خاطرات سیمره ای
@CEYMARIANقسمت پنجم
خاطره ای از
#هل_هلانک در شصت وچهارسال پیش به نقل از
#ترابعلی_عموزاده:
در زمانهای گذشته که کم بارانی بودمردم ارمو نیز مانند سایر مردم سیمره با انجام دادن دعای دست جمعی هل هلانک که نوعی
#دعا برای بارش
باران بود از خدا
#طلب_باران می کردند بدین صورت که بزرگان وجوانان وکودکان همگی به درب منزل البته اون زمان منزل نبود و سیاه چادر یا داوار بود مردم می رفتند وندا سر می دادند که هل هل هل هلانی از خدا می خوایم بارانی و شخصی در ان منزل باکاسه ی آبی شعاردهندگان راخیس می کرد و به تلافی خیس کردن آنها مقداری آرد اهدا میکرد و همینطور در منازل بعدی تکرار می شد بعد آرد جمع شده را خمیر می کردند نان گرده ای درست می کردند و داخل گرده را مهره ای قرارمی دادند و گرده را بین هل هلانک کرها تقسیم می کردنداگرمهره زیردندان هر کسی می افتاد ضامن
باران می شد و به او مهلت چند روزه ای می دادند که از خدا
طلب باران نماید...
دریکی از همین مراسم ها من پسر بچه ای شش ساله بودم که مهره زیر دندانم صدا داد شخصی از همان افراد صدای مهره را زیر دندانم شنید و مچ دستم را گرفت وگفت مهره با شماست شما ضامن بارانید اگر تا سه روز دیگر
باران نبارددست و پایت را می بندیم و شما را در گُری یا آبگیری غرق خواهیم کرد ..
من چنان ترسیده بودم که همان شب از ترس مردن تب کردم و مرتب از خدا
طلب باران می کردم فکر می کردم که حتما این کار را با من خواهند کرد جالب این جاست که طبق وعده ای که از من گرفته شده بود
باران شروع به باریدن کرد و شاد و مسرور نظاره گر بارش رحمت الهی شدم البته درآن زمان پایان همه آن مراسمات بارش
باران بود.
با تشکر از مجتبی عموزاده
تاریخ و فرهنگ دره شهر
@CEYMARIAN
