#قابل_تامل🔴 جشن هنر شیراز ده سال از سال ۴۶ تا ۵۶ ، هر سال پایان تابستان برگزار شد. هنرمندان و کارشناسان هنری دنیا، این جشنواره را از نظر نوآوری و گوناگونی، از بهترین فستیوالهای هنری جهان میدانستند.
یک عده آن زمان دوره افتادند به ناله و زنجموره که ای داد بیداد چه خرجهای اضافهای و این پول را اگر به ما بدهید فقر را یک شبه برای همیشه در کشور از بین ببریم.
پول ۴۴ سال است که دست صاحبان اینگونه ایدئولوژی هاست. نتیجه: آن زمان اگر تعداد اندکی از فقرا در حلبیآباد می خوابیدند حالا اکثریتشان در گورها میخوابند و تا کمر در سطل آشغالها.
عقبهی آن تفکر، امروز گیر داده به جشن تاجگذاری پادشاه بریتانیا. از اقتصاد و هنر و علوم اجتماعی و سیاست فقط این را میدانند یک ماشین حساب دست بگیرند که فلان مقدار خرج پولک لباس و .... حالا اگر همین پول را بدهی دستش، شک نکن یک فقیر را در چشمبههم زدنی به ده فقیر تبدیل میکند.
همهاش را می دهد به آقازادهی خودش.
در تمام کشورهای کمونیستی در حالی که با شعار ساختن جامعهی بیطبقه، مردم را خفه کردند، در عمل جامعه را به دو طبقهی نود و هشت درصد فقیر و دو درصد آقازاده و الیگارشی تقسیم کردند.
غلامحسین ساعدی از علت انقلاب میگفت:«هر روز مهمونی بود تو این مملکت. بعد جشن هنر راه مینداختند. بعد سرگرمیهای مضحک درست کردن و نمیدونم این قضایا. فستیوال سینمایی و اینا. مثلا یه سری ماشین میاد. رولز رویس و نمیدونم بنز و بیامو و فلان. یه سری آدما با لباسای عجیب غریب، همه با دامن بلند، زنهای بزک دوزک کرده...اره اوره های ناسیونالیستی!»
عقبهی آن تفکر که امروز همهشان در خارج از ایران در حال استفاده از مواهب دنیای غرب هستند، یکیشان محض نمونه در کوبا یا کره شمالی زندگی نمیکند.
آنها هرگز درکی از نشاط
ملی ندارند. از نظر انها جشن برای عموم مردم اسراف است اما رقص برهنهی صد دختر نوجوان برای رفیق پوتین ایرادی ندارد. آنها با شعار برابری همه را خفه میکنند اما هرگز راضی نمیشوند یک وجب از آپارتمان پاریسشان یا یک مشت خاک باغچهی خانهی ویلایی بورلی هیلزشان یا یک پنجره از چشمانداز سواحل دریاچههای تورنتو را با فقرا شریک شوند.
جریان چپ هویتستیز مانند جریان افراطی اسلامی، با هر گونه شادی و جشن و نشاط
ملی مخالفاند. چرا؟ چون انها مردمانی افسرده و غمگین و بیهویت میخواهند تا ایدئولوژیشان را در قالب تهی از وطن و ملیت بریزند.
همه جز شما ایديولوژیزدگان میدانند، بریتانیای خسیس که نصف دنیا را خورده و هضم هم کرده، با این مراسم در پی ساختن هویت
ملی و رویای مشترکی است که قدرت یک ملت است. همان که شما تیشه به ریشهاش زده و میزنید.
#ملی_گرایی #ایراندوست #هویت_ملی