✍️ نزدیک میدان توپخانه، موزهای هست با تنها بخشی از آثار یک عمر. علیاکبر صنعتی. پدرش با طاعون مُرد و مادرش از فرط فقر، او را در یتیمخانه گذاشت. شاگردِ خلف صدیقی، میان نقاشی و مجسمهسازی و کارهای گچ و سرامیک، پرسه میزد. شخصیتهای تاریخی را دوست داشت، اما وقتی درد را در کالبدهای درهم فرو رفته و چهرههای دردناک، تیره و سهمگین و سیهچرده زندانیانش ترسیم میکرد، میدیدی و میتوانستی رنجهای زندگیاش، غارت آثارش در کودتا و اندوه سنگین حیات سختش را درک کنی.