بِنو کامیونیتی

#پاسخ
نطفه این سوال از #مقایسه و احساس بی‌ارزشی متولد شده است، چون نشان می‌دهد ما در ذهن خود متری داریم که با توجه به آن کوتاه و کم هستیم و تا رمانی که این متر وجود دارد شما هر چقدر هم تلاش کنید هیچ‌وقت حس خوبی پیدا نمی‌کنید چون متر شما کس دیگری است با دستاوردهای متفاوت که حتی اگر شما به آنها هم برسید حال خوبی ندارید،چون انها مال شما نیستند بلکه مال #ترس از #عقب_ماندگی شما هستند، شاید کسی از دوستانتان که شاید خیلی قوی تر از شما هم نباشد به جایی رسیده که در شما این ترس را ایجاد کرده که من با این سن هنوز اینجام؟!
من جواب می‌دهم برخی مثل گندم یک ساله به بار می‌نشینند و برخی مثل بوته‌ها دو ساله و برخی مثل درختان پسته چند ساله !
پس قیاس محاله و فقط مانع درک درست شما از #فرصت‌های زندگیتون می‌شه.
من جای شما باشم این سوال را خاموش می‌کنم و بجاش می‌پرسم:
🌱 من درونا با چی حس خوبی دارم؟
بعد پاسخ به این سوال متوجه می‌شوید زندگی کم کم رخ تازه‌ای به شما نشان می‌دهد !
اما رخ خارق العاده زندگی زمان ثابتی برای رونمایی به همه ندارد.
ارادتمند
سهیل رضایی
@i20TA30

⁉️دنیا سکه‌هایش را به ما می‌دهد و منتظر می‌ماند که ما آنها را در جای درستی هزینه کنیم. ما چه می‌کنیم؟

دنیل کانمن، توضیح می‌دهد که در کلاسهایم سکه می‌اندازم و شیر یا خط می‌کنم.
به دانشجویانم می‌گویم که اگر شیر آمد صد دلار از شما می‌گیرم. اگر خط آمد چند دلار به شما بدهم؟

از لحاظ ریاضی، پیشنهاد پرداخت صد دلار در ازای شیر و دریافت صد دلار در ازای خط، اگر چه سودی ندارد اما زیانی هم ندارد.

اما دانشجویان معمولا وقتی حاضرند روی شیر، صد دلار شرط ببندند که روی خط، وعده ی دویست دلار به آنها داده شود.

کانمن توضیح می‌دهد که: نکته دردناک #زندگی این است که به ندرت فرصت‌هایی دست می‌دهد که #فرصتهای آن دو برابر تهدیدهایش باشند.

#انتخاب‌های زندگی عموما صد در برابر صد هستند. یا صد در برابر صد و بیست. و شااااید صد در برابر صد و پنجاه.

اما چه باید کرد که انسان‌های زیادی در انتظار فرصتی دویست امتیازی، سکه صد امتیازی خود را به گور می‌برند.

ما با سکه هایمان چه می‌کنیم؟ آنها را برای کدام فرصت‌ها نگاه داشته‌ایم؟ سکه‌ی وقت، سکه‌ی #رابطه، سکه #ثروت، سکه تنهایی، سکه زیستن در شهری که دوستش داریم، سکه امنیت، سکه #لبخند مردم، سکه #مقام، سکه میز، سکه شهرت...

دنیا سکه‌هایش را به ما می‌دهد و منتظر می‌ماند که ما آنها را در جای درستی هزینه کنیم. ما چه می‌کنیم؟

@justfor30days از
☘☘☘
@i20TA30

✅5⃣جسارت تغییر مسیر

یک بار باهم مرور کنیم: کلمه‌ی اولی که برای من مهم است #حضور است دومی #حسابداری #زمان یا حسابداری #فرصت‌های از دست رفته است. سومی‌vision# یا #چشم‌انداز است.

از شما پرسیدم که سه کلمه‌ای یا چهار کلمه‌ای شما چیست؟

✅حالا می‌خواهم توصیه کنم که فکر کنید اگر اسم شما را گفتند دلتان می‌خواهد سه کلمه‌ای که به ذهن مردم می‌آید چه باشد؟

آن سه کلمه چشم‌انداز شماست. اگر اون معلوم شد #مسیر_زندگی شما کلاً بر آن مبنا شکل می‌گیرد.

اگر یاد بگیریم هرچیزی که شنیدیم سریع برای دیگران فوروارد نکنیم خیلی جلوییم، چون معمولاً ما عادت نداریم که خودمان را #مخاطب چیزی بدانیم.

از خداوند بارها شنیده‌ایم که فرموده ادعونی استجب لکم، ما چندبار انجام دادیم؟ عادت نداریم بشنویم. بارها شده متنی را خواندیم اما اگر از ما بپرسند چی بود مجبوریم دوباره بخوانیم.

اگر می‌خواهیم چیزی را بخوانیم واقعاً بخوانیم.

من در کلاس تجزیه و تحلیل سیستم‌ها می‌گفتم از روی پاراگراف بخوانید بعد می‌خواستم کتاب را ببندند و بگویند چی خواندیم. می‌گفتند: میشه دوباره ببینیم؟

می‌گفتم وقتی که می‌خواندیم کجا بودی؟ چرا مطلبی را ۶ بار می‌خوانیم؟ چون یک بار درست نمی‌خوانیم.

خواهش من اینه: با خودمان فکر کنیم. این #بیست_تا_سی_سالگی خیلی خوبه. خیلی تلنگر خوبیه. چرا خوبه؟ چون انرژیمون زیاده. جرات #تغییر_مسیر داریم.

اگر شما در سن پایین به خارج از کشور بروید و کار معمولی کنید خیلی سخت نیست. در نوزده، بیست سالگی سخت نیست اما در چهل سالگی خیلی سخته. چون در بیست تا سی سالگی جسارت تغییر مسیر داریم.

من به عنوان مهندس صنایع بودم اما سنی بوده که جرات اینو داشتم که برم تو مبلمان. الان به من بگن یک کسب و کار بهتری هست جرات و جسارت و انرژی لازم را ندارم.

✅اهمیت بیست تا سی اینه که این سوال را جواب بدیم که اسممان را اگر گفتند، دوست داریم چه کلماتی بیاد. اون مسیر زندگی ما را مشخص میکنه. اون چشم انداز ماست.

💭اگر یک غول چراغ جادو بیاد بگه ده سال بعد می‌خواهی کجا باشی من می‌تونم انجام بدم، بدونیم که می‌خواهیم کجا باشیم.

منظورم اینه که نگیم می‌خواهم برم یک سفر موفقیت آمیز، بگیم می‌خواهی به بوشهر بروم.

ممکنه با خطا کمی ‌این‌طرف و آن‌طرف‌تر بروید اما مهم نیست. ممکنه حتی عوض بشه اما بدونیم کجا می‌خواهیم برویم.
ممکنه من بخواهم برم جنوب کشور اما وسط راه بفهمم که من آدمیم که باید برم شرق کشور ولی باید برم تا بفهمم. باید بدونم. الکی هم نباید بگم کجا می‌خوام برم. 🚶

باید فکر کنم ببینم ماموریتم چیه؟ چه نقاط قوتی دارم؟ چه نقاط ضعفی دارم؟ چه فرصت‌ها و تهدیدهایی هست و بعد تصمیم بگیرم. ولی این کار را انجام بدهیم. به این کار تحلیل SWOT می‌گویند.

بخش دوم گفتگو با رامین سمیع زاده در وبسایت بیست تاسی
👇👇👇

http://20ta30.com/1395/02/07/event20ta30r-s2/

***
@i20TA30

✅3⃣حسابداری هزینه‌ی فرصت‌ها

چه کسانی حسابداری بلد هستند. حسابداری یعنی چی؟ در سرفصل‌های حسابداری ببینید چه داریم.

در حسابداری خیلی سرفصل‌ها هست، از بس عادت کردیم دقیق نباشیم و حاضر نباشیم هیچ کدام از کلمات جذب ما نشده‌اند. حساب‌های دریافتنی، پرداختنی، دارایی، جاری، بدهی، سرمایه‌ی جاری.
✅
اما یک سرفصل نداریم که ای کاش آن را داشتیم و بقیه را نداشتیم. ما حسابداری یا #هزینه‌ی فرصت‌های از دست رفته را حساب نمی‌کنیم.

📋ما چه فرصت‌هایی را از دست دادیم، با چه قیمتی؟

یعنی اگر الان بخواهیم نگاه کنیم یک سازمان را با عدد ورود و خروج و هزینه و درآمد حساب می‌کنند که ببینند سود داد یا زیان داد. سود و زیان من را چگونه حساب می‌کنند؟

من چگونه حسابداری کنم که بدانم باختم یا بردم؟ هزینه کردم یا درآمد داشتم. ماها واقعا در طول زندگی‌مان سود کردیم یا ضرر کردیم؟ این حسابداری مهمترین بخش حسابداری است، که ما اصلا سرفصلی به نام حسابداری #فرصت‌های از دست رفته هیچ کجا نداریم. نه در #کشور. نه در #دانشگاه. نه در فوتبال. نه در خونه داریم. نه خودم دارم! حساب کتاب نمی‌کنیم که من بردم یا باختم؟ حسابداری پاس می‌کنیم و حسابداری پیشرفته هم و فوق پیشرفته هم! آن یکی را که یاد نگرفتم هیچ! این یکی را هم یاد نگرفتم. اما آن برای بقیه‌ست. من خودم که باید بدانم الان مقدار پولی که در حساب بانکی دارم چقدر است. اما حساب انرژی‌های خودم، حساب زمان خودم، حساب فرصت‌هایی که داریم از دست می‌دهیم را حساب نمی‌کنیم.

🌟برای همین است که کلمه‌ی «افسوس» معنا پیدا می‌کند و من هیچ وقت یادم نمی‌آید که افسوس بخورم! اول اینکه #حاضر نیستم! دوم اینکه #حساب کتاب ندارم!


بخش اول گفتگو با رامین سمیع زاده میهمان ششمین رویداد بیست تا سی

http://20ta30.com/1395/02/06/event20ta30-r-s/

***
@i20TA30