انجمن آنتی‌تئیست‌های ایران
#دموکریتوس
Канал
853
подписчика
1,4 тыс.
фото
283
видео
1,64 тыс.
ссылок
بر چرخ پادشاهی‌عالم کسی نبود
انسان که سجده‌کرد، خدا آفریده‌شد
☆ آرشیو
@UnbelieversLectures
☆ کتابخانه‌انجمن
@ir_antitheists_Library
☆ ربات انجمن
@anti_theistsBot
☆ گروه انجمن
@iranian_antitheists_group
☆ وبلاگ رسمی انجمن
tiny.cc/anti-theists
انجمن آنٺی‌ٺئیست‌های ایراךּ
⥪ چرا سلطنت‌طلبی نمی‌تواند مبتنی بر دموکراسی باشد؟
بعضی‌ها مدعی هستند که این قدرت‌های فوق‌العاده را به پادشاه آتی ایران نخواهیم داد. اما اگر چنین باشد، پس رابطه شاه با قوای‌سه‌گانه و دیگر نهادهای‌سیاسی، چه خواهد بود؟ اصلا کارکرد و عملکرد وی چیست؟ چرا باید قدرت و ثروت و همه چیز کشورمان را بدست کسی بدهیم که نقش او کمتر از نقش مترسک‌سرجالیز است؟
مشروطه‌خواهان یا همان سلطنت‌طلبان، هرگز درباره اختیارات و قدرت‌های یک پادشاه آتی صحبتی نمی‌کنند.
اگر سلطنت اصلا هیچ ارتباط‌قانونی با حکومت ندارد، پس بحث آنها اصلا سیاسی نیست و درباره تاسیس نهادی صحبت می‌کنند که اصلا کارکردی ندارد! البته آنها صحبتی درباره قدرت‌های یک پادشاه آتی نمی‌کنند چون خودشان هم خوب می‌دانند که استبدادی دیگر را در آستین می‌پرورانند
نتیجه‌ای که از این‌مطالب می‌توان گرفت آنست که تاسیس یک پادشاهی‌مشروطه، خلاف #حقوق‌بشر، #حقوق‌شهروندی، #اصول‌دموکراتیک و مالکیت و #حکومت‌قانون است که یا منجر به استبدادی جدید می‌گردد و یا در خوشبینانه‌ترین و بهترین حالت، کاری عبث و بیهوده است.
حال پرسش جدید من اینست که:
آیا مشروطه‌خواهان، شجاعت و صداقت لازم برای پاسخ‌گویی به این نقدها را دارند؟ آیا آنها حاضر خواهند شد که دست از کلی‌گویی و سپردن همه چیز به رای مردم در آینده برداشته و صادقانه به مردم بگویند که این سلطنت آتی مورد تصور آنها، این وارث تاج و تخت، این طلبکار موروثی قدرت، چگونه می‌تواند با دموکراسی و حکومت‌قانون مورد ادعای آنها سازگاری داشته باشد؟
امیدوارم مردم ایران و بویژه جوانان روشن‌اندیش و تحصیل‌کرده بجای اینکه فریب شعارهای رنگارنگ و توخالی این عده را بخورند، این اندیشه‌های متحجرانه را با شجاعت تمام به پرسشگری بگیرند و یکبار برای همیشه نسخه استبداد را (چه دیکتاتوری نعلین و چه دیکتاتوری چکمه) را پیچیده و به سمت آزادی قدم بردارند
بقول #دموکریتوس بزرگ
کشف حقیقتی‌علمی را بر جلوس بر تخت‌پادشاهی ایران‌زمین ترجیح می‌دهم
#پایان
ᴊσɪη υѕ ⥂ @iranian_antitheists
⥪ چرا سلطنت‌طلبی نمی‌تواند مبتنی بر دموکراسی باشد؟
بعضی‌ها مدعی هستند که این قدرت‌های فوق‌العاده را به پادشاه آتی ایران نخواهیم داد. اما اگر چنین باشد، پس رابطه شاه با قوای‌سه‌گانه و دیگر نهادهای‌سیاسی، چه خواهد بود؟ اصلا کارکرد و عملکرد وی چیست؟ چرا باید قدرت و ثروت و همه چیز کشورمان را بدست کسی بدهیم که نقش او کمتر از نقش مترسک‌سرجالیز است؟
مشروطه‌خواهان یا همان سلطنت‌طلبان، هرگز درباره اختیارات و قدرت‌های یک پادشاه آتی صحبتی نمی‌کنند.
اگر سلطنت اصلا هیچ ارتباط‌قانونی با حکومت ندارد، پس بحث آنها اصلا سیاسی نیست و درباره تاسیس نهادی صحبت می‌کنند که اصلا کارکردی ندارد! البته آنها صحبتی درباره قدرت‌های یک پادشاه آتی نمی‌کنند چون خودشان هم خوب می‌دانند که استبدادی دیگر را در آستین می‌پرورانند
نتیجه‌ای که از این‌مطالب می‌توان گرفت آنست که تاسیس یک پادشاهی‌مشروطه، خلاف #حقوق‌بشر، #حقوق‌شهروندی، #اصول‌دموکراتیک و مالکیت و #حکومت‌قانون است که یا منجر به استبدادی جدید می‌گردد و یا در خوشبینانه‌ترین و بهترین حالت، کاری عبث و بیهوده است.
حال پرسش جدید من اینست که:
آیا مشروطه‌خواهان، شجاعت و صداقت لازم برای پاسخ‌گویی به این نقدها را دارند؟ آیا آنها حاضر خواهند شد که دست از کلی‌گویی و سپردن همه چیز به رای مردم در آینده برداشته و صادقانه به مردم بگویند که این سلطنت آتی مورد تصور آنها، این وارث تاج و تخت، این طلبکار موروثی قدرت، چگونه می‌تواند با دموکراسی و حکومت‌قانون مورد ادعای آنها سازگاری داشته باشد؟
امیدوارم مردم ایران و بویژه جوانان روشن‌اندیش و تحصیل‌کرده بجای اینکه فریب شعارهای رنگارنگ و توخالی این عده را بخورند، این اندیشه‌های متحجرانه را با شجاعت تمام به پرسشگری بگیرند و یکبار برای همیشه نسخه استبداد را (چه دیکتاتوری نعلین و چه دیکتاتوری چکمه) را پیچیده و به سمت آزادی قدم بردارند
بقول #دموکریتوس بزرگ
کشف حقیقتی‌علمی را بر جلوس بر تخت‌پادشاهی ایران‌زمین ترجیح می‌دهم
#پایان
ᴊσɪη υѕ ⥂ @iranian_antitheists
انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران
سخن صاحبان‌انديشه در باب #قدرت:
#کریستوفرهیچنز
تمسخر مذهب یکی از ضروری‌ترین کارهاست. یکی از اولین گام‌ها برای رهایی انسان و خندیدن به صاحبان قدرت است
#دموکریتوس
کشف حقیقتی‌علمی را بر پادشاهی ایران‌زمین ترجیح می‌دهم
#مارتينهايدگر
بزرگترين قدرتی كه يک شخص دارد قدرتانتخاب اوست
#افلاطون
مقياس انسان چيزیست كه او با قدرت انجام می‌دهد
#ميشل‌فوكو
فاشيسم در درون همه ما، در أذهان ما و در رفتار روزانه ما وجود دارد. فاشيسم باعث میشود ما عاشق‌قدرت باشيم
#اسپينوزا
بلند پروازی ميل افراطی برای قدرت است
#فرانسس‌بيكن
دانش همان قدرت است
#نوآم‌چامسكي
سنت روشنفكری نوكر قدرت است و اگر ما نوكری آن را نكنيم از خودمان شرمنده خواهيم شد
#هاناآرنت
انقلابيون انقلاب نمیكنند. انقلابيون كسانی هستند كه می‌دانند كه چه موقع قدرت در خيابان دراز كشيده و سپس آن را میدزدند
#لوئیزمیشل
قدرت در برابر من قدرتی ندارد، چرا که من یک آنارشیست هستم
#باکونین
حکومت را نباید در دست گرفت، باید نابودش کرد
#ناشناس
قدرت همیشه خطرناک بوده. فاسدترین‌ها را به خود جذب و بهترین‌ها را به تباهی می‌کشد
#ناشناس
اندیشمند در مغزها انقلاب و قدرت‌طلب در خیابان‌ها آشوب برپا می‌کند
ᴊσɪη υѕ ☞ @iranian_antitheists
سخن صاحبان‌انديشه در باب #قدرت:
#کریستوفرهیچنز
تمسخر مذهب یکی از ضروری‌ترین کارهاست. یکی از اولین گام‌ها برای رهایی انسان و خندیدن به صاحبان قدرت است
#دموکریتوس
کشف حقیقتی‌علمی را بر پادشاهی ایران‌زمین ترجیح می‌دهم
#مارتينهايدگر
بزرگترين قدرتی كه يک شخص دارد قدرتانتخاب اوست
#افلاطون
مقياس انسان چيزیست كه او با قدرت انجام می‌دهد
#ميشل‌فوكو
فاشيسم در درون همه ما، در أذهان ما و در رفتار روزانه ما وجود دارد. فاشيسم باعث میشود ما عاشق‌قدرت باشيم
#اسپينوزا
بلند پروازی ميل افراطی برای قدرت است
#فرانسس‌بيكن
دانش همان قدرت است
#نوآم‌چامسكي
سنت روشنفكری نوكر قدرت است و اگر ما نوكری آن را نكنيم از خودمان شرمنده خواهيم شد
#هاناآرنت
انقلابيون انقلاب نمیكنند. انقلابيون كسانی هستند كه می‌دانند كه چه موقع قدرت در خيابان دراز كشيده و سپس آن را میدزدند
#لوئیزمیشل
قدرت در برابر من قدرتی ندارد، چرا که من یک آنارشیست هستم
#باکونین
حکومت را نباید در دست گرفت، باید نابودش کرد
#ناشناس
قدرت همیشه خطرناک بوده. فاسدترین‌ها را به خود جذب و بهترین‌ها را به تباهی می‌کشد
#ناشناس
اندیشمند در مغزها انقلاب و قدرت‌طلب در خیابان‌ها آشوب برپا می‌کند
ᴊσɪη υѕ ☞ @iranian_antitheists
انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران
خداناباوری در جهان باستان
تز اصلی مطرح‌شده در کتاب ویت‌مارش این است که خداناباوری در تمام گونه‌های آن و از جمله خداناباوری مورگن‌بِسِری، محصول دوران جدید نیست. بلکه در سنت‌های کهن تفکر بشر و یونان باستان ریشه دارد. دورانی که در کتاب ویت‌مارش بررسی شده، مقطعی هزار ساله را در بر می‌گیرد که در آن، اجتماعات یونانی‌زبان از بی‌سوادی و بی‌سامانی به در آمده و در قالب دولت‌شهرها سامان یافتند. دولت‌شهرهایی که به ظهور فرهنگی پیشرو انجامیدند، بعدتر در کالبد امپراتوری‌های‌مقدونی و رومی جذب شدند و درنهایت صورت مسیحی به خود گرفتند. در این کتاب، تاریخِ این چرخش‌های مهم سیاسی به تفصیل دنبال شده و تأثیر آنها بر دیدگاه‌های دینی بادقت تفسیر شده است.
سیدنی مورگن‌بِسِر، فیلسوفی بود که برای نسل‌های متعددی از دانشجویان دانشگاه کلمبیا بسیار محبوب بود. او به بیان عبارات کوتاه و ظریفی شهرت داشت که در خود، بصیرت‌های نابی داشتند. مورگن‌بسر این روش طنزآمیزِ آموزشی را تا پایان عمر حفظ کرد؛ چنانکه در آخرین لحظات زندگی به یکی از همکارانش گفته بود: چرا خدا اینقدر مرا رنج می‌دهد؟ نکند به‌خاطر اینکه فکر می‌کنم وجود ندارد؟
اما بهترین بخش نبرد با خدایان، بحث از خداناباوری در میان یونانیان باستان است که نوای آن در میان تمام تحولات سیاسی تا پایان این تمدن به گوش می‌رسد. اگر به خداناباوران معاصر گوش فرا دهید، احتمالا طنین این نوای باستانی را خواهید شنید. در اینجا، پیش از همه، با #دموکریتوس مواجه خواهیم شد که اصطلاح یونانی #اتم را به معنای تقسیم‌ناپذیر وضع کرد. او واقعیت را چیزی نمی‌دانست جز چرخش تصادفی ذرات بنیادین در خلا که با نظریه‌ای انسان‌شناسانه در باب منشأ باورهای دینی همراه بود. به گفته #دموکریتوس، خدایان به‌صورت طبیعی در ذهن انسان‌های بدوی ایجاد شده‌اند؛ چراکه آنها قادر به درک قوانین طبیعت نبودند و لذا به نوعی از داستان‌پردازی خیالی متوسل می‌شدند
البته عنوان دقیق آثار #دموکریتوس همچنان محل اختلاف است. اما تبیین طبیعت‌گرایانه او از منشا باورهای رایج دینی را می‌توان با یاری از کتاب دنیل‌سی‌دنت، شکست‌طلسم؛ دین به‌عنوان پدیده‌ای طبیعی نامید. در نمونه‌ای دیگر، به کتاب خدا بزرگ نیست؛ چگونه دین همه چیز را مسموم می‌کند اثر جاودانه کریستوفر هیچنز بنگرید. #لوکرتیوس که در قرن نخست پیش از میلاد می‌زیست، عنوانی بی‌طرفانه‌تر برای شعر بلند خود برگزیده بود: در باب ماهیت چیزها. اما این شعر با گرایشی همراهی دارد که در عنوان کتاب هیچنز نیز با آن روبه‌رو هستیم. #لوکرتیوس نه‌تنها بر بی‌بنیادی باورهایی تأکید می‌کند که در غفلت از علل طبیعیِ پدیده‌های مادی شکل گرفته‌اند؛ بلکه به نتایج آن نیز توجهی ویژه نشان می‌دهد.
از دید او، فرد دین‌دار با چسبیدن به عقاید دینی دست به اعمال وحشتناکی می‌زند که در غیر این صورت از آنها پرهیز می‌کرد. به نوشته او، به همین دلیل است که #آگاممنون در پی پیش‌گویی یکی از کاهنان، دختر خود را برای دل‌جویی از #آرتمیس قربانی می‌کند. چنین است شری که دین قادر به ایجاد آن است. گرچه دین از آن زمان تغییرات فراوان کرده؛ این نظرگاه بسیار دوام آورده است. درنهایت نیز #ولتر را به نقل‌قول دوباره این جمله #لوکرتیوس برای فردریک‌دوم، پادشاه پروس و توصیه او به درپیش‌گرفتن سکولاریسم، متقاعد ساخت. اما در جایی که #لوکرتیوس بر غیراخلاقی‌بودن اعمال انسان‌ها در چارچوب توهم‌های دینی تأکید می‌کند، متفکران خداناباور باستانی دیگر به جنبه غیراخلاقی در رفتار خدایان تأکید می‌کنند. خدایانی که فعالانه در تراژدی‌های انسانی مشارکت دارند یا منفعلانه اجازه وقوع چنین رویدادهایی را می‌دهند.
به‌طور مثال، اوریپیدس نوشت که خدایان بزرگ نیستند و اثری با عنوان جنون‌هرکول سرود که یکسره به انتقاد از زئوس اختصاص داشت: تو واقعا خدایی دیوانه هستی، یا بهتر است بگویم ذاتا ظالمی. بدین‌گونه است که میرایان بر نامیراییان پیشی می‌گیرند و خدایان بر اموری غافل هستند که مردِ بافضیلت، آنها را می‌داند؛ یعنی ارزش زندگیِ بشری و انزجار از رنجِ بی‌دلیل انسان
ᴊσɪη υѕ ☞ @iranian_antitheists
خداناباوری در جهان باستان
تز اصلی مطرح‌شده در کتاب ویت‌مارش این است که خداناباوری در تمام گونه‌های آن و از جمله خداناباوری مورگن‌بِسِری، محصول دوران جدید نیست. بلکه در سنت‌های کهن تفکر بشر و یونان باستان ریشه دارد. دورانی که در کتاب ویت‌مارش بررسی شده، مقطعی هزار ساله را در بر می‌گیرد که در آن، اجتماعات یونانی‌زبان از بی‌سوادی و بی‌سامانی به در آمده و در قالب دولت‌شهرها سامان یافتند. دولت‌شهرهایی که به ظهور فرهنگی پیشرو انجامیدند، بعدتر در کالبد امپراتوری‌های‌مقدونی و رومی جذب شدند و درنهایت صورت مسیحی به خود گرفتند. در این کتاب، تاریخِ این چرخش‌های مهم سیاسی به تفصیل دنبال شده و تأثیر آنها بر دیدگاه‌های دینی بادقت تفسیر شده است.
سیدنی مورگن‌بِسِر، فیلسوفی بود که برای نسل‌های متعددی از دانشجویان دانشگاه کلمبیا بسیار محبوب بود. او به بیان عبارات کوتاه و ظریفی شهرت داشت که در خود، بصیرت‌های نابی داشتند. مورگن‌بسر این روش طنزآمیزِ آموزشی را تا پایان عمر حفظ کرد؛ چنانکه در آخرین لحظات زندگی به یکی از همکارانش گفته بود: چرا خدا اینقدر مرا رنج می‌دهد؟ نکند به‌خاطر اینکه فکر می‌کنم وجود ندارد؟
اما بهترین بخش نبرد با خدایان، بحث از خداناباوری در میان یونانیان باستان است که نوای آن در میان تمام تحولات سیاسی تا پایان این تمدن به گوش می‌رسد. اگر به خداناباوران معاصر گوش فرا دهید، احتمالا طنین این نوای باستانی را خواهید شنید. در اینجا، پیش از همه، با #دموکریتوس مواجه خواهیم شد که اصطلاح یونانی #اتم را به معنای تقسیم‌ناپذیر وضع کرد. او واقعیت را چیزی نمی‌دانست جز چرخش تصادفی ذرات بنیادین در خلا که با نظریه‌ای انسان‌شناسانه در باب منشأ باورهای دینی همراه بود. به گفته #دموکریتوس، خدایان به‌صورت طبیعی در ذهن انسان‌های بدوی ایجاد شده‌اند؛ چراکه آنها قادر به درک قوانین طبیعت نبودند و لذا به نوعی از داستان‌پردازی خیالی متوسل می‌شدند
البته عنوان دقیق آثار #دموکریتوس همچنان محل اختلاف است. اما تبیین طبیعت‌گرایانه او از منشا باورهای رایج دینی را می‌توان با یاری از کتاب دنیل‌سی‌دنت، شکست‌طلسم؛ دین به‌عنوان پدیده‌ای طبیعی نامید. در نمونه‌ای دیگر، به کتاب خدا بزرگ نیست؛ چگونه دین همه چیز را مسموم می‌کند اثر جاودانه کریستوفر هیچنز بنگرید. #لوکرتیوس که در قرن نخست پیش از میلاد می‌زیست، عنوانی بی‌طرفانه‌تر برای شعر بلند خود برگزیده بود: در باب ماهیت چیزها. اما این شعر با گرایشی همراهی دارد که در عنوان کتاب هیچنز نیز با آن روبه‌رو هستیم. #لوکرتیوس نه‌تنها بر بی‌بنیادی باورهایی تأکید می‌کند که در غفلت از علل طبیعیِ پدیده‌های مادی شکل گرفته‌اند؛ بلکه به نتایج آن نیز توجهی ویژه نشان می‌دهد.
از دید او، فرد دین‌دار با چسبیدن به عقاید دینی دست به اعمال وحشتناکی می‌زند که در غیر این صورت از آنها پرهیز می‌کرد. به نوشته او، به همین دلیل است که #آگاممنون در پی پیش‌گویی یکی از کاهنان، دختر خود را برای دل‌جویی از #آرتمیس قربانی می‌کند. چنین است شری که دین قادر به ایجاد آن است. گرچه دین از آن زمان تغییرات فراوان کرده؛ این نظرگاه بسیار دوام آورده است. درنهایت نیز #ولتر را به نقل‌قول دوباره این جمله #لوکرتیوس برای فردریک‌دوم، پادشاه پروس و توصیه او به درپیش‌گرفتن سکولاریسم، متقاعد ساخت. اما در جایی که #لوکرتیوس بر غیراخلاقی‌بودن اعمال انسان‌ها در چارچوب توهم‌های دینی تأکید می‌کند، متفکران خداناباور باستانی دیگر به جنبه غیراخلاقی در رفتار خدایان تأکید می‌کنند. خدایانی که فعالانه در تراژدی‌های انسانی مشارکت دارند یا منفعلانه اجازه وقوع چنین رویدادهایی را می‌دهند.
به‌طور مثال، اوریپیدس نوشت که خدایان بزرگ نیستند و اثری با عنوان جنون‌هرکول سرود که یکسره به انتقاد از زئوس اختصاص داشت: تو واقعا خدایی دیوانه هستی، یا بهتر است بگویم ذاتا ظالمی. بدین‌گونه است که میرایان بر نامیراییان پیشی می‌گیرند و خدایان بر اموری غافل هستند که مردِ بافضیلت، آنها را می‌داند؛ یعنی ارزش زندگیِ بشری و انزجار از رنجِ بی‌دلیل انسان
ᴊσɪη υѕ ☞ @iranian_antitheists