▪️چه انگیزه هایی وجود دارد
و یا ممکن است ایجاد نمود تا آن که بتوان رفتار صحیح رابر طبق أصول پیشرفته ی اخلاقی که
در فصول گذشته بدان اشاره شد ترقی
و توسعه داد؟ بار دیگر تکرار می کنم که مقصود من از رفتار صحیح، رفتاریست که محتملا بیشترین سعادت
و رضایت را
در مقابل عدم رضایت به وجود آورد
و یا این که از میزان عدم رضایت
و ناخشنودی
در برابر رضایت
و خشنودی بکاهد. همچنین میخواهم بگویم که
در این ارزیابی مسئله ی این که چه کسی از این رضایت بهره مند می شود
و کدام شخص از فقدان ان رنج میبرد از بحث ما خارج است. اینک به شرح اجمالی آن میپردازیم
و ترجیح میدهیم که به جای کلمه ی «لذت»
و یا «فایده» کلمه ی «رضایت» را به کار بریم. کلمه ی «فایده» که عموما به کار برده می شود حاکی از یک دلالت ضمنی است که بیش از حد دقیق
و باریک می باشد ما باید بگوییم که شخصی به خاطر نفع شخصی خود می کوشد. اگر کسی با انگیزه ی خیرخواهی اموال خود را
در راه خیرات
و مبرات انفاق نماید ما نباید بگوییم که چنین فردی به خاطر منافع شخصی آن عمل را انجام داده است. بلکه اگر او مردی سخی الطبع باشد ممکن است از این عمل خیرخواهانه خود به مراتب بیش از خست
و دلبستگی به دارایی خود رضایت حاصل کند. مفهوم کلمه ی «رضایت» آنقدر وسیع است که همه ی چیزهایی را که از طریق تحقق بخشیدن به تمایلات
و آرمان ها نصیب انسان می شود
در برمیگیرد
و این تمایلات بالضروره ارتباطی با خود شخص ندارند مگر آن که شخص آنها را احساس کند. مثلاً ممکن است شخصی خواستار شود (همانطور که من میخواهم) که برای تایید آخرین فرضیه ی فرما' دلایل لازم باید ارائه گردد. دیگری نیز ممکن است به خاطر این که به یک جوان ریاضی دان با هوش بورسی اعطا شود تا بتواند درباره ی کشف دلیلی تحقیق کند خشنود شود. لذت
و مسرتی که انسان
در این مورد حس میکند تحت عنوان «رضایت» خوانده شده
و مشکل بتوان آن را، چنان که عموماً چنین نصور می شود، نفع شخصی نامید.
👤 #برتراند #راسل 📚 #اخلاق_و_سیاست_در_جامعه ▪️فصل چهارم
⚛ @AndisheKonim
