📖 #شعر_بلند━━━━━━━━━━━
بیا ای جگرگوشه فرزند من
بِنِه گوش بر گوهرِ پند من
صدفوار بنشین دَمی لبخموش
چو گوهر فشانم، به من دار گوش
شنو پند و دانش به آن یار کن
چو دانستی آنگه به آن کار کن
به دانش که آن با کُنش یار نیست
به جز ناخردمند را کار نیست
بزرگان که تعلیم دین کردهاند
به خُردان وصیّت چنین کردهاند
که ای همچو خورشید روشنضمیر
چو صبح از صفا شیوهی صدق گیر
به هر کار، دل با خدا راست دار
که از راستکاری شوی رستگار
به طاعت چه حاصل که پشتت دوتاست
چو روی دلت نیست با قبله راست؟
همیباش روشندل و صافرأی
به انصاف با بندگان خدای
دَمِ صبحگاهان چو گَردانسپهر
بر آفاق مگْشای جز چشمِ مهر
از آن چرخ را برتری حاصل است
که هر ذرّه را مهر او شامل است
به خصم درونی که آن نفْسِ توست
ز تو بردباری نباشد درست
در آزار او، تیغِ خونریز باش
به خونریزیاش دَمبهدَم تیز باش
به درویشِ محتاج، بخشش نمای
فروبستهکارش به بخشش گشای
ز نادان که اسراردانِ سخن
نباشد، بگردان عنانِ سخن
تواضع کن آن را که دانشور است
به دانش، ز تو قدر او برتر است
بُود دانش آب و زمین بلند
ز آب روان کِی شود بهرهمند؟
رهان گردن از بارِ غلّ طمع
فشان دامن از خارِ ذلّ طمع
طمع، پای دل را به جز بند نیست
طمعکار، مرد خردمند نیست
چه خوش گفت دانا که در خانه، کس
چو باشد، ز گوینده یک حرف بس...
●
#جامی━━━━━━━━━━━
💎
@Best_Poems