اندیشیدن تنها راه نجات

نقدی بر اندیشه‌های کارل‌مارکس:

قسمت یک از دو

با اینکه رژیم‌های‌مخوفی که در قرن بیستم بر پایه مارکسیسم شکل گرفتند، شباهت زیادی به اندیشه‌های کارل‌مارکس نداشتند، باز هم نمی‌توان از برخی نارسایی‌های جدی در ایده‌های مارکس چشم پوشی کرد و آنها را ندید گرفت

۱) جزم #عاملیت‌اقتصاد
 مارکس با گرایش به این ایده که اقتصاد عامل اصلی تحولات جامعه است و در تحلیل‌نهایی سمت و سوی حرکات اجتماعی را تعیین می‌کند، از توجه به عوامل بیشماری که در جامعه موثر هستند، باز ماند. با اینکه گوهر اندیشه او همدلی با انسان‌های ستمدیده است، نظریات او گاه وجهی مکانیکی و غیرانسانی دارند، گویی انسان را ذاتی کلی می‌گیرد که باید عضوی ناچیز در خدمت جامعه باشد. او از توجه به انگیزه‌های‌غریزی و رانش‌های‌طبیعی انسان غفلت کرده است. منتقدان او توجه داده‌اند که تنها اقتصاد و روابط مادی نیست که هویت آدمی را می‌سازد. چنانچه انسان‌ها را موادی خام و ابزار مصالح نظام اقتصادی بگیریم، همواره این خطر وجود دارد که نظام بر همه چیز چیره شود و انسان خود به پیچ و مهره‌ای در خدمت به #آرمان‌کمونیسم بدل شود

۲) جزم #حقانیت‌تاریخی‌پرولتاریا:
 مارکس به پیروی از هگل، معتقد به نوعی موجبیت تاریخی بود، به این معنی که تلاشی جامعه سرمایه‌داری و پیروزی پرولتاریای انقلابی را نقطه فرجامین یک فرایند تاریخی کمابیش ضروری و محتوم می‌دانست. این تقدیرگرایی تاریخی به حاملان آن این جسارت را می‌دهد که در جایگاه نیروی برحق تاریخ برای به پیروزی رساندن طبقه زحمتکش یا پرولتاریا، که نجات کل بشریت را با خود دارد، به هر ابزاری متوسل شوند و برای حفظ نظام برآمده از آن، هر جنایتی را توجیه کنند. نفس اعتقاد به #تقدیر‌تاریخی حاوی نوعی انحصار حقیقت است، زیرا با این ادعا همراه است که تنها افرادی خاص به شناخت علمی تاریخ دست یافته‌اند و این اقلیت برگزیده حق دارند به نام آینده مخالفان خود و دگراندیشان را در سویه باطل تاریخ قرار دهند و سرکوب کنند

۳) بی‌اعتمادی به #دموکراسی: 
مارکس آشکارا برقراری یک دیکتاتوری قاطع و مقتدر را پس از پیروزی انقلاب سوسیالیستی ضروری می‌داند و معتقد است که دولت برآمده از انقلاب باید دست‌کم در دوران گذار به کمونیسم رژیمی نیرومند و سرکوبگر برقرار کند تا از حقوق اکثریت‌جامعه در برابر طبقات استثمارگر دفاع کند. مارکس وعده می‌دهد که با پیروزی قطعی پرولتاریا قدرت دولت به عنوان اهرم فشار و سرکوب زوال می‌یابد و وظیفه آن به سازماندهی تولید و توزیع و اداره خدمات اجتماعی محدود می‌شود. استدلالی که قانع‌کننده نیست زیرا نظام سوسیالیستی تنها بر پایه برنامه‌ریزی متمرکز ممکن است، که ابتکار و درایت فردی را حذف و بوروکراسی گسترده را مسلط می‌کند، که خود زمینه‌ایست برای رشد افراد فاسد و جاه‌طلب
منتقدان #لیبرال و #آنارشیست مارکس همواره هشدار می‌دادند که دکترین او نه به تضعیف دولت، بلکه به تقویت هرچه بیشتر نهاد حکومتی می‌انجامد و افراد جامعه را به مهره‌های بی‌اراده‌ای در دست قدرتمندان تبدیل می‌کند. و این پیش‌بینی نه تنها درست بود بلکه به شکل کامل و حتی بسی شدیدتر از بدترین برآوردها در رژیم‌های سوسیالیستی که به نام مارکس پا گرفت، (در روسیه و چین و جاهای دیگر) تحقق یافت. با بسط همین ایده‌ها بود که ولادیمیر ایلیچ‌لنین جامعه روسیه را برای سلطه یوزف‌استالین هموار کرد


⚛ @AndisheKonim

ادامه 👇

دوره آموزش #لیبرال برای ایران

جلسه پنجم: #هویت و گوناگونی هویتی

در این جلسه در ادامه پرداختن به مفهوم هویت، درباره گوناگونی هویتی در جامعه و همین‌طور در کلاس‌ها‌ی درس صحبت می‌کنیم.

#اندیشه_کنیم
#سکولار_دموکرات
#ایران_سکولار

⚛ @AndisheKonim

دوره آموزش #لیبرال در ایران

جلسه چهارم: #استقلال_هویتی

در این جلسه به بحث هویت فردی و استقلال هویت در یک جامعه و مشخصا جامعه ایران در زمان حاضر می‌پردازیم. همچنین راجع به این صحبت می‌کنیم که مفهوم هویت چه تاثیری بر شکل‌گیری مفهوم شهروندی در جامعه ایران دارد.

#اندیشه_کنیم
#سکولار_دموکرات
#ایران_سکولار

⚛ @AndisheKonim

دوره آموزش #لیبرال

جلسه سوم: #شهروندی چیست و #شهروند کیست؟

در این جلسه درباره مفهوم شهروندی و نگاهی که آموزش لیبرال به آن دارد می‌گوییم. همچنین به این نکته می‌پردازیم که چرا این مفهوم مهم است و آموزش لیبرال بر آن تاکید دارد.


#اندیشه_کنیم
#سکولار_دموکرات
#ایران_سکولار

⚛ @AndisheKonim

حمایت از آموزش لیبرال برای ایران

🔶️ جلسه یکم: آموزش #لیبرال چیست؟

در جلسه یکم این دوره به مفهوم آموزش لیبرال و فاصله نظام آموزشی کنونی ایران با آن می‌پردازیم.



#اندیشه_کنیم
#ایران_سکولار
#لیبرال_سکولار

⚛ @AndisheKonim

✅دوستِ مَذهبی اَم؛ #آتئیسم یا #خداناباوری، #نهیلیسم یا #پوچ_گرا نیست

بخش اول

بارها پیش آمده که اشخاصی دیندار، نگارنده را به دلیل خداناباوری متهم به پوچ گرایی نموده و پیش بینی کرده که وی به دلیل باور نداشتن به ماورا الطبیعه و بی ایمانی به خداوند، روزی خود را از سر نا امیدی و بی هدفی خواهد کُشت و به زندگی دردناکِ پوچِ بدون خدایی پایان خواهد داد!

این مسئله که بارها و بارها برای نگارنده و هم فکرانش پیش آمده سبب شد تا مقاله امروز نگاشته و مرزهای میان آتئیسم و نهیلیسم کشیده و پاسخی به تمامی آن اتهامات واهی داده شود تا دوستانِ مذهبی بدانند که زندگی یک خداناباور، بر چه اصولی بَنا شده و پرنسیپ های اخلاقی وی چیستند؟


البته که نُقاطِ مشترکی میان پوچ گرایان و خداناباوران وجود دارد که برای مثال می توان به عدم اعتقاد هر دو دسته به روح، دنیایِ پس از مرگ و همچنین وجود خدایان و یا باور هر دو گروه به علم و دانش به عنوان تنها حقیقت موجود اشاره کرد، اما آیا این بدان معناست که پوچ گرایان و خداناباوران از یک دسته و قُماشند؟ قطعن خیر!

اشتباهِ نُخستی که در این مقایسه صورت گرفته،
قرار دادن پوچ گرایی که یک #مکتب_فلسفی – سیاسی می باشد در کنار خداناباوری که یک بُنیاد #خردگرایی و غیر مذهبی شمارده می شود ، در کنار یکدیگر است؛
مقایسه این دو قیاسِ مع الفارق است چرا که از نظر منطقی این دو دیدگاه، در یک اقلیم قرار ندارند.

مقایسه پوچ گرایان و خداناباوران همچون مقایسه میان #لیبرال_دموکراسی و تیم ملی فوتبال انگلستان است چرا که این دو مکتب، در یک جایگاه و یک زمینه مساوی قرار ندارند؛ از طرفی پوچ گرایان بر این باورند که وجودشان در دُنیا هیچ اهمیتی ندارد و هیچ ارزشی در زندگی کردن وجود ندارد و آنان کمترین علاقه و امیدی به زنده ماندن ندارند.

حال آنکه خداناباوران، هر روز با امید و عشق به اینکه پیش از مرگ شان کره زمین را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کرده و آن را پیشکش به نَسل های آینده کنند، از خواب بر می خیزند؛ خداناباوران زندگی و زنده بودن را جشن گرفته در #کمال_انسانیت و #آزادی و #برابری سرمستانه زندگی می‌کنند و سپاسگزار این شانسی هستند که در اختیارشان قرار گرفته و سخت تلاش می کنند تا نوید امید به آینده ای بهتر را به گوش همگان برسانند.

خداناباوری؛ گویا نه تنها برای خود افراد ناباور خوب بوده بلکه از مزایای آن حتی دینداران وخرافه پرستان هم بهره مند هستند. بانگاهی به آمار #اندیشمندان و #دانشمندان، اکتشاف کنندگان و صاحبان تکنولوژی متوجه خواهيد شد که نود درصد آنها ناباور هستند و با تلاش شبانه روزانه هر روز یک فن آوری جدید توسط علم به بشریت اهدا می‌کنند.

این در حالی است که #مسیحیان، #مسلمانان، #یهودیان و دیگر #مذهبیون در مکان های مقدس شان غرق در خرافات مشغول پرستش مرگ و آه و ناله اند و برای بهتر شدن زندگانی های شان، تنها و تنها دُعا کرده وبا نذر و دخیل منتظر معجزه اند ؛ حال با یک مقایسه ساده در می یابید که #خداناباوران بیشتر برای زندگی ارزش قائلند و یا مذهبیون؟

بی تردید خداناباورانِ پوچ گرا نیز وجود دارند، همانطور که مذهبیونِ پوچ گرا نیز وجود دارند؛ این دسته از انسان ها کسانی هستند که از پَستی و پَلَشتی جامعه به درد آمده اند و نداشتن کمترین امید به بهبود وضع زندگی شان و بهتر شدن شرایط اجتماعی شان، ایشان را بدین باور رسانده که به قول زنده یاد صادق هدایت: “مرگ همچون مادری مهربان است که پس از یک روز طوفانی، فرزندش را در آغوش گرفته و نوازش می کند…”
.


⚛ @AndisheKonim

ادامه 👇 👇 👇 👇

✅دوستِ مَذهبی اَم؛ #آتئیسم یا #خداناباوری، #نهیلیسم یا #پوچ_گرا نیست

بخش اول

بارها پیش آمده که اشخاصی دیندار، نگارنده را به دلیل خداناباوری متهم به پوچ گرایی نموده و پیش بینی کرده که وی به دلیل باور نداشتن به ماورا الطبیعه و بی ایمانی به خداوند، روزی خود را از سر نا امیدی و بی هدفی خواهد کُشت و به زندگی دردناکِ پوچِ بدون خدایی پایان خواهد داد!

این مسئله که بارها و بارها برای نگارنده و هم فکرانش پیش آمده سبب شد تا مقاله امروز نگاشته و مرزهای میان آتئیسم و نهیلیسم کشیده و پاسخی به تمامی آن اتهامات واهی داده شود تا دوستانِ مذهبی بدانند که زندگی یک خداناباور، بر چه اصولی بَنا شده و پرنسیپ های اخلاقی وی چیستند؟


البته که نُقاطِ مشترکی میان پوچ گرایان و خداناباوران وجود دارد که برای مثال می توان به عدم اعتقاد هر دو دسته به روح، دنیایِ پس از مرگ و همچنین وجود خدایان و یا باور هر دو گروه به علم و دانش به عنوان تنها حقیقت موجود اشاره کرد، اما آیا این بدان معناست که پوچ گرایان و خداناباوران از یک دسته و قُماشند؟ قطعن خیر!

اشتباهِ نُخستی که در این مقایسه صورت گرفته،
قرار دادن پوچ گرایی که یک #مکتب_فلسفی – سیاسی می باشد در کنار خداناباوری که یک بُنیاد #خردگرایی و غیر مذهبی شمارده می شود ، در کنار یکدیگر است؛
مقایسه این دو قیاسِ مع الفارق است چرا که از نظر منطقی این دو دیدگاه، در یک اقلیم قرار ندارند.

مقایسه پوچ گرایان و خداناباوران همچون مقایسه میان #لیبرال_دموکراسی و تیم ملی فوتبال انگلستان است چرا که این دو مکتب، در یک جایگاه و یک زمینه مساوی قرار ندارند؛ از طرفی پوچ گرایان بر این باورند که وجودشان در دُنیا هیچ اهمیتی ندارد و هیچ ارزشی در زندگی کردن وجود ندارد و آنان کمترین علاقه و امیدی به زنده ماندن ندارند.

حال آنکه خداناباوران، هر روز با امید و عشق به اینکه پیش از مرگ شان کره زمین را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کرده و آن را پیشکش به نَسل های آینده کنند، از خواب بر می خیزند؛ خداناباوران زندگی و زنده بودن را جشن گرفته در #کمال_انسانیت و #آزادی و #برابری سرمستانه زندگی می‌کنند و سپاسگزار این شانسی هستند که در اختیارشان قرار گرفته و سخت تلاش می کنند تا نوید امید به آینده ای بهتر را به گوش همگان برسانند.

خداناباوری؛ گویا نه تنها برای خود افراد ناباور خوب بوده بلکه از مزایای آن حتی دینداران وخرافه پرستان هم بهره مند هستند. بانگاهی به آمار #اندیشمندان و #دانشمندان، اکتشاف کنندگان و صاحبان تکنولوژی متوجه خواهيد شد که نود درصد آنها ناباور هستند و با تلاش شبانه روزانه هر روز یک فن آوری جدید توسط علم به بشریت اهدا می‌کنند.

این در حالی است که #مسیحیان، #مسلمانان، #یهودیان و دیگر #مذهبیون در مکان های مقدس شان غرق در خرافات مشغول پرستش مرگ و آه و ناله اند و برای بهتر شدن زندگانی های شان، تنها و تنها دُعا کرده وبا نذر و دخیل منتظر معجزه اند ؛ حال با یک مقایسه ساده در می یابید که #خداناباوران بیشتر برای زندگی ارزش قائلند و یا مذهبیون؟

بی تردید خداناباورانِ پوچ گرا نیز وجود دارند، همانطور که مذهبیونِ پوچ گرا نیز وجود دارند؛ این دسته از انسان ها کسانی هستند که از پَستی و پَلَشتی جامعه به درد آمده اند و نداشتن کمترین امید به بهبود وضع زندگی شان و بهتر شدن شرایط اجتماعی شان، ایشان را بدین باور رسانده که به قول زنده یاد صادق هدایت: “مرگ همچون مادری مهربان است که پس از یک روز طوفانی، فرزندش را در آغوش گرفته و نوازش می کند…”
.


⚛ @AndisheKonim

ادامه 👇 👇 👇 👇