تاریخ و فرهنگ دره شهر

به راستی کجای سیمره (دره شهر) زیبا و تاریخی نیست؟!

@CEYMARIAN
دکتر نجم الدین گیلانی

سیمره به دلیل عوامل کلی به وجود آمدن تمدن (موقعیت جغرافیایی، خاک حاصلخیز، رودخانه های پرآب و...) در طول تاریخ از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. به طوری که بنابر اسناد معتبر تاریخی پادشاهان و سرداران بزرگ ایران جذب جاذبه های طبیعی این منطقه شده و گاه و بی گاه، به این دیار آمده و به سیر و سیاحت و شکار می پرداختند. #دژهای موجود در دل تنگه های #شیخماخو و #بهرام_چوبین و زرانگوش و... یادگار کسانی هستند که روزی امپراطوران روم و ترک را کتف بسته به ایران می آوردند. آن جهانگیران، آن دشمن کوبان، آن شیرافکنان، آن شجاعانی که همچو #بهرام_چوبین می گفتند:
از آن پس به فرمان دشمن شویم/ که بی جان و بی توش و بی تن شویم..
باری، اگرچه بنابر عادت به ما یاد داده اند که آثار تاریخی و گردشگری هر منطقه ای را نام ببریم، ولی واقعیت آن است که سیمره (دره شهر) را نمی توان از این طریق معرفی کرد؛ چرا که ما اگر بگوئیم کجای این منطقه تاریخی و گردشگری نیست بهتر می توانیم به نتیجه برسیم! #به_راستی_کجای_سیمره_زیبا_و_تاریخی_نیست؟! مگر نه آنست که داخل تنگه های سیمره (دره شهر)، غارهای آن، بلندای کوههای آن، شهر ویران شده آن، دشت آن، شکاف کوه و دره آن، ساحل رود سیمره آن، تپه های آن، همه و همه آثار تاریخی و باستانی است و این غیر از جاذبه های طبیعی آن است! جاذبه های طبیعی که بنابر نظر کارشناسان عصر ساسانی جزء « #دلگشاترین_شهرها» معرفی شد! سیمره را را باید با برداشتن عینک عادت دید. آنوقت است که در آن سوی تصویرها و قله ها و بلندی های و جاذبه هایش احساس سرشار بودن از زندگی و سعادت را خواهی داشت. #شهری_که_بقول_هانری_کُربن_فرانسوی در نوک قله های آن « #زمین_و_آسمان_به_هم_می_پیوندند!».
گردشگری که در شبهای مهتابی بر بلندای کوَر(کوئر) قرار گیرد، نوای آهنگ «ماه بر کوهان» باربد نوازنده مشهور ساسانی را در اعماق وجود خود خواهد شنید. صدای قهقهه کبک در بلندی ها، رقص گل نرگس و لاله های واژگون، مزارع گسترده در دشت های سیمره، زنگوله رمه ها، نسیم صبح، آرایش خورشید در صبحگاهان همه و همه ما را همداستان با سیسرون می¬کند که گفت: «کاش ایشان نیز همچو ما روستایی شوند»!
سیمره (دره شهر) شهر #رامشگران و #نوازندگان، شهری که یکی از نام¬های باستانی آن ( #مهرگان_کدک)، در پیوند با جشن باستانی مهرگان و مهر و دوستی است. نامی که مونتسیکیو در کتاب روح القوانین، فلسفة وجودی آن را به رخ غربیان می کشاند. شهر چشمه¬ها و آب¬های سبک و گوارا که بنابر گفته #هرودوت پادشاهان و شاهنشاهان هخامنشی غیر از آب سیمره از هیچ آبی نمی¬نوشیدند. گوارایی و زلالی چشمه-هایش گردشگران و جغرافیدانان بزرگ جهان اسلام را نیز مجذوب خود کرده و در کتابهای خود به کرات به آنها اشاره کرده¬اند. چشمه¬ها و رودهای واقع در سیمره چنان زلال و درخشانند که گوئی از بلور گذشته¬اند؛ در نوشیدن این آبهای سبک و گوارا لذت های شگفتی آور هست: همچون هوا بیرنگ و در بیرنگی چنانند که گوئی نیستند. چشمه هایی که از دل سنگ رقص کنان و همراه با موزیک دلنواز آب بیرون می آیند، روح را به فراسوی آسمانها پیوند میزنند.

به سیمره (دره شهر) #شهر_غریب_نوازان و #مهمان_نوازان سفر کنید...
دکتر نجم الدین گیلانی
تاریخ و فرهنگ دره شهر
telegram.me/ceymarian