مغلطه قشری از ژورنالیستهای ایرانی در شبکههای غربی: «ما نمیتوانیم به طور قطع بگوییم مردم ایران خواهان تغییر رژیم هستند، چون سیستم امنی برای نظرسنجی یا رفراندوم وجود ندارد.»
در data science روشهایی وجود دارد که نتیجه رفراندوم را تقریبا به طور دقیق پیشبینی میکند.
در علم data با انتخاب الگوریتمهای یادگیری ماشینی و انتخاب data های مناسب و «خوب» (به تشخیص data scientist بیطرف)، میتوان آن الگوریتمها رو به گونهای آموزش داد که بتوان با دریافت اطلاعات جدید میدانی پیشبینی تقریبا دقیقی از نتیجه یک نظرسنجی ساده به دست آورد.
نظرسنجی ساده، انتخاب بین دو گزینه یا موضوع یک رفراندوم، یک مسئله ساده برای data science در سال ٢٠٢٢ست. مطمئنا سرویسهای اطلاعاتی کشورهای غربی که از دانش گوگل و باقی شرکتهای Tech بزرگ قبل از مردم منتفع میشوند، به راحتی میتوانند رفتار مردم با استفاده از این دانش پیشبینی کنند.
در دنیای امروز برگزاری رفراندوم فقط یک مکانیزم رسمیت بخشیدن به تصمیم مردم است وگرنه همین اکنون با دقت بسیار بالایی میتوان گفت در رفراندم تعیین سرنوشت ایران، مردم به رفتن جمهوری اسلامی رای خواهند داد.
پینوشت: بسیاری از این الگوریتمها همانند مغز انسان کار میکنند، در ذهن انسان مکانیزم بسیار پیشرفته و پیچیدهای برای جمعبندی و نتیجهگیری وجود دارد که اگر به آن data ی کافی و درست تغذیه شود، میتواند به نتیجهگیریای با دقت بسیار بالا انجام دهد.
مشکل محدویتهای فزیکی انسان است که نمیتوان اطلاعات بسیار زیاد و دقیقی که برای train کردن الگوریتم نتیجهگیری مغز ما لازم است را در مدت کم و با نرخ بالا به مرکز پردازش مغز تزریق کرد.
پس انسان با توجه به اطلاعات محدود و غیر دقیقی که از اطراف با حواس شش گانه جمع می کند یک نتیجهگیری غیر مطمئن انجام میدهد.
تحلیلگر سیاسی که روی موضوع خاصی متمرکز شده است، data های موجود درباره آن موضوع را به دقت و با وسواس انتخاب میکند و الگوریتم نتیجهگیری شخصی خود را بر اساس dataهای «خوب» train میکند.
به این دلیل نظر فلان تحلیلگر سیاسی برای ما ارزش بیشتری از تحلیل مردم کوچه و بازار دارد.
#مهسا_امینی#رفراندوم #اعتراضات_سراسری