▪️نظر از آنچه که ما دربارهٔ ماهیت جهان هستی باور کنیم امکان دارد هم چنان استوار باقی بماند.
دین نه تنها
با احکام مشخص و دستگاه ساختهٔ خود پیوند داشته بلکه همواره
با زندگی فردی اشخاصی که اهمیت آنرا درک می کرده اند نیز پیوند داشته است. در بهترین قدیسان و عارفان ترکیبی از اعتقاد به احکامی ویژه و نوع خاصی از احساس دربارهٔ هدف های زندگی بشر وجود داشته است. کسی که عمیقا دردهای سرگذشت نوع بشر را احساس می کند؛ شوقی کاستن از رنج های انسانی در او وجود دارد؛ و امیدوار است که در آینده بهترین امکانات برای انسان ها فراهم بشود این روزها به عنوان کسی که دارای بینش مذهبی است در نظر گرفته می شود - حتا اگر بخش اندکی از مسیحیت سنتی را پذیرفته باشد. در صورتی که
دین بجای یک دستگاه اعتقادی دربرگیرندهٔ راهی برای احساس باشد
علم نمی تواند کاری به کار آن داشته باشد شاید تباهی احکام جزمی از نظر روان شناختی، چنین حالت احساسی را موقتاً دشوارتر کند. زیرا این حالت، پیوستگی نزدیکی
با اعتقادهای مربوط به الا هیات داشته است. اما باقی ماندن این دشواری برای ابد الزامی نیست؛ در واقع بسیاری از آزاد اندیشان در زندگانی خود نشان داده اند که چنین حالت احساسی پیوند بنیادی
با معتقدات دینی ندارد. هیچ تعالی بزرگی نمی تواند پیوستگی تامی
با باورهای بی بنیاد داشته باشد؛ و اگر باورهای علوم الاهی بی اساس باشند برای نگهبانی از آنچه در بینش دینی نیکو شناخته می شود لازم به نظر نمی رسند.
غیر از این اندیشیدن به معنای این است که از آنچه کشف خواهیم کرد دچار ترس فراوانیم و در نتیجهٔ این جریان، در تلاش های ما برای درک جهان اثر خواهد گذاشت. اما این فقط میزان درک یا شناخت ما است که دستیابی به حکمت واقعی را امکان پذیر می سازد.
👤 #برتراند #راسل📚 #کتاب #نبرد_دین_با_علم⚛ @AndisheKonim