🔴برای خواندن تیتر، یادداشت را تا آخر بخوانید
✍اسفندیار حسنوند
🔺سالها پیش الشتر شهری بیامکانات بود و مردمی رنجور و فقیر داشت. قدیمیهای این خطه برای جوانترها از خاطرات تلخ فقر و نداری مردمان این خطه زیاد گفتهاند.
🔺در آن روزگاران، افراد زیادی گرفتار بیماریهای تراخم، آبله و سل و دهها درد و بلای ناشناخته دیگر بودند. الشتر آن روزها در بن بست کوههای بلند و برفی قرار داشت و به دلیل موقعیت جغرافیاییاش در میانۀ رشتهکوه خشن زاگرس، به دشت فراموش شدهای تبدیل شده بود. هیچ راه ارتباطیِ درستی، الشتر را به دنیای پیرامونش مرتبط نمیکرد. اسبهای تیزرو ناصری و ریل رضاخانی و کامیونهای محمدرضا هیچگاه از رنج رفتن به بروجرد و داستان سفرهای پرزحمت بسمت خرمآباد و نهاوند و کرمانشاه کم نکردند.
🔺امروز؛ اما امروز الشتر
بعد از انقلاب اسلامی میتوانستیم یکی از قطبهای برجسته کشاورزی و گردشگری ایران باشیم؛ چه شد که الشتر امروز، به اندازه شاهرود پیشرفت نکرده است؟!
دوستی شاهرودی دارم که پیشرفت شهرش را مدیون مردان و زنانی میدانست که بیوقفه تلاش کردند و شاهرود را ساختند.
اگر بیانصاف نباشیم، ما هم جاده آسفالت بسمت خرمآباد، بیمارستانی کوچک، چند تا نیمه دانشگاه و پست برق تملیه و چهاربانده الشتر فیروزآباد و خانههای زلزلهزدگان، شهرک صنعتی تقریبا تعطیلمان و یا هر چیز دیگری که داریم و نداریم را مدیون مردان و زنان الشتری هستیم که پیشرفت الشتر مدیون تلاش آنهاست.
در شهر قدم بزنید، جوانهای بیکار تحصیلکرده را خواهید دید، چند نفر با دندانهای خراب توان مراجعه به دندانپزشکی را ندارند، فرش قسطی، موبایل قسطی، شلوغی خرید از نیسانهای آبی میوهفروش، بازار کساد، عصبانیت مردم با منشأ بی پولی، زندگیهای از هم پاشیده بواسطه فقر. چرا شهرک صنعتی الشتر رونق نگرفت؟
چرا آب کاکارضا را دادند به خرمآباد و ابرپروژه سد کهماناصلا مطرح نشد؟ شاید چون برادران دلفانی فرقی بین الشتر و خرمآباد نمیدیدند!!!
چرا بیمارستان تخصصی قلب یا کارخانه تولید کود شیمیایی و یا حداقل یک پادگان ارتش در الشتر افتتاح نشد؟ شاید چون نمایندهای در کمیسیونهای بهداشت و درمان، کشاورزی و یا امنیت ملی نداشتهایم!!!
شاید فرزندان ما دنبال معنویات بودهاند و یا ما الشتریها نمیدانستیم که اقتصاد، زیربنای همهچیز است، زیر بنای اعتقاد و اخلاق هم هست، شاید باید به ما یاد میدادند که شهر بیامکانات غرور هم ندارد، توسعه فرهنگی هم پیدا نمیکند، صداقت هم در آنجا رنگ میبازد، یاد نگرفتیم و یاد ندادیم.
امروز سواد فرزندان ما بالاست ولی تکنولوژی در شهر ما با فقرمان عقب ماند. سلامتی ما هم، زندگی ما هم. عروسی پسران و دخترانمان هم.
آنها که فکر میکنند فقر یعنی شکم گرسنه، و میگویند فقیر در الشتر زیاد نیست، چقدر در اشتباهند، فقر یعنی عقب افتادن از هر سطح زندگی، متناسب زمان.
نه خیابان و جاده مناسب، نه خودرو خوب، نه امکانات مناسب تحصیل، نه تغذیه اصولی، نه تفریح، نه سلامت، نه کارگاه و کارخانه، نه بومگردی و هتل و مسافرخانه، نه قطار و هواپیما، فقر یعنی آلودن تار و پود جامعه به هر کمبود و گرهای.
⁉️چرا اینجا ایستادهایم؟!
پایگاه خبری قلعه مظفری (قلا)
@Galemozafarii