شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

#دموکراسی امروزه به لحاظ تاریخی, همه گیری جهان شمول بی مانندی دارد، اما هرگز بیش از این, به لحاظ مفهومی, بی بندو بار یا به لحاظ جوهری توخالی نبوده است. شاید همه گیری کنونی دموکراسی به گشودگی و حتا تهی بودگی معنا و روّیه آن وابسته باشد، مانند باراک اوباما، این یک دالّ تهی است که هر کس و همه کس می تواند رویاها و امیدهای خودش را به آن بچسباند. یا شاید #سرمایه_داری ، دو قلوی همسان دموکراسی #مدرن و همیشه تنومند تر و پر حیله تر از آن دو، سرانجام دموکراسی را به یک #مارک تجاری فرو کاسته است. یک پیچ و تاپ مدرن پسین بر بت وارگی کالایی که به کل، تصویر فروختنی یک محصول را از آن جدا می کند. (پاتریک روفینی به ما یادآوری می کند که "مارک های تجاری بزرگ احساساتی را فرا می خوانند که عملا هیچ پیوندی با ویژگی ها و مشخصات کالا ندارند" این همانقدر در مورد نایک و بی ام و راست است که در مورد اوباما در جریان انتخابات آمریکا راست بود)؛ یا شاید در لطیفه ای درباره ی ویژگی اش که در آن قرن بیست و یکم سیمای خدایانی در حال جنگ را با چنان شدتی نمایان می کند که می بایست به واسطه #مدرنیته در هم شکسته می شد، دموکراسی به سان یک دین نوین جهانی پدید آمده است_ نه شکلی مشخص از #قدرت سیاسی و #فرهنگ ، محرابی که در پیشگاه آن غرب و ستایشگرانش پرستشش می کنند و به میانجی هدف الاهی آن جنگ های صلیبی امپراتوری غربی شکل می گیرند و مشروعیت می یابند.
مقالهء "حالا ما همگی دموکرات هستیم..." از #وندی_براون . کتابِ #حال_و_روز_دموکراسی . ترجمه ی مجتبی گل محمدی
.
.
.

@City_PlaceForLiving