تاریخ و فرهنگ دره شهر

dr azarnosh gilani:
❄️ #نقدی بر مجسمه #کبک در یکی از میدان های #درهشهر

دکتر #آذرنوش_گیلانی
نقاش و مجسمه ساز و دکترای فلسفه ی هنر
_______
سخنم را با یکی از منتقدین هنر بنام #اسپارشات آغاز می کنماو معتقد است که:
اگر بتوانید نگاه انتقاد آمیز و منتقد بودن را به مردم بیاموزید، بی تردید انسان بودن را به آن ها آموخته اید.

چند روزی هست بدون اینکه #مجسمه را از نزدیک ببینم براساس مستندادت تصویری که بعضا در برخی شبکه های مجازی منتشر شده نقدم را آغاز میکنم. برخی با ابزاری که در دست دارند هر چه را بخواهند بزرگ می کنند و ارج می نهند و هر چه را نخواهند سکه ی یک پول می کنند هر چند نظر گروه های موافق و مخالف امری طبیعی و مورد احترام و ارزیابی است.
شاید بتوان گفت برای ارزیابی یک اثر هنری ممکن است کسی به آن چه دیگری زیبا می داند علاقه ای نداشته باشد یا آن را زشت بداند و حتی از آن هم نفرت داشته باشد که این خود مقوله ی گسترده ای است و پرداختن به آن در این فضای مجازی مجال نیست.
اصولا تلاش ها و ارزیابی خوب همکاران محترم #شهرداری و شورای شهر به عنوان یک ایده برای اولین بار قابل تحسین است اما بدی هایی هم دارد و آن اینکه سطح توقع و انتظار مردم را بالا می برد و این خودش به نوبه ی خود یک حسن است.
هنگامی که یک اثر هنری خلق می شود، خود نقد، شکل قایم به ذات را به خود می گیرد.امروزه بدون رودربایستی باید گفت و پذیرفت که مجسمه #کبک حاصل ثمره ی بی اطلاعی هنرمند نسبت به مطالعات دقیق از لحاظ تجسم فرم، محتوا، فضا و همچنین تکنیک آن است.

#فرم در مجسمه و در عرصه ی هنر نقش اساسی ایفا می کند، اصولا فرم نیمی از اثر است و نیم دیگر آن محتوا یا معنا تشکیل می دهد. می توان گفت محتوا، مواد و مصالح و درون مایه این مجسمه است که متاسفانه مواد به کار رفته در آن بنظر سیمان می باشد و همچنین فرم، شیوه و روش ساخت و ساز آن است.
مجسمه ساز امروزی بر آن است که سنگ، مفرغ، سیمان یا همان بتن و گل سفالگری را به خاطر سنگینی، آن را کنار بگذارد، و بجای آن ها از مواد صنعتی چون آهن و فولاد، همبسته های فلزی، شیشه، پلاستیک، سلولویید و بسیاری مواد دیگر بر جای آن ها بنشاند که متاسفانه متولیان امر گویا بی اطلاع بودند.
از دیگر موارد مورد نقد، رنگ مجسمه می باشد که این امر غیر حرفه ای و بازاری محسوب می شود.امروزه دیگر وحدت کار با مجسمه رنگ نیست و رنگ گذاری بر سطح مجسمه عملی بیهوده است .مانند بر چسب هایی که بر یک شیشه حاوی مواد خوراکی یا بهداشتی خورده، هم محتوا دارد، هم معنا دارد و هم فرم آن سازگار با محتواست. کافیه بر چسب دو نوع مواد خوراکی متفاوت را جابجا کنیم، آیا فرم سازگار با محتواست؟ آیا اگر برچسب رنگذاری کبک و نشانه هایی مثل: منقار و پاهای قرمز، همچنین طوق سیاه و خال های سیاه مجسمه را برداشته و با رنگ یکدست سفید شود و بجای آن از رنگ ها و نشانه ی مختص یک بلبل خرمایی استفاده کنیم آیا فرم و محتوا با هم سازگارند؟ آیا مجسمه کبک جای خود را به مجسمه ی بلبل خرمایی نمی دهد؟ آیا به تجربه تکراری بلوارهای سیمانی که هر ساله قبل از نوروز رنگ مالی می شوند پی نبرده ایم و برای آن ها اندیشه و هدفی داریم؟ آیا مجسمه ی سیمانی کبک، هر ساله مثل بلوار های سیمانی نباید رنگ شود تا ظاهر کبک بودنش مشخص شود؟


پی نوشت :
ابتکار عمل شهرداری دره شهر در زمینه المان ها قابل ستودن است، قبلا هم اهالی فرهنگ انتقاداتی به المان انگشتر داشتند در حالی که در بیشتر شهرهای ایران این المان هست ...
نصب یک المان با طراحی های ضعیف بهتر از نبود اصل المان است .

@CEYMARIAN