*(با احترام تقدیم به مولای متقیان
علی بن ابی طالب**)
و
علی آیه ی جا مانده ای از قرآن بود
یا علی، ذکر لب گمشده ی انسان بود
جز بیابان و کویر چه کسی می دانست
که
علی موجب جاری شدن باران بود
همه ی عالم و آدم پی رازی بودند
که کلیدش نفس حضرت درویشان بود
((عبدود)) را چه کسی با تبرش ویران کرد
جز خلیلی که نفس در نفسش ایمان بود
شیرمردی که جهان از غضبش می لرزید
شاعر غربت و تنهایی نخلستان بود
کوفه بود و
علی و مردم خواب آلوده
شهر انگار پر از دلهره و هذیان بود
کوچه ها یک شب تاریک شهادت دادند
که امیری همه شب کیسه بر و گریان بود
سایه در سایه کسی پشت سر مولا بود
به گمانم، «ابن ملجم» پسر شیطان بود
این چه شاهیست خدایا که عرب تا به عجم
زان همه مردی و مردانگیش حیران بود
هیچ دستی بجز از دست
علی والا نیست
جانشینی که دلش همچو نبی ویران بود
#شاعر_سیروس_ستاروند #تهران_بیست_رمضان_۱۴۰۱#شب_احیا_شب_بخشش#یا_علی_تیغ_زبانم_زنگ_زد#مولای_درویشان_علیکانال قلعه مظفری( قلا)
@Galemozafariil
