✍ و
#ابلیس چون در خود نظر کرد خود را همه آتش دید و به جز آتش, نوری نیافت و در
#آدم نگریست به غیرِ خاکِ تیره چیزی نشناخت, گفت: "انا خیر منه خلقتنی من نار و خلقته من طین, من از او بهترم من را از آتش آفریده ای او را از گِل _۷۶-ص" زیرا که چشمِ باطنش از دیدِ
#نور کور بود و چشم ظاهر بینش از نورِ حق که [در] همه چیز ساری است و روشن. از آن جاست که او را
#اعور(شخص یک چشم) می خوانند. یعنی او را همین یک چشمِ ظاهری است ظاهر بین. که به آن ظاهر, جسمِ خاکیِ آدم دید و از مجامعتِ(نزدیکی)جمیعِ عالمِ کیانی و الهیِ او بی خبر [بود] و از دیدِ جهانِ جان و شهودِ جانِ جهان و
#روح_اضافی و "نفخت فیه من روحی, و از روح خود در آن دمیدم ، ۷۲-ص" بی بهره. یعنی خانه را دید و صاحبِ خانه را ندید, با وجودِ آن که خانه حکایت از صاحب خانه می کند که اگر صاحب خانه بدیدی سجده کردی که سجدهٔ بیت اللّه است.
دید طینِ آدم و دینش ندید
آن جهان دید این جهان بینش ندید
(مثنوی معنوی, دفتر ۴ بیت ۱۶۱۷)
✍ مراد از "آن جهان" جهانِ جانِ انسان است, و مراد از "این جهان بین" جانِ وی, که قوامِ جمیعِ عوالم به آن است.
✍ و چون
#ملائکه ملاء اعلی را دو چشم
#ظاهر و
#باطن روشن بود خانه و صاحب خانه را در او دیدند بر او سجده بردند و مُسَخَّرِ او گشتند که: "فسجد الملائکه کلهم أجمعون, همهٔ
#فرشتگان بدونِ استثناء سجده کردند _۳۰-حجر"
📘رسالهٔ غوثیه, ص ۴۰
🆔@EbnArabi101Shariat