسی‌ها ساخته است. چه شانسی‌ داشت محمدرضا که در قرن بیستم می‌‌زیست، در غیر این صورت یا کشته می‌‌شد یا دست کم چشمانش از حدقه درمی‌‌آمد.


◍ مسئله کشف‌حجاب به کمک عکس‌ها و کلیپ‌های پسند روز به‌عنوان رهایی زنان جلوه داده می‌‌شود

به نظر نمی‌‌آید که با هیچ رنگ و لعابی بتوان حمله پلیس به مادر بزرگان ما را، رهایی‌زنان جلوه داد. فرمان ناگهانی شاه برای کشف‌اجباری‌حجاب، و اعمال آن به شیوه فوق که موجب مقاومت‌هایی نیز شد مانند برخی‌ اقدامات و دستورات دیگر او برای تغییر لباس، از جمله تغییر کلاه پهلوی اجباری پیشین، به کلاه شاپوی فرنگی‌، متأثر از احساس شرم او نزد اروپاییان بود. کاتوزیان از مخبرالسلطنه‌هدایت نقل می‌‌کند که:
در ملاقات روزی شاه کلاه مرا برداشت و گفت حالا این یکی‌ چطور است؟ گفتم فی‌‌الجمله از آفتاب و باران محافظت می‌‌کند، اما آن کلاه که داشتیم اسمش بهتر بود. آشفته چند قدمی‌ حرکت فرمودند، گفتند آخر من می‌‌خواستم همرنگ شویم که ما را مسخره نکنند.

برای مسخره نشدن، البته، سر و شکل ظاهری بومیان باید برای مدرنیزاسیون تغییر می‌کرد. مخبرالسلطنه در مورد کشف حجاب می‌نویسد:
زن‌ها لباس بلند پوشیدند و روسری بر افکندند. پلیس دستور یافت روسری را از سر زن‌ها بکشد. روسری پاره شد و اگر ارزش داشت تصاحب. مدتی‌ زد و خورد بین پلیس و زن‌ها دوام داشت. بسیار زن‌ها را شنیدم که از خانه بیرون نیامدند

◍ واقعه خونین مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به کلاه‌اجباری که طی آن بین چندصد نفر کشته شدند نیز از دیگر هزینه‌های این #شبه‌مدرنیسم آمرانه بود

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists

انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران


⧉ تحریف‌تاریخ به سبک شبکه منو تو، در مستند #رضاشاه

◍ فراز و فرود روحیه‌انقلابی

هنوز فریاد تهییج‌کننده هادی‌غفاری، آخوندک‌جوان و انقلابی‌ دوران‌انقلاب، و حجت‌الاسلام اصلاح‌طلب (!) کنونی در گوشم زنگ می‌‌زند:
▨ تنها ر‌اه رهایی، جنگ‌مسلحانه

راز دل‌نشینی این شعار و این فریاد، که در اشتراک و تطابق با شعار رادیکال‌ترین نیروی‌چپ در طیف نیروهای سیاسی آنزمان ایران، چریک‌های‌فدائی خلق، سر داده می‌‌شد، در پاسخ‌گویی به عطش جوشان نسل‌جوان، عصیان‌زده و شوریده بر استبداد، برای سرنگونی رژیم‌شاه بود
انقلاب، البته، راه دیگری را رفت، و این شور و عطش انقلابی را به مجرای تظاهرات‌توده‌ای و اعتصابات فلج‌کننده هدایت کرد. شاه در سرکوب و استبداد تا آنجا پیش رفته بود که هیچ پایگاه اجتماعی‌ای برایش باقی‌ نمانده بود. حتی اقشاری که موقعیت و جایگاه طبقاتی آنها مدیون رژیم‌شاه بود، به او پشت کردند. شاه عملا تنها مانده بود، درست همان‌گونه که رضاخان در شهریور ۱۳۲۰ تنها ماند، و همان‌گونه که در سراسر تاریخ ایران این دور تکرار شده است و گویی سرنوشت تلخ و غم‌انگیز مستبدین همواره اینگونه رقم خورده است

پس از فرو نشستن آتش انقلاب، اما، روی دیگر این شورش و دلباختگی به قیام، دلسردی و پشیمانی است. با گذر زمان، آنگاه که مشکلات رخ می‌‌نمایند، و آنگاه که زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم را در مضیقه قرار می‌دهد و آنان از شرایط موجود به تنگ می‌‌آیند، نوستالژی نسبت به دوران گذشته، بستر مناسبی برای ترسیم تصویری غیرواقعی از آنچه که بر آن شوریده بودند فراهم می‌‌کند. بسیاری از جوانان انگشت اتهام را به‌سوی پدران و مادران خود که انقلاب کردند و به‌سوی روشنفکران رادیکالی که شعار‌هایی‌ از آنگونه داده بودند، می‌‌گیرند. پشیمانی از شورش، از ویژگی‌‌های جوامع استبدادی است. انقلاب جاری مصر نمونه گویایی پیش‌روی ماست. دکتر آصف‌بیات، استاد جامعه‌شناسی‌ دانشگاه Illinois (ایلینوی) آمریکا که بیش از ۱۷ سال در مصر زیسته و در دانشگاه آمریکایی قاهره تدریس کرده بود، می‌‌گوید خود در سفر اخیرش به مصر شاهد گرایش به بازگشت به‌سوی حسنی‌مبارک دیکتاتور سابق مصر، در میان مردم مصر بوده، گرایشی که در حال گسترش است:
▨ … البته این احساس تا حدی طبیعی هم هست، نوستا لژی به دورانی که شغل بود و کاری برای انجام دادن، دورانی که امنیت و توریسم بود. موضوع خیلی‌ خطرناک اینست که ارتشی که دو سال قبل مورد نفرت بسیاری از شهروندان مصر بود، اکنون محبوب آنها شده، و حتی برای بسیاری از مردم تبدیل به قهرمان شده است

چهل و دو سال پس از انقلاب، پس از نفی کلیت خاندان‌پهلوی و هر چیز و هر نشانه‌ای از آنان، اینک، بر بستر اجتماعی متفاوتی، شاهد رشد گرایش‌هایی به‌سوی رضاخان هستیم. اگر پیش‌ازاین تاکید و اغراق در این زمینه از سوی وابستگان به خاندان پهلوی و شیفتگان #شبه‌مدرنیسم و ناسیونالیسم به عمل می‌‌آمد، اینک می‌‌توانیم این گرایش را در کلام بخشی از نیروهای درون ج.ا، مانند سردار قالیباف و زیباکلام ببینیم. طبعا چنین شرایطی، و بر زمینه کم‌اطلاعی و بی‌اطلاعی گسترده، فیلم‌ها و روایاتی از این قبیل، و دقیق و منصفانه خواندن آن از سوی افرادی مانند علی‌‌میرفطروس، مشاور فرح و شخص #منتظرالسلطنه می‌‌تواند برداشتی یکسویه و غیر واقعی‌ از بخشی از تاریخ معاصر میهن‌مان را دامن زند. امری که در خدمت استبداد در لباسی دیگر خواهد بود

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists