مهمترین بخش ارتش ایران باستان را "گارد جاویدان" تشکیل میداد که در زمان "داریوش بزرگ هخامنشی" شکل گرفت.
گارد جاویدان، به گردان نخبه ۱۰ هزار تَنی پیاده نظام سنگین اسلحه ارتش #هخامنشی گفته میشود که حضور همیشگی در سپاه ایران را داشته که بدان گارد جاویدان نامیدند.
این گردان مهم و نخبه ارتش ایران، به فرماندهی "ویدرانه" یکی از هفت مردی که علیه "بردیای دروغین" شوریدند بود؛ گارد جاویدان از نیروهای ویژه ای تشکیل شده بود که شمارششان به ۱۰ هزار تن میرسد، اگر یکی از افراد گارد، بیمار یا کشته میشد، یک تن دیگر را جایگزین وی میگماردند و نباید این گردان از ۱۰ هزار کم یا بیش بوده باشد.
گارد جاویدان را شمشیرزن، تیرانداز و نیزه دار تشکیل میداد که مهمترین و قدرتمندترین مردان ارتش ایران بودند.
این میراث به خاندان "اشکانیان" رسید و از اشکانیان به "ساسانیان" و پس از باستان در دوران معاصر، در دوران "اعلیحضرت محمد رضا شاه پهلوی" گارد جاویدان دوباره تشکیل شد.
در دودمان پهلوی که حکومتی ملی برپا بود کشورمان نشان میهنی داشت که امروز نشانی بیگانه به جای آن نشسته است. نشان میهنی ایران آمیزهای از چندین نماد کهن ایرانی بود:
● افسر پهلوی، به نشانه پرتوی میترا روی زمین ● کوه دماوند و خورشید میتراپرستی ● نشان پنج هزار ساله شیروخورشید ● نشان سیمرغ ساسانی ● نشان زرتشتی فروهر ● نشان میترایی نیلوپر (با ۱۲ پر نماد ۱۲ ماه سال است)
در زیر این نشان نیز این چنین نوشته شده بود: "مرا داد فرمود و خود داور است" که بیانگر پیوند شاه و مردم است.