اندیشیدن تنها راه نجات

#ناسا اولین تصاویر #اشعه ی #ایکس
ز #ابرنواختر ذات‌الکرسی A را منتشر کرد.


ناسا اولین تصویر از کاوشگر تصویربرداری قطبش‌سنجی اشعه ایکس (IXPE) را منتشر کرد. این تصاویر نمایی از ابرنواختر ذات‌الکرسی A را نشان می‌دهد که در واقع باقی‌مانده یک ستاره منفجرشده در قرن هفدهم میلادی است.
تصویری که ناسا منتشر کرده، برای اولین بار نشان می‌دهد که این کاوشگر تصویربرداری اشعه ایکس چه توانایی‌هایی دارد و می‌تواند چه رویدادهای جذابی از جمله انفجارهای ابرنواختری و برخوردهای کیهانی را به ما نشان دهد.
کاوشگر IXPE اوایل دسامبر 2021 پرتاب شد و اولین ماموریت ناسا برای مطالعه قطبش‌های اشعه ایکس یا نورهایی از اشعه ایکس بود که لرزش‌های آن همگی در یک سو منظم شده‌اند. این کاوشگر با استفاده از قطبش‌ها سعی دارد توضیح دهد که نور اشعه ایکس در رویدادهای فضایی دقیقا از کجا می‌آید.



⚛ @AndisheKonim

برای نخستین بار ، ما شاهد
تبدیل یک ستاره‌ی #غول_سرخ
به یک #ابرنواختر هستیم.


با قوی‌تر شدن تلسکوپ‌ها، مناظر شگفت‌انگیز زیادی را در فضا می‌بینیم. به گفته محققان، ما برای اولین بار انفجار یک ستاره ابرغول سرخ را در یک ابرنواختر رصد کرده‌ایم.

ابرنواختر (SN) 2020tlf، به عنوان نام فنی آن، به مدت ۱۳۰ روز منتهی به انفجار غول پیکر تماشا شد، که نتیجه مرگ ستاره ای در فاصله ۱۲۰ میلیون سال نوری از زمین در کهکشان NGC 5731 و حدود ۱۰ بود. بار بیشتر از خورشید خودمان جرم دارد.

این تیم می‌گوید که این نگاه بی‌سابقه به یکی از جذاب‌ترین و بزرگ‌ترین رویدادهای کیهان نشان می‌دهد که همیشه آرامش قبل از طوفان، از نظر انفجارهای ابرنواختری وجود ندارد - چیزی که فرضیات قبلی را به چالش می‌کشد.

وین جکپسون، اخترشناس از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: این یک پیشرفت در درک ما از اتفاقاتی است که در ستارگان پرجرم لحظاتی قبل از مرگ رخ می‌دهد.

تشخیص مستقیم فعالیت های پیش از ابرنواختر در یک ستاره ابرغول سرخ قبلا هرگز در یک ابرنواختر معمولی نوع دوم مشاهده نشده بود. برای اولین بار، ما انفجار یک ستاره ابرغول سرخ را تماشا کردیم!

ابرنواخترها زمانی اتفاق می‌افتند که ستاره‌های پرجرم می‌میرند، یا سوختشان تمام می‌شود و در خود فرو می‌ریزند، و دیگر نیروهای گرانش و واکنش‌های هسته‌ای را در تعادل نگه نمی‌دارند. پس از فروپاشی، یک انفجار غول پیکر و فوق درخشان، امواج ضربه ای را در فضا می فرستد و معمولاً یک هسته متراکم را بر جای می گذارد که توسط ابری از گاز به نام سحابی احاطه شده است.

اگرچه این روند دراماتیک هرگز در زمان واقعی دیده نشده بود. دو تلسکوپ در هاوایی در انجام مشاهدات نقش داشتند: مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی Pan-STARRS در هالیکالا، مائوئی، و رصدخانه WM Keck در Mauna Kea، جزیره هاوایی.

داده های جمع آوری شده در حال حاضر بینش جدیدی ارائه می دهد. برای مثال، شواهد مستقیمی از مواد متراکم دور ستاره‌ای هنگام انفجار، در اطراف ستاره وجود داشت، که محققان فکر می‌کنند همان گازی است که چندین ماه قبل از آن مشاهده کرده بودند که از ابرغول سرخ خارج شده است.

رافائلا مارگوتی، اخترفیزیکدان از دانشگاه برکلی، می‌گوید: مانند تماشای یک بمب ساعتی است. ما هرگز تا به حال چنین فعالیت عظیم و شدیدی ‌ را در یک ستاره ابرغول سرخ در حال مرگ مشاهده نکرده‌ بودیم، جایی که می‌بینیم چنین گسیل نورانی ایجاد می‌کند، سپس فرو می‌ریزد و می‌سوزد.

بر اساس مشاهدات، به نظر می‌رسد که حداقل برخی از ابرغول‌های سرخ قبل از تبدیل شدن به ابرنواخترها دچار تغییرات داخلی قابل توجهی می‌شوند(احتمالاً ناپایداری‌های مرتبط با مراحل نهایی سوختن سوخت هسته‌ای) ایجاد فوران‌های شدید و درخشندگی در این موارد مشاهده‌شده.

سطح بالای نور تابیده شده، ستاره شناسان را در وهله اول از این ستاره خاص آگاه کرد. این ابرنواختر پس از انفجار نیز به مدت ۳۰۰ روز دیگر تحت نظر قرار گرفت و به اخترشناسان اطلاعات بیشتری برای کار داد.

این مشاهدات به عنوان بخشی از آزمایش ابرنواختر جوان، پروژه‌ای در حال انجام برای یافتن انفجارهای ستاره‌ای در آسمان شب در مراحل اولیه انجام شد. با اطلاعات جدیدی که اکنون در دسترس آنهاست، تشخیص وقایع ابرنواختر قبل از وقوع آنها باید آسانتر باشد.

جاکوپسن ون گالن می‌گوید: من بیشتر از همه ناشناخته‌های جدیدی که با این مشاهده کشف شده‌اند هیجان‌زده هستم. تشخیص رویدادهای بیشتر مانند SN 2020tlf به طرز چشمگیری بر نحوه تعریف ماه های پایانی تکامل ستارگان تأثیر می گذارد و نناظران و نظریه پردازان را در تلاش برای حل معمای چگونگی سپری کردن آخرین لحظات زندگی ستارگان پرجرم هم نظر می کند.

خاستگاه :

https://www.sciencealert.com/for-the-first-time-we-ve-seen-a-red-giant-star-transition-into-a-supernov




⚛ @AndisheKonim

دانشمندان‌ نوع کاملا جدیدی از
#ابرنواختر را کشف کردند!

دانشمندان یک انفجار ستاره ای کاملاً جدیدی به نام ابرنواختر "جذب الکترون" را کشف کردند.
این ابر نواختر نه تنها نوع سومی را به دو ابر نواختر قبلی اضافه می کند، بلکه پرده از رازهای هزار ساله نیز برمیدارد.
دانشمندان گمان‌ میکردند كه چنین ابرنواخترهایی باید به مدت 40 سال وجود داشته باشند و همچنین اظهار داشتند كه از ستارگان SAGB به وجود می آیند. اما تحقیقات کمی درباره این‌ ابرنواخترها و ستارگان انجام شده است.

اکنون دانشمندان چنین نمونه ای از این‌ انفجار را در کهکشان NGC 2146 پیدا کرده اند. این انفجار ستاره ای به اندازه کافی نزدیک بود که دانشمندان توانستند تصاویر بایگانی شده ی قبل از انفجار این ستاره را پیدا کنند و اطلاعات دقیق در مورد نحوه انجام آن را جمع آوری کنند.



⚛ @AndisheKonim

ستاره هایی که جرم کافی در اختیار دارند در پایان عمر پس از یک انفجار مهیب تحت عنوان #ابرنواختر در خود فروریخته و یک #سیاهچاله را به وجود می آورند.


⚛ @AndisheKonim

#ابرنواختر یا #سوپرنوا

وقتی یک ستاره پرجرم می میرد، بدین گونه رمبش می کند و سرانجام منفجر می شود. به این انفجار ها ابرنواختر یا سوپرنوا گفته می شود.

🔺در این انفجارها عناصر سنگین مانند کربن، طلا، آهن و ... تشکیل شده و در جهان پخش می شود. در واقع عناصر سنگین در طول میلیاردها سال از دل ستارگان بیرون آمده‌اند.
🔺ابرنواختر ها به قدری درخشان هستند که حتی یکی از اینها در گذشته، در چین و در روز با چشم غیر مسلح مشاهده شده است.
🔺در کهکشان خودمان به طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پسِ غبارِ کهکشانی پنهان می‌شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در راه‌شیری دیده شد، ابرنواختر کپلر در سال 1604 میلادی بود. اما امروزه اخترشناسان تعداد بسیار بیشتری از این انفجار را در دیگر کهکشان‌ها رصد کرده‌اند.



⚛ @AndisheKonim

چگونه #ستاره ها منفجر می شوند: چهار روش ساخت #ابرنواختر
کلیپ بدون گفتار با زیر نویس انگلیسی



⚛ @AndisheKonim

شبیه‌سازی انفجار و تبدید ستارگان به #ابرنواختر


⚛ @AndisheKonim

حکم‌رانی #فسفر بر قلمرو #حیات

#فسفرِ حیات‌بخش

این ۱۱‌امین عنصر فروان روی زمین، برای همه‌ی موجودات زنده نقش اساسی دارد: یکی از شش عنصری است که حیات روی زمین به آن وابسته است.
فسفر به ساخت زنجیره‌های بلند نوکلئوتیدها که سازنده‌ی مولکول‌های DNA وRNA هستند کمک می‌کند، بخشی از فسفولیپیدهای غشای سلول است و واحد سازنده‌ی کوآنزیمی است که در سلول برای حمل انرژی از آن استفاده می‌شود: ادنوین تری‌فسفات (ATP).

اخترزیست‌شناسان به‌خاطر نقشی که فسفر در حیات زمین ایفا می‌کند در حال شکار آن در عالم هستند. درصورتی که بخش‌های دیگر کیهان فاقد این عنصر باشد، وجود حیات بیگانه دچار چالش می‌شود! شاید هم پر بی‌راه نباشد اگر بگوییم حیات آشنای ما بخاطر فقدان اساسی فسفر در عالم، کم‌یاب‌تر از تصورات پیشین است.

#فسفرِ زاده از #ابرنواختر

بنابر پژوهش‌های اخیر در دانشگاه کاردیف، علت فراوانی فسفر در زمین، نزدیکی مناسب و کافی آن به یک ابرنواختر بوده است. فسفر طی رویدادی ابرنواختری همزمان با مرگ ستاره‌های سنگین شکل می‌گیرد اما به‌عقیده‌ی پژوهشگران، ممکن است یک ابرنواختر عادی نتواند شرایط مناسبی برای ساخت فسفر را فراهم آورد. موضوع حیرت‌انگیز درباره‌ی زمین این است که فقط در نزدیکی یک ابرنواخترِ مناسب شکل گرفته است: به‌طرز عجیبی شانسی!

به‌این معنی که فسفرِ پراکنده‌شده به‌شکل ناهمگون در فضا، از زمین سر درآورده و پیش‌مولکول‌های زیستی را ساخته است. پس اگر سفر فسفر از دل فضا به زمین سوار بر شهاب‌وارها و دنباله‌دارها صورت گرفته باشد، درصورتی که ابرنواختری از نوع مناسب در نزدیکی سیاره‌ی جوان زمین‌گون دیگری منفجر نشده باشد چه؟! در این صورت در گوشه‌کنارهای دیگر این عالم، در سیاره‌ای با شیمی فاقد فسفر، پیدایش حیات شدیدا با چالش روبرو خواهد بود.

⚛ @AndisheKonim

https://www.techtimes.com/articles/224437/20180405/substantial-lack-of-phosphorus-in-the-universe-makes-finding-alien-life-unlikely.htm

#ابرنواختر یا #سوپرنوا

فیلم انفجار واقعی یک ستاره در صورت فلکی تک شاخ ، ستاره V838 Monocerotis که یک ستاره در صورت فلکی تک شاخ (Monoceros) می‌باشد.

نور این ستاره از ژانویه سال ۲۰۰۲ در حال زیاد شدن است. ویدئوی، تصاویر هابل از انفجار این ستاره از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ را نشان می دهد.

لازم به ذکر است فیلم‌ها به صورت ساختگی از تعداد بسیار زیادی عکس واقعی که توسط تلسکوپ‌ها گرفته می‌شود، ساخته می‌شوند. تصاویر اولیه بسیار مبتدی و بدون رنگ هستند و فقط جمع آوری نور با پرتوهای مختلف توسط تلسکوپ‌ها ست، که در مرحله بعد آنهارا با کامپیوترها به صورت رنگی برای درک بهتر درمی‌آورند..

یادمان باشد دنیا بی رنگ است فقط نوری که به چشمان ما می‌تابد دارای طول موجهای متفاوت است و چشم ما سه گیرنده سبز وقرمزوآبی دارد تا درک بهتر از پیرامون داشته باشیم..

⚛ @AndisheKonim

#ابرنواختر (سوپرنوا) ستاره در حال انفجاری است که پیش از آنکه به مرحله ای برسد که کم کم از دید (به عنوان یک ستاره) ناپدید شود،میتواند میلیاردها بار روشن تر از خورشید شود.
انفجار، ابری بزرگ از گرد و غبار و گاز را به فضا پرتاب میکند و جرم مواد پرتاب شده ممکن است ده برابر جرم خورشید باشد. نخستین ابرنواختری که بشر آنرا مطالعه کرده و اسناد آن ثبت شده است در سحابی خرچنگ بوده و مربوط به سال ۱۰۵۴ میلادی میباشد. درخشندگی آن به اندازه ای زیاد بوده که برای مدتی به هنگام روز هم قابل مشاهده بوده است.

⚛ @AndisheKonim

«"سازوکار دورگه" برای مرگ ستارگان بزرگ»
---------------------------------------------

ستارگانی با جرم بیش از هشت برابر خورشید زندگی خود را با انفجار ابرنواختری به پایان می‌برند. همنهش (ترکیب) ستاره بر آنچه به هنگام این انفجار رخ می‌دهد اثر می‌گذارد.

شمار چشمگیری از ستارگان بزرگ دارای یک همدم ستاره‌ایِ نزدیک هستند. یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران به رهبری دانشمندان دانشگاه کیوتو مشاهده کرده‌اند که برخی از ستارگان که می‌خواهند دچار انفجار ابرنواختری شوند، پیش از انفجار می‌توانند بخشی از لایه‌های هیدروژن خود را آزاد کرده و به همدمشان برسانند.

هانیندیو کونکارایاکتی از دانشگاه تورکوی فنلاند می‌گوید: «در یک سامانه‌ی دوستاره‌ای، ستاره می‌تواند در گامی از روند فرگشت و دگرگونی خود با همدمش برهم‌کنش انجام دهد. هنگامی که یک ستاره‌ی بزرگ پیر می‌شود، پف کرده و به یک ستاره‌ی ابرغول سرخ تبدیل می‌شود، و وجود یک ستاره‌ی همدم می‌تواند این لایه‌های بیرونی ابرغول سرخ که سرشار از هیدروژنند را به هم بزند و از آن جدا کند. بنابراین برهم‌کنش دو همدم می‌تواند بخشی یا یا همه‌ی لایه‌های هیدروژن ستاره‌ی پیر را از آن بگیرد.»

از آنجایی که این ستاره‌ی پیر بخش چشمگیری از لایه‌ی هیدروژنش را به دلیل وجود ستاره‌ی همدمِ نزدیک از دست داده، انفجارش می‌تواند به شکل #ابرنواختر گونه‌ی Ib یا IIb رخ دهد.

یک ستاره‌ی سنگین‌تر لایه‌ی هلیومش را هم از راه بادهای ستاره‌ای از دست می‌دهد و سپس به شکل ابرنواختر گونه‌ی Ic منفجر می‌شود. بادهای ستاره‌ای جریان‌های گسترده‌ای از ذرات پرانرژی‌اند که از سطح ستاره به بیرون می‌وزند و می‌توانند لایه‌ی هلیوم زیر لایه‌ی هیدروژن را از ستاره جدا کنند.

کونکارایاکتی می‌گوید: «ولی همنهش ستاره نقش مهمی در چیزی که برای لایه‌ی هلیوم این ستاره رخ می‌دهد ندارد. این بادهای ستاره‌ای هستند که نقشی کلیدی در این فرآیند دارند زیرا شدتشان بستگی به جرم آغازین ستاره دارد. بر پایه‌ی مدل‌های نظری و مشاهدات ما، بادهای ستاره‌ای تنها روی دسترفت جرمِ ستارگانِ منفجرشونده با جرمی بالاتر از یک حد ویژه اثر چشمگیر دارد.»

مشاهدات این پژوهشگران نشان می‌دهد که این به اصطلاح "سازوکار دورگه" یا پیوندی می‌تواند یک مدل کاربردی برای توصیف فرگشت ستارگان بزرگ باشد. سازوکار دورگه نشان می‌دهد که ستاره در درازنای زندگی‌اش می‌تواند کم کم بخشی از جرم خود را از دست بدهد، هم از راه بادهای خود، و هم در اثر برهمکنش با همدم و دادن جرمش به آن.

پرفسور سپو ماتیلا از دانشگاه تورکو می‌گوید: «با مشاهده‌ی ستارگانی که می‌خواهند دچار انفجار ابرنواختری شوند می‌توانیم شناختمان از روند فرگشت ستارگان بزرگ را بهبود بخشیم. هرچند که این شناخت اکنون بسیار ناقص است.»

پژوهشنامه‌ی این دانشمندان در نشریه‌ی نیچر آسترونومی منتشر شده.

—————————————
🔴 توضیح تصویر:
روند فرگشت یک ستاره‌ی بزرگ و تبدیل شدنش به ابرغول سرخ، ودر پایان انفجاری ابرنواختری. اگر این ستاره همدمی داشته باشد می‌تواند لایه‌ی هیدروژن خود را به آن بدهد و در پایان یک ابرنواختر گونه‌ی IIb/Ib پدید بیاورد. اگر ابرغول بزرگ‌تر از این باشد، بادهای ستاره‌ای لایه‌ی هلیوم باقی‌مانده‌اش را هم از آن جدا کرده و یک ابرنواختر گونه‌ی Ic پدید می‌آورد

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/hybrid-mechanism.html
---------------------------------------------------
⚛ @AndisheKonim

«پژواک‌های نور انفجاری که ۳۲ سال پیش رخ داد»
-----------------------------------------------

می‌توانید اینجا ابرنواختر ۱۹۸۷ای را پیدا کنید؟ کار سختی نیست- این ابرنواختر در مرکز این ساختارِ رو به گسترش که مانند یک نشان تیراندازی است رخ داده بود.

با این که این انفجارِ ستاره‌ای نخستین بار در سال ۱۹۸۷ دیده شد، ولی نورش تا چند سال پس از انفجار هم از روی توده‌های غبار میان‌ستاره‌ای پژواک می‌یافت و به ما می‌رسید.

این ویدیوی زمان‌گریز که به کمک تلسکوپ ای‌ای‌تی در استرالیا و میان سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ ثبت شده، پژواک‌هایی از نور این #ابرنواختر را نشان می‌دهد که دارند از نقطه‌ی مرکزی (همان جایگاه ابرنواختر) رو به بیرون گسترده می‌شوند.

برای پدید آوردن این تصاویر، عکسی از ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی) که پیش از رسیدن نور ابرنواختر گرفته شده بود را از عکس‌هایی که پس از انفجار از ال‌ام‌سی گرفته شده بود و ابرنواختر هم در آنها بود کم کرده‌اند.

ویدیوهای چشمگیر دیگری هم از این پژواک‌های نور ثبت شده از جمله ویدیوهایی که در برنامه‌های دیده‌بانی آسمان به نام EROS2 و SuperMACHO گرفته شده بودند.

بررسی حلقه‌های گسترنده‌ی پژواک نور به گرد ابرنواخترها به دانشمندان امکان داده تا با دقت بیشتری جایگاه، تاریخ، و تقارن این انفجارهای سهمگین ستاره‌ای را تعیین کنند.

دیروز ۳۲مین سالگرد رخداد اس‌ان ۱۹۸۷ای بود- آخرین ابرنواختری که پیرامون کهکشان راه شیری ثبت شد و نیز آخرین ابرنواختری که با چشم نامسلح دیده شد.
#apod #SN_1987A
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190224.html
---------------------------------------------------
⚛ @AndisheKonim

یک #ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ شروع به خاموش شدن می‌کند.
آن گاه به طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نورتولید می‌کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی به جای می‌گذارد.
@AndisheKonim
⚛

#ابرنواختر (انیمیشن)⚛