✍️ با چهره سربازان باستان، با صورتی تراشیده از سنگهای کهن، عربشاهی هنرمندی خاص بود. ابتدا درون مکتب سقاخانه و بسیار زود به دور از آن. سنگ و دیوارهای سخت، بوم و سطحهای نرم، برایش زمان و فضاهایی بودند تا تاریخ هزاران ساله سرزمینش را درون پوست سخت ِ نیمه معماری و نیمه هندسی آن، درون غوغای رنگهایش و ابهام تکهها و سوراخها و بریدگیهایش، عرضه کند: خطوط پیچیده تاریخی، نیاکانی با ضربات پتک هنرمند، همچون روح ِ فرهنگ در دل سنگها جای باز میکردند.