اَنا المسموم وَ ما عِندی
به تریاقی و لا راقی
اَدِرکاساً وَناوِلها
اَلا یا ایها الساقی
این بیت شعر که جناب
#حافظ_شیرازی در سرآغاز دیوان اشعار خود از یک مصرع آن وام گرفته، سروده ی
#یزید_پسر_معاویه است.
آری، سَر ِ امام حسین (ع) به این دلیل بر نیزه شد که ایشان بیعت یک دانشمند ِ شاعر ِ زاهد ِ عالِم به احکام شریعت را نپذیرفت!
به این بهانه بود که شریح قاضی حکم ارتداد ایشان را صادر کرد.
وگرنه عدم بیعت با یک میمون باز ِ دائم الخمر فاسد که این همه فتنه و خطا ایجاد نمی کرد.
در این روزها، هرکس دشمن ِ امام حسین (ع) را کوچک می شمرد در واقع خواسته یا ناخواسته امام را کوچک می کند.
تشخیص برحق نبودن یزید چنان پیچیده و دشوار بود که تنها ۷۲ تن با امام هم نظر بودند و مابقی امت اسلامی با توجه به ظاهر یزید، وی را خلیفه خدا به روی زمین می دانستند.
برای استحمار خلق، تظاهر به دینداری روشی پر کاربرد بوده و هرگز در هیچ دوره ی تاریخی حکام جور علناً میمون بازی و شرب خمر و فسق و فجورشان را در معرض دید عموم قرار نداده اند. که اگر چنین بود تشخیص حق از باطل اینقدر سخت و پرهزینه نبود.
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها...
#علی_کاظم_زاده