تاریخ و فرهنگ دره شهر

‍ ⚫️⚫️ «اگر نان زبان می‌داشت»

ایران که سرزمینِ گندم است، و قوتِ عمده‌ی مردمش از نان تأمین می‌شود، از قدیم‌ترین زمان به نان جنبه‌ی تقدّس بخشیده است.
در "وندیداد" آمده است:
کسی که گندم می‌کارد، نیکی را می‌کارد...
آنگاه که گندم آفريده شد، نیروهای بدی هراسان شدند، آنگاه که ساقه‌اش درست شد، نیروهای بدی گریستند، و آنگاه که خوشه بَست، پا به گریز نهادند. (وندیداد، فرگرد سوم).
نان مایه‌ی معاش خانواده بود و هنوز هم هست. وقتی گفته می‌شد "نان‌آورِ خانه" یعنی کسی که حیاتِ همه‌ی افراد خانوار به کارِ او وابسته است. اگر نان بود، همه چیز بود و سعدی می‌گفت:
«هر آن کس که دندان دهد نان دهد.»
عروس که به خانه‌ی داماد می‌رفت، برای تَیَمُّن و سفید بختی، نان به کمرش می‌بستند، و به گِرده‌ی نان قسم خورده می‌شد، که در اشاره به آن می‌گفتند: « به این برکت»...
طىّ عمر این کشور، همواره ارتباطی میان امور جاریِ زندگی و فرهنگ برقرار بوده، یعنی بُعد فرهنگی در جریانِ روزانه فراموش نمی‌شده است، بخصوص در آنچه مربوط به ادامه‌ی حیات، شادیِ زندگی و باروَرتر کردنِ عمر می‌شده است.
اکنون ما به چه روز افتاده‌ایم که در میان این لُم‌لُمه‌ی جمعیّت، و عفونت هوا، و آشفتگیِ فکر، همه چیز را رها کرده و به یک زندگیِ دمدمیِ اضطراب‌آلود قناعت ورزیده‌ایم؟

#وقتی قشری ازین جامعه توان خرید نان به صورت نقدی ندارند، جای تاسفه و دل آدمی به درد میاد😔😔 حتما متوجه شده اید برخی از همشهریان نان به صورت قرضی تهیه میکنند😔😔

#چه زمانه ای شده که برخی نان به نرخ روز خورند😔😔

💎
#لطفا اگر توان خرید بیشتر نان دارید
قبض اضافه بگیرید و به نانوایی بدهید که در قسمتی از دیوار نصب کنه برای افرادی که توان خرید ندارند

ارسال کننده:
شهناز میرهاشمی
دهم آبانماه 1401

✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾