چرا #خاطرات #کودکی
را به یاد نمیآوریم؟◾️ بیشتر افراد از دو سه سال اول زندگیاش هیچ چیزی در خاطر ندارد و بسیاری از افراد از هفت یا هشت سال اول زندگیشان نیز خاطرهای ندارند. این در حالی است که تواناییِ یادگیریِ ما در ابتدای
کودکی، به شکلی تعجب آور، بیشتر از بقیه سالهای عمرمان است، دلیل این فراموشی چیست؟
◾️شخصیت ما از همان دوران
کودکی شکل میگیرد ولی به خاطر آوردن دوران خردسالی، به ویژه تا پیشاز سن چهار سالگی خیلی دشوار است و بیشتر ما آدمها این دوران را به خاطر نمی آوریم.
◾️یادآوری خاطرات دوران
کودکی مختلف هستند، بعضی اشخاص تجربیات در ارتباط با سنین پایینتر را به خاطر میآورند، ولی بعضی دیگر تقریباً هیچ چیز را از دوران
کودکی خود به یاد نمیآورند. ریشه این فرق به سه چیز بازمیگردد :
✔️اول اینکه بعضی اشخاص از نظر هوش و استعداد در اندازه بالاتری قرار دارند
✔️ دومی اینکه بیشتر خاطرات مربوط به اتفاقات معنادار یا تجربیاتی که احساسات شدیدی به وجود میآورند، چون کودکان خردسال به صورت کامل از احساسات برخوردار نیستند و در نهایت، امکان دارد تجارب دوران
کودکی با همان اهمیت احساسی که در دوران نوجوانی یا بزرگسالی داشته در ذهن ثبت نشود. و گاهی هم به طور کامل ثبت بشود
✔️دلیل سوم ،با بالا رفتن سن مغز ما نیز پختهتر و کاملتر میشود، سلولهای جدیدتری تولید میکند و در نتیجه حافظه تقویت شده و میتوان به حافظه بلند مدت اطمینان کرد ولی تا پیش از چهار سالگی، حافظه روزانه به طور کامل فعال نیست چون مغز به اندازه کافی کامل نشده و رشد مورد نظر در آن صورت نگرفته است.
◾️نظریات روانشناسان هم در این باره از همجهتی لازم برخوردار نیست. برای اولین بار فروید این مطلب را بیان کرد که بزرگسالان خاطرات پیش از شش سالگی را به یاد نمیآورند، ولی امروزه اعتقاد دارند که این دوره در حدود چهار یا حتی سه سالگی به پایان میرسد.
◾️یکی از نظریههایی که ما خاطرات دوران
کودکی خود را به یاد نداریم، این است که در آن زمان نمیتوانستیم ارتباط شفاهی برقرار کنیم، زمانی حافظه ما به کار افتاد که از کلمات استفاده کرده و میتوانستیم جزئیات را از روش زبان بیان کنیم، بیشتر کودکان تا پیش از سن دو سالگی حرف نمیزدند پس کاملاً عادی است که حافظه آنها در این دوران در طولانی مدت خیلی خوب عمل نکند.
⚛ @AndisheKonim