اندیشیدن تنها راه نجات

#وویجرِ_یک کجاست ؟



⚛ @AndisheKonim

توضیحات گردآورنده : تایم لپس از تصاویر گرفته شده توسط #وویجر_دو در حین عبور از #نپتون ساخته شده است. فضا از نظر فنی یک خلاء کامل نیست و صدا توسط زیرسیستم PWS یا موج پلاسما انتخاب شده است.

هر صدای باس پایین ، صدای گونگ ، لحن هارمونیک تیز که به طور ناگهانی پایان می‌یابد، ناشی از فعال‌سازی موتور ، رانشگر وویجر و همچنین تداخل‌های دیگر است. همه چیز دیگر فعالیت مگنتوسفر نپتون است.



⚛ @AndisheKonim

#وویجر_ها ابزارهای شناسایی زیادی را در #کمربند #کویپر حمل کرد، از جمله تصویرگرها ، طیف سنج‌ها ، مغناطیس سنج‌ها و آشکار سازهای ذرات باردار . این ابزارها کمک زیادی به درک ما از هلیوسفر خورشید و محیط پلاسمایی کمربند کویپر کرده‌اند.کمربند کویپر تا سال ۱۹۹۲ کشف نشد ، حتی زمانی که وویجر یک تقریباً در سراسر منطقه پرسه میزد و وویجر دو در اعماق آن بود.بنابراین ، اگرچه تیم وویجر تا سال ۱۹۹۲ نمی‌دانست فضاپیمای آنها در کمربند کویپر قرار دارد ، خود وویجرها اطلاعات زیادی از این منطقه جمع‌آوری کردند. اکنون ، کاوشگر #افق_های نو با طیف‌سنج‌های ذرات باردار پیشرفته‌تر و یک آشکارساز غبار در حال عبور از منطقه است و مطالعات جدید و حساس‌تری از محیط کمربند کویپر انجام می‌دهد.لبه داخلی ابر اورت می تواند تا ده هزار سال برابر فاصله زمین با خورشید ، فاصله داشته باشد. فاصله لبه بیرونی هم حدود صد هزار تا دویست هزار واحد نجومی تخمین زده می‌شود.دویست هزار واحد نجومی یعنی چیزی حدود سی تریلیون کیلومتر!لبه داخلی #ابر_اورت ، سی برابر از نپتون دورتر است و لبه خارجی آن ۳۳۰۰ برابر دورتر است!



⚛ @AndisheKonim

فضاپیمای #وویجر_یک هنوزم با مشکل جدی دست و پنجه نرم می‌کند. هیچ سیگنال قابل کشفی از این کاوشگر دریافت نمی‌شود. فقط داده های صفر و یک دریافت می‌شوند که قابل رمزگشایی نیستند. باید ببینیم ناسا خداحافطی این کاووشگر با تمدنِ بشری رو اعلام می‌کند یا خیر



⚛ @AndisheKonim

حدود نیم‌قرن سفر و میلیاردها کیلومتر دور از زمین؛ دانشمندان ناسا چند سال دیگر بر عمر #وویجر افزودند.

چهل و پنج سال از زمان پرتاب کاوشگر وُویَجِر-۲ به فضا می‌گذرد. گمان می‌رفت دیگر امیدی برای ادامه کار آن نیست اما به تازگی دانشمندان ناسا راهی برای طولانی‌تر کردن عمر مفید آن پیدا کردند.

ادامه‌ی نوشتار :

https://bit.ly/3ViPJAg

خاستگاه : یورونیوز پارسی




⚛ @AndisheKonim

اطلاعات لحظه به لحظه‌ی کاوشگر #وویجر یک و دو در سایت #ناسا و فاصله‌ی آنها از #زمین و #خورشید


https://voyager.jpl.nasa.gov/



⚛ @AndisheKonim

آوای پارسی ضبط شده
روی صفحه‌ی طلایی در
#کاوشگر #وویجر_یک

کاوشگر وویجر ، با هدف گذشتن از کنار کرات سامانه‌ی خورشیدی جهت شناخت فیزیکی و شیمیایی آنها و پیدا کردن فرا زمینی‌ها ، در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد؛ این کاوشگر هم اکنون در خارج از مرز سامانه‌ی خورشیدی قرار دارد و به سمت ابر اورت در حال حرکت است. ناسا در داخل این سفینه ، یک دیسک از جنس طلا قرار داده است که بر روی آن، آواهایی به چند ده زبان دنیا ثبت شده است؛ آوای فوق به  زبان پارسی در این دیسک قرار دارد.


⚛ @AndisheKonim

مسیر کاوشگرهای #وویجر از پرتاب از زمین تا خروج از هلیوسفر و ورود به فضای میان ستاره‌ای



⚛ @AndisheKonim

#دیسک #طلایی ارتباط با بیگانگان در #کاوشگر #وویجر
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی



⚛ @AndisheKonim

فضاپیمای #وویجر یک پس از ۴۴ سال حرکت ، تنها ۲۱ ساعت نوری از ما فاصله گرفته ، این در حالیست که بزرگی جهان قابل مشاهده ۹۳ میلیارد سال نوری است.



⚛ @AndisheKonim

دانشمندان #وویجر ها را از جنس مس ، طلا و آلومینیوم ساختند تا کاوشگرها بتوانند برای بیش از یک میلیارد سال سالم بمانند.
تا اگر روزی کسی آنها را در فضا پیدا کرد به دست‌ ساخته‌ های بشر دسترسی پیدا کند.



⚛ @AndisheKonim

Voyager 2 Flies by Jupiter
Voyager 2 پرواز
#وویجر دو در اطراف مشتری⚛

#وویجر یک و دو⚛

Voyager 2 Trajectory through the Solar System

#وویجر 2 مسیر  از طریق سیستم خورشیدی⚛

#وویجر دو⚛

#وویجر ۲
(به انگلیسی: Voyager 2)
یک کاوشگر فضایی بی‌سرنشین میان‌سیاره‌ای است که در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ در قالب برنامه وویجر برای مطالعهٔ سیاره‌های خارجی منظومهٔ شمسی و همچنین فضای میان‌سیاره‌ای توسط ناسا به فضا پرتاب شده‌است.
این کاوشگر ۷۲۲ کیلوگرمی تا تاریخ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۸ به مدت ۴۱ سال، ۱ ماه و ۲۴ روز در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه می‌دهد.
گرچه وویجر ۲ شانزده روز پیش از وویجر ۱ به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت (که در نهایت پرواز کناری اورانوس - نپتون را ممکن می‌ساخت) توسط همتای خود پشت سر گذاشته شد. وویجر ۲ با فاصلهٔ ۱۰۲/۷ واحد نجومی از خورشید (۳٬۱۵۰ میلیون کیلومتر) در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ به‌همراه وویجر ۱، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ از دورترین ساخته‌های دست بشر در فضا محسوب می‌شود.

وویجر ۲ بخشی از برنامهٔ وویجر بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر ۱ اجرا شد؛ و مأموریتش بررسی و مکان‌یابی مرزهای منظومهٔ شمسی شامل کمربند کویپر، هلیوسفر و فضای میان‌ستاره‌ای است.
این فضاپیمانخستین فضاناوی بود که از سیاره‌های غول یخی؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر ۲ در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۹ به برجیس رسید و نیز در ۲۶ اوت ۱۹۸۱ از کنار کیوانو در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۶ از کنار اورانوس عبور کرد.



⚛ @AndisheKonim

ماموریت فضاپیما‌های #وویجر ؛ طولانی مدت ترین ماموریت ناسا

وویجر (Voyager) نام دو کاوشگر ناسا است که در سال ۱۹۷۷ با هدف کاوش در سیارات خارجی منظومه شمسی پرتاب شدند. وویجر ۱ در ۲۰ آگوست ۱۹۷۷ و وویجر ۲، حدود دو هفته پس از آن و در ۵ سپتامبر، پرتاب شد.

پس از آن، این دو فضاپیما در مسیر‌های پروازی مختلف و سرعت‌های مختلف به سفر خود ادامه دادند. وویجر ۱ در سال ۲۰۱۲ از مرز فضای میان ستاره‌ای گذر کرد، در حالی که وویجر ۲ در بخش‌های خارجی منظومه شمسی به سر می‌برد.

آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) در پاسادانا کالیفرنیا، پیشبرد ماموریت این دو فضاپیما را در دست دارد. وویجر ۱ و ۲، هر دو به واسطه شبکه فضایی عمیق ناسا (Deep Space Network) به ارسال اطلاعات علمی در مورد محیط پیرامون خود ادامه می‌دهند. شبکه فضایی عمیق ناسا، مجموعه‌ای از آنتن‌های طرحی شده است که کار جمع‌آوری داده‌های فضاپیما‌های عمیق فضایی را بر عهده دارد. در سال ۲۰۱۷ هر دو این فضاپیماها از یک نقطه عطف گذر کردند: ۴۰ سال فعالیت در فضا.

ماموریت وویجر؛ پیش به سوی ماوراء منظومه شمسی

ناسا در سال ۱۹۷۷ و در راستای استفاده از یک همترازی نادر میان چهار سیاره خارجی منظومه شمسی (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) فضاپیما وویجر را پرتاب کرد. این همترازی برای ۱۷۵ سال آینده رخ نمی‌داد.

در راستای صرفه‌جویی در مصرف سوخت فضاپیمایی که درصدد است هر یک از این سیارات را ملاقات کند، چاره‌اندیشی مهم آن است که از میدان گرانشی اطراف این سیارات برای پرواز به سوی سیاره بعدی استفاده کنیم. برنامه اصلی این بود که یک جفت فضاپیما پرتاب شود، تا یکی به سوی مشتری، زحل و پلوتو برود و دیگری به مشتری، اورانوس و نپتون نگاهی بیاندازد.

این برنامه به دلیل محدودیت‌های بودجه به ارسال دو فضاپیما مستقل تقلیل پیدا کرد: وویجر ۱ و وویجر ۲.

پنج سال نخست ماموریت وویجرها، اکتشافات مربوط به سیارات مشتری و زحل، حلقه‌های زحل و اقمار این دو سیاره را در بر می‌گرفت.  پس از یک سری اکتشافات پیاپی، این ماموریت گسترش یافت. وویجر ۱ در سال ۱۹۸۰ به سیاره زحل رسید، گرانش این سیاره منجر شد فضاپیما با زاویه بسیار زیادی نسبت به صفحه منظومه شمسی تغییر مسیر دهد. البته این اتفاق مطابق برنامه‌ریزی ماموریت بود. اما مسیر حرکت وویجر ۲ طوری طراحی شده بود که به سوی اورانوس و نپتون رهسپار شود.

جان کاسینی، مدیر پروژه وویجر، است. او پرچمی از جنس داکرون درون صفحه طلایی وويجر قرار داد. این پرچم تا شده درون یک پتوی گرمایی و در نهایت به درون فضاپیما وویجر، که در پشت کاسینی دیده می‌شود، جای گرفت. وویجر ۲ در آگوست سال ۱۹۷۷ پرتاب شد. (اعتبار : ناسا / آزمایشگاه پیشرانش جت)

بودجه اولیه وویجر ۲ به قدری پایین بود که انتظار نمی‌رفت بتواند از این دو سیاره تصویری به زمین مخابره کند، اما در این حال به مسیر خود ادامه داد و موفق شد در سال ۱۹۸۶ فلای‌بای اورانوس و در ۱۹۸۹ فلای‌بای نپتون را با موفقیت به انجام برساند.

تا بدین جای سفر، این دو فضاپیما تمامی غول‌های بخش خارجی منظومه شمسی را کاوش کرده‌اند. مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و حدود ۴۹ قمر در فهرست اکتشافات آنها قرار دارند. همچنین سیستم‌ حلقه‌ها و میدان‌های مغناطیسی آنها از قلم نیافتاد.

در ۱۳ آگوست ۲۰۱۱، وویجر ۲ به طولانی مدت‌ترین ماموریت ناسا بدل گشت. عنوانی که تا پیش از آن به کاوشگر پیشگام ۶ (Pioneer 6) اختصاص داشت؛ پایونیر۶، که رکورد ۱۲ هزار و ۷۵۸ روز ماموریت را ثبت کرده بود، در ۱۶ دسامبر ۱۹۶۵ پرتاب شده بود و در ۸ دسامبر سال ۲۰۰۰ آخرین سیگنال‌های خود را به خانه ارسال کرد.

این دو فضاپیما کماکان به پرواز خود در آنسوی منظومه شمسی ادامه می دهند، لازم است تا در ادامه به برخی از دستاورد‌های برنامه وویجر اشاره کنیم:

بررسی اتمسفر سیاره مشتری ؛ از جمله طوفان‌های آن.پیدا کردن آتشفشان‌های فعال و حلقه‌هایی از جنس گوگرد و اکسیژن بر روی آیو (Io)، یک از اقمار مشتری.مشاهده شواهدی از اقیانوسی در زیر سطح اروپا، قمر یخی سیاره مشتری.مشاهده جزئیاتی از حلقه‌های زحل ؛ شامل ساختار ، امواج و نیز مشاهده اقمار چوپان که تاثیر زیادی در شکل حلقه اف دارند.مشاهده شواهدی از وجود اتمسفر اطراف تیتان، قمر زحل که دانشمندان به درستی وجود مقادیر زیادی از متان را در ساختار آن شناسایی کرده بودند.کشف یک لکه سیاه بزرگ روی نپتون، که مربوط به یک طوفان بزرگ بود.مشاهده آبفشان‌های فعال بر روی تریتون، قمر یخی سیاره نپتون
منبع : ناسا
مترجم : گوگل