#معرفی_شاعر_۱۳ #محمود_درویش🆔 @CTAFJمحمود درویش شاعر و نویسندهی فلسطینی در ۱۳ مارس ۱۹۴۱ در روستای البروه در شرق شهر عکا در فلسطین به دنیا آمد. وی در شش سالگی و به دنبال به آتش کشیده شدن این دهکده توسط اسرائیلیها به همراه خانوادهاش به لبنان پناهده شد.
درویش سرودن را از زمانی که دانش آموز بود شروع کرد. در سال ۱۹۶۰ نخستین مجموعه آثار او در زمانی منتشر شد که تنها نوزده سال داشت. با دومین مجموعهاش بنام برگهای زیتون (اوراق الزیتون) در سال ۱۹۶۴، به عنوان یکی از شاعران پیشرو شعر مقاومت شناخته شد. دو موضوع عمده در ساختار اشعارش دیده میشود: «عشق و سیاست».
در سال ۱۹۶۱
محمود درویش به عنوان روزنامهنگار فعالیتهایش را آغاز کرد و تا مدتی مسئولیت سردبیری روزنامهی «الاتحاد» به عهدهی او بود. در سال ۱۹۷۰ به مسکو و سپس در سال ۱۹۷۱ به قاهره رفت و برای روزنامهی «الاهرام» کار کرد. در همین سال وی به بیروت عزیمت کرد و برای مدتی به عنوان سردبیر مجلهی ماهانهی «شئون فلسطینیة» مشغول به کار بود.
درویش همچنین رئیس اتحادیهی نویسندگان فلسطینی و بنیانگذار یکی از مهمترین فصلنامههای ادبی و مدرن جهان عرب به نام «الکرمل» بود.
محمود درویش همراه با «ژاک دریدا» و «پییر بوردیو»، پارلمان بینالمللی نویسندگان را تأسیس کرد. وی سالهای زیادی از عمرش را در قاهره، بیروت، تونس و پاریس به تبعید گذراند.
از جمله جایزههایی که
محمود درویش برنده شد میتوان به «جایزهی ابن سینا»، «جایزهی صلح لنین»، «جایزهی لوتس» از انجمن نویسندگان افریقایی-آسیایی، «جایزهی هنرهای حماسی فرانس»، «مدالِ آثارِ ادبی»، «جایزهی آزادی فرهنگی» از بنیاد لبنان، «جایزهی صلح استالین» شوروی سابق و «جایزهی ناظم حکمت» اشاره کرد.
او تاکنون بیست و دو مجموعه شعر منتشر کرده است: گنجشگهای بیبال (۱۹۶۰)؛ برگهای زیتون (۱۹۶۴)؛ عاشقی از فلسطین (۱۹۶۶)؛ آخر شب (۱۹۶۷)؛ دلدار من از خواب خود برمیخیزد (۱۹۷۰)؛ گنجشکها در الجلیل میمیرند (۱۹۷۰)؛ دوستت میدارم، یا دوستت نمیدارم (۱۹۷۲)؛ اقدام شمارهی ۷ (۱۹۷۴)؛ آنک تصویر او و اینک انتحار عاشق (۱۹۷۵)؛ جشنها (۱۹۷۶)؛ ستایش سایهی بلند (۱۹۸۳)؛ محاصرهای برای مدایح دریا (۱۹۸۴)؛ آن ترانه است، آن ترانه است (۱۹۸۶)؛ سرخ گلی کمتر (۱۹۸۶)؛ تراژدی نرگس، کمدی نقره (۱۹۸۹)؛ آنچه را میخواهم میبینم (۱۹۹۰)؛ یازده ستاره (۱۹۹۲)؛ چرا اسب را تنها گذاشتی؟ (۱۹۹۶)؛ سریر زن غریبه (۱۹۹۵)؛ دیوارنگاره (۲۰۰۰)؛ در محاصره (۲۰۰۲)[۷]؛ حالتی از شهربندان (۲۰۰۲)؛ برکردهی خود پوزش مخواه (۲۰۰) و چون شکوفهی بادام یا دورتر (۲۰۰۵). چند کتاب نثر نیز از
محمود درویش منتشر شده است که از درخشانترین آنها یادداشتهای روزانهی اندوه عادی (۱۹۷۶) و حافظهای برای فراموشی (۱۹۸۷) است.
محمود درویش در اوت ۲۰۰۸ در پی عمل جراحی قلب در تگزاس آمریکا در گذشت.
#فاطمه_جعفری ♐️ https://t.center/CTAFJ