ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه @IranArianaShahnameh

🔴🔴 ریشه شناسی نام #تبریز
🔴🔴 برپایه منابع معتبر جهانی
✅🔴✅ نام شهر کهن تبریز ، یک نام ایرانی است ، اما چرا و چگونه ؟

✅🔴 ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺍﮐﺜﺮ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﮐﻬﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ، ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ، ﻗﻮﻡ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﺘﻮﻥ ﮐﻬﻦ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﺮﻣﯽآید ، ﻧﺎﻡ ﺗﺒﺮﯾﺰ ، ‏« ﭘﻨﻬﺎﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﻒ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ‏» ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ‏« ﺟﻨﺒﺶﻫﺎﯼ ﺁﺗﺸﻔﺸﺎﻧﯽ ﮐﻮﻩ ﺳﻬﻨﺪ ‏» ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺳﺖ.

✅🔴 ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻭﻻﺩﯾﻤﯿﺮ ﻣﯿﻨﻮﺭﺳﮑﯽ ، ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻨﺎس ، ﯾﺎﻗﻮﺕ ﺣﻤﻮﯼ ﺩﺭ ‏« ﻣﻌﺠﻢﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ ‏» ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﯾﺎﻗﻮﺕ ﺍﺯ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺤﻠﯽ ‏« ﺗِﺒﺮﯾﺰ ‏» ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﯿﻨﻮﺭﺳﮑﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻆ ﺗِﺒﺮﯾﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﯾﺶ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺁﺫﺭﯼ ﻗﺪﯾﻢ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎشد. ﺍﯾﻦ ﮔﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﯾﺶﻫﺎﯼ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﮔﻮﯾﺶﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺟﻨﻮﺏ ﺩﺭﯾﺎﯼ کاسپین ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ‏ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﻭ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺻﯿﻐﻪ ﺍﺭﻣﻨﯽ ، ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻭﺍﮊﻩ « ﺗَﻮﺭﯾﮋ » ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﯿﻨﻮﺭﺳﮑﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﻭﺭ ، ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.

✅🔴 ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﻣﺆﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ ، ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺑﻮﻣﯽ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ، ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺭﺍ ﺗﻮﺭﯼ ‏( ﭼﺸﻤﻪ ﯾﺎ ﺭﻭﺩ ﮔﺮﻡ ‏) ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺗﺎ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺳﺪﻩ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﻣﯿﻼﺩی ﻧﯿﺰ ، ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯿﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﺒﺮﯾﺰ ، ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﻮﺭﯼ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ، ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻗﻨﺒﺮﺁﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﺒﺮﯾﺰ ، ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﻮﺭﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ‏« ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﮐﻬﻦ ‏( ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺪﺍﺀ ‏) ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ‏« ﺗُﻮﺭﯾﺰ ‏» ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺗﺎﺗﯽ ‏« ﺗﻮﺭﯾﺰ ‏» ﻭ ‏« ﺗُﻮْﺭﯼ ‏» ﺑﻪﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﺩ.

✅🔴 ﻟﺮﺩ ﮐﺮﺯﻥ ﻧﯿﺰ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺭﺍ ﮐﻠﻤﻪﺍﯼ ایرانی ﻣﺴﺘﺨﺮﺝ ﺍﺯ ﺗﺐ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ‏« ﮔﺮﻡ ﻭ ﻧﯿﻢ ﮔﺮﻡ‏ » ﻭ ﺭﺯ ﻭ ﺭﯾﺰ ﻭ ﺭﺵ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ‏« ﺭﯾﺨﺘﻦ‏» ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﻣﺠﺎﻭﺭﺵ ‏« ﮔﺮﻣﺎﺭﯾﺰ‏ » ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻭﯾﻠﻬﻠﻢ ﺁﯾﻠﺮﺱ -ﺯﺑﺎﻥﺷﻨﺎﺱ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ - نیز معتقد است : ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﺐ ﻭ ﺭِﺯ ، ﺑﻪﻣﻌﻨﺎﯼ ‏« ﺭﻭﺩ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ‏» ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ است. ﺗﭗ ﯾﺎ ﺗﻒ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ‏« ﮔﺮﻡ ‏» ‏( ﻣﺜﻼً ﺩﺭ ﺗﻔﺘﺎﻥ ‏) ﻭ ﺭﯾﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ‏« ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﻭ ﺟﻮﯼ‏ » ﺍﺳﺖ ؛ ﻣﺎﻧﻨﺪ ‏« ﮐﺎﺭﯾﺰ ‏» ﻭ ‏« ﻧﯿﺮﯾﺰ ‏» .

✅🔴 ﺩﺭ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ ‏( ﺗﺄﻟﯿﻒ ﺩﺭ ۷۲۱ ه.ق ‏) ﺩﺭ ﺩﻭﺟﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ‏« ﺗﻮﺭﯾﺰ‏ » ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﻟﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﻓﯿﺎﺕ ﺍﻻﻋﯿﺎﻥ ، ﺗﺄﻟﯿﻒ ﺍﺑﻦ ﺻﻘﺎﻋﯽ ﻧﯿﺰ ‏« ﺗﻮﺭﯾﺰ ‏» ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺎﻡ ، ‏« ﺗﻮﺭﯾﺰﯼ ‏» ﻣﯽﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ؛ ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﺍﺑﻦ ﺑﻄﻮﻃﻪ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺗﻮﺭﯾﺰ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩﺍﺳﺖ : ‏« ﻣﻮﮐﻞ ﺑﻨﺎ ﺍﻣﯿﺮ ﺟﻼﻝﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﻦ ﺍﻟﻔﻠﮑﯽ ﺍﻟﺘﻮﺭﯾﺰﯼ ﺍﺳﺖ ‏». ﭘﺎﻭﺳﺘﻮﺱ ﺑﻮﺯﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﯿﻼﺩﯼ ، ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺭﺍ ‏« ﺗَﻮْﺭِﮊ ‏» ﻭ ‏« ﺗَﻮْﺭِﺵ ‏» ، ﺍﺳﺘﭙﺎﻧﻮﺱ ﺗﺎﺭﻭﻧﺘﺴﯽ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ‏« ﺁﺳﻮﻟﯿﮏ ﯾﺎ ﺁﺳﻮﻏﯿﮏ ‏» ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻣﯿﻼﺩﯼ ، ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ‏« ﺗَﻮْﺭِﮊ ‏» ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺍﺭﺩﺍﻥ ﺁﺭﻭﻟﺘﺴﯽ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ‏« ﺗَﻮْﺭِﮊ ‏» ﻭ ‏« ﺩَﻭْﺭِﮊ ‏» ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
@IranArianaShahnameh
و جالب اینجاست که در گفتار #لرها به تب میگویند تو
مانند اینکه فلانی تب کرده👈میگویند👈فلانی تو کرده tou ketda
✅🔴 ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ ، ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﯿﻼﺩﯼ ، ‏« ﺗﻮﺭﮊ‏ » ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻫﻢ ﺗﻮﺭﺯ ﺗﻠﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﻣﻌﻨﺎﯼ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﻓﺎﺭﺳﯽ ‏« ﺗﺐﺭﯾﺰ ‏» ﻭ ‏« ﺗﺐﭘﻨﻬﺎﻥﮐﻦ ‏» ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ #ﺍﻭﻟﯿﺎ_ﭼﻠﺒﯽ ‏« ﺳِﺘْﻤﻪ ﺩﻭﮐﻮﺟﻮ‏ » ‏( ﺳﺘﻤﻪ : ﺗﺐ ، ﺩﻭﮐﻮﺟﻮ : ﺭﯾﺰﻧﺪﻩ ‏) ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﺎﻡ ﺗﺒﺮﯾﺰ ، ‏« ﭘﻨﻬﺎﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﻒ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ‏» ﻭ ﺑﺎ ‏« ﺟﻨﺒﺶﻫﺎﯼ ﺁﺗﺸﻔﺸﺎﻧﯽ ﮐﻮﻩ ﺳﻬﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ».

✅🔴 ﺩﺍﻧﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﮑﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ‏« ﺗﭗ + ﺭﯾﺰ‏ » ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ ، ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﮔﺮﻣﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﯼ ﺁﺏﮔﺮﻡ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﺼﻄﻠﺢ ﻭﻟﯽ ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ : ‏« ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﺯﺑﯿﺪﻩ ‏( ﺯﻥ ﻫﺎﺭﻭﻥﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ‏) ﺍﺳﺖ. ﻭﯼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺗﺐ ﻧﻮﺑﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ؛ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻫﻮﺍﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﺩﻝﺍﻧﮕﯿﺰ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻭﯼ ﺯﺍﯾﻞ ﺷﺪﻩ ، ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺷﻬﺮﯼ ﺩﺭ ﺁﻥﻣﺤﻞ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺐﺭﯾﺰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‏ ».
Tlgrm.me/IranArianaShahnameh