اندیشیدن تنها راه نجات

تصویری زیبا از تلسکوپ فضایی #هابل ، یک مهد تولد ستاره ای در فاصله‌ی دویست هزار سال نوری از زمین به نام N81



⚛ @AndisheKonim

#هابل این بار با کشفی جدید در سیاره GJ9827d


محققان برای اولین بار توانستند از طریق بررسی‌های اتمسفری، وجود جوهای غنی از آب در اطراف ستاره‌های دیگر را نشان دهند.
این یک گام مهم در جهت تعیین شیوع و تنوع جو در سیارات سنگی است.

این برنامه رصدی، تنها با هدف شناسایی مولکول‌های موجود در جو سیاره نیست، بلکه در واقع به دنبال کشف بخار آب است.

از آنجایی که این سیاره به اندازه زهره در دما نزدیک به 425 درجه سانتی‌گراد گرم است، اگر بخار آب زیادی داشته باشد، قطعاً دنیایی مناسب حیات نخواهد بود.

دو احتمال برای این شرایط وجود دارد؛ این سیاره  دارای جوّی غنی از هیدروژن و آب است و آن را به یک نپتون کوچک تبدیل می‌کند. از طرف دیگر، می‌تواند نسخه گرم‌تری از قمر مشتری، اروپا باشد که دو برابر زمین آب زیر پوسته‌اش دارد.

سیاره GJ 9827d می‌تواند از نیمی آب و سنگ و غنی از بخار آب باشد.
اگر این سیاره اتمسفری غنی از آب دارد، پس باید دورتر از ستاره میزبان خود شکل گرفته باشد، جایی که دما سرد و آب به شکل یخ در دسترس است تا مکان فعلی که در آن قرار دارد.

اگر روی سیاره ابرهایی وجود داشته باشد، هابل قادر است بخار آب بالای ابرها را بررسی کند.
کشف هابل دری را برای مطالعه جزئیات بیشتر این سیاره باز می‌کند. GJ 9827d توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا در سال 2017 کشف شد.


گردآونده: رایان جعفری
ترجمه‌ی : آوا خسروی

خاستگاه :

https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Hubble_finds_water_vapour_in_small_exoplanet_s_atmosphere




⚛ @AndisheKonim

همکاری با طعم نور


🔭 تلسکوپ‌های فضایی #هابل و #جیمز‌وب به تازگی برای بررسی خوشه کهکشانی
MACS0416
با همدیگر همکاری کردند.


✨ این خوشه، تقریباً ۴/۳ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این همکاری تلسکوپ‌ها، نور مرئی و فرو‌سرخ را با هم ترکیب می‌کند و یکی از کامل‌ترین نماها از کیهان را تا به امروز ارائه می‌دهد.

#جیمز_وب نیز با قابلیت‌های مادون قرمز خود، امکان دید عمیق‌تری را به کیهان اولیه فراهم کرد.

کوتاه‌ترین طول موج‌های نور به رنگ آبی، بلند‌ترین طول موج‌ها به رنگ قرمز و طول‌موج‌های میانی به‌صورت سبز نشان داده می‌شوند. این طیف وسیع، از ۰/۴ تا پنج میکرون، دیواره‌ای بین‌ستاره‌ای را به تصویر می‌کشد.

رنگ آمیزی به فاصله‌های کهکشان‌ها نیز اشاره دارد. کهکشان‌های آبی معمولاً نزدیک‌تر هستند و اغلب شکل‌گیری ستاره‌ای شدید را نشان می‌دهند که توسط هابل رصد شده‌اند.

قرمزترها، اغلب دورتر هستند و معمولاً توسط وب انتخاب می‌شوند. غبار کیهانی در برخی کهکشان‌ها نیز رنگ‌های آبی‌تر نور ستاره‌ها را جذب می‌کند و باعث می‌شود آن‌ها قرمزتر به نظر برسند.


ترجمه‌ی : صدف الوندی‌پور


خاستگاه :

https://www.zmescience.com/space/christmas-tree-galaxy-cluster-color-view/




⚛ @AndisheKonim

🎥 #ادوین #هابل ، ستاره‌شناس آمریکایی در دو کشف جنجال‌ برانگیز موفق شد ستاره ‌شناسی را متحول کند.
او در سال ۱۹۲۵، موفق شد کشف کند که اندرومدا یک کهکشان با فاصله بسیار زیاد از کهکشان راه شیری است. تا قبل از این کشف، جهان هستی را فقط کهکشان راه شیری میدانستند.
چهار سال بعد در مطالعه کهکشانهای متعدد، هابل ثابت کرد که کهکشانها از زمین دور میشوند و سرعت این دور شدن متناسب با فاصله آنها با زمین است (قانون هابل). با این کشف مشخص شد که جهان هستی در حال گسترش است.

فیلم مربوط به زندگی علمی هابل با زبان اصلی و بدون زیرنویس



⚛ @AndisheKonim

#ادوین #هابل ، ستاره‌شناس آمریکایی در دو کشف جنجال‌ برانگیز موفق شد ستاره ‌شناسی را متحول کند.
زبان کلیپ انگلیسی بدون زیرنویس


او در سال ۱۹۲۵، موفق شد کشف کند که اندرومدا یک کهکشان با فاصله بسیار زیاد از کهکشان راه شیری است. تا قبل از این کشف، جهان هستی را فقط کهکشان راه شیری میدانستند.
چهار سال بعد در مطالعه کهکشانهای متعدد، هابل ثابت کرد که کهکشانها از زمین دور میشوند و سرعت این دور شدن متناسب با فاصله آنها با زمین است (قانون هابل). با این کشف مشخص شد که جهان هستی در حال گسترش است.

فیلم مربوط به زندگی علمی هابل است.




⚛ @AndisheKonim

#تلسکوپ #هابل تولد ۳۳ سالگی خود را با نمایی از یک منطقه‌ی تولد ستاره‌ای جشن گرفت. این سحابی در ابر مولکولی پرسئوس قرار دارد و تقریباً ۹۶۰ سال نوری از ما فاصله دارد. منظره‌ی رنگارنگ هابل، دیگ جوشانی از گازهای درخشان و غبارها را نشان می‌دهد که ناشی از انفجار چند صد ستاره‌ی جدید در یک ابر تاریک است.

این تصویر بر این واقعیت تأکید می‌کند که ستاره‌زایی یک فرآیند درهم و برهم در کیهان وحشی ما است. بادهای ستاره‌ای وحشی، احتمالاً از ستاره آبی درخشان بالای تصویر می‌وزند.

خورشید و سیارات منظومه شمسی در ۴/۶ میلیارد سال پیش، داخل چنین ابر مولکولی غبارآلودی، شکل‌ گرفتند. در واقع خورشید در انزوا شکل نگرفته، بلکه در یک رقص دیوانه‌وار از تولد ستارگان، تشکیل شده است.

هابل در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ با شاتل فضایی دیسکاوری به فضا پرتاب شد. تا به امروز، این تلسکوپ افسانه‌ای تقریباً ۱/۶ میلیون رصد از نزدیک به ۵۲ هزار هدف آسمانی ثبت کرده تا پنجره‌ای به سوی کیهان باشد.

خوانش بیشتر :

bigbangpage.com/?p=106040



⚛ @AndisheKonim

#جیمزوب اولین شواهد واضح از دی اکسید کربن (CO2) در جو سیاره ای خارج از سامانه‌ی خورشیدی را به دست آورده است.

WASP-39 b
یک غول گازی است که به دور ستاره‌ای ۷۰۰سال نوری از ما می چرخد. برای این سیاره، یک سال یا یک مدار کامل به دور ستاره اش تنها چهار روز زمینی است.
اگرچه ماموریت هایی مانند #هابل و #اسپیتزر قبلا بخار آب، سدیم و پتاسیم را شناسایی کرده بودند، اما به حساسیت فوق العاده مادون قرمز وب نیاز داشت تا حضور CO2 در اتمسفر این کره را آشکار کند.
توضیحات تصویر :
این گرافیک طیف انتقال این کره‌ی فراخورشیدی غول پیکر گاز داغ WASP-39 b را نشان می دهد که با استفاده از حالت طیف سنجی سری زمانی شی روشن NIRSpec Webb گرفته شده است. تصویری از این کره و ستاره آن در پس زمینه است. محور عمودی y دارای برچسب "میزان نور مسدود شده" است و از 2.00 درصد (مسدود شدن نور کمتر) تا 2.35 درصد (نور بیشتر مسدود شده) است. محور x دارای برچسب "طول موج نور" است و از 3.00 میکرون تا 5.6 ​​میکرون متغیر است.  خط آبی منحنی نشان دهنده بهترین مدل است. یک قله برجسته در خط آبی با عنوان «دی اکسید کربن، CO2» نامگذاری شده است.



⚛ @AndisheKonim

مقایسه‌ی تصاویر تهیه شده از #هرمز(#مشتری) توسط تلسکوپ‌های فضایی #هابل و #جیمزوب

لینک این پست در کانال اینستاگرام اندیشه :

https://www.instagram.com/reel/ChsIhnrjLZj/?igshid=YmMyMTA2M2Y=



⚛ @AndisheKonim

#رقیب #چینی تلسکوپ فضایی #هابل

#چین در حال ساخت یک تلسکوپ فضایی است که به گفته مهندسان هوا فضای چین ، میدان دید این تلسکوپ، سیصد برابر بیشتر از تلسکوپ فضایی هابل است.


خاستگاه : ایران اینترنشنال



⚛ @AndisheKonim

#جیمزوِب در حالِ شکستنِ این سه رکوردِ #هابل است.
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی

از
The Secrets of the Universe
هفتم ژوئیه 2022


00:55 دورترین کهکشان
04:12 دورترین ستاره
07:12 کراتِ فراخورشیدی



⚛ @AndisheKonim

🎥 #مقایسه قدرت تلسکوپ فضایی #جیمزوب با تلسکوپ فضایی #هابل در رصد اعماق فضا



⚛ @AndisheKonim

تفاوت قدرت زوم #هابل و #جیمزوب!!!


⚛ @AndisheKonim

مقایسه تصویر #هابل با #جیمز_وب از یک منطقه از آسمان


#اندیشه_کنیم
⚛ @AndisheKonim

تصویر روز #ناسا :
لبخند #ماده_تاریک در ۴.۶ میلیارد سال نوری دورتر از ما!

این تصویر یک همگرایی گرانشی را نشان می‌دهد که باعث شده است تا نور کهکشان‌ها و ستاره‌های پشت آن دچار اعوجاج شود؛ درست مثل یک عدسی. منجمان با داده‌های تلسکوپ‌های فضای چاندرا (Chandra) و #هابل (Hubble) نگاهی به این گروه کهکشانی خاص انداختند و اثرات گرانشی آن را مطالعه کردند.


⚛ @AndisheKonim

در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ #تلسکوپ #هابل
توسط شاتل دیسکاوری به فضا پرتاب شد.

پس از پرتاب ، طی پنج مأموریت شاتل فضایی سیستم‌های تلسکوپ تعمیر ، به روز رسانی و جایگزین شدند. پس از آغاز ماموریت ، دانشمندان دریافتند که آینه اصلی هابل در جای مناسب خود قرار نگرفته و به شدت کارایی آن را کاهش داده‌است و برای همین نخستین تعمیر آن در سال ۱۹۹۳ انجام شد و به کیفیت مورد نظر دانشمندان رسید و کار خود را آغاز کرد.




⚛ @AndisheKonim

زادروزت خجسته باد #هابل! 🥳❤

سی و دومین سالگرد تلسکوپ هابل فرا رسیده و در به این مناسبت یک تصویر جدید و خیره کننده از مجموعه ای از پنج کهکشان، معروف به گروه فشرده هیکسون 40 را منتشر کرده است.


این پنج کهکشان در حدود یک میلیارد سال دیگر در یک گروه ستاره‌ای ادغام خواهند شد. این گروه شامل سه کهکشان مارپیچی شکل، یک کهکشان بیضی شکل و یک کهکشان عدسی شکل است.
مقامات پشتیبان ماموریت تلسکوپ فضایی هابل در بیانیه‌ای اعلام کردند، این پنج کهکشان که به عنوان گروه فشرده هیکسون ۴۰ (HCG ۴۰) شناخته می شوند، در حال ادغام در یک ساختار واحد هستند و این فرایندی است که تقریبا طی یک میلیارد سال آینده تکمیل خواهد شد.این گروه کهکشانی که در فاصله ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، در ناحیه‌ای از فضا قرار گرفته است که قطر آن کمتر از دو برابر قطر قرص ستاره‌ای کهکشان خودمان(کهکشان راه شیری) است.
اگرچه دانشمندان بیش از ۱۰۰ گروه کهکشانی فشرده را شناسایی کرده‌اند اما طبق گفته محققان ماموریت هابل، پیکربندی و ساختار گروه فشرده هیکسون ۴۰ نسبتا منحصر به فرد است زیرا کهکشان‌ها بخشی از یک خوشه کهکشانی بزرگ‌تر نیستند و این امر آنها را به هدف جالبی برای مطالعه تبدیل می‌کند. اینکه این ساختار چگونه به وجود آمده است هنوز موضوع داغ کاوش اخترشناسان است.
مقامات هابل نوشتند: یک توضیح احتمالی برای چگونگی پدید آمدن چنین ساختاری این است که مقدار زیادی ماده تاریک(شکل ناشناخته و نامرئی از ماده) با این کهکشان‌ها مرتبط است. اگر آنها به هم نزدیک شوند، این ماده تاریک می‌تواند ابر بزرگی را تشکیل دهد که کهکشان‌ها در درون آن می‌چرخند. همانطور که کهکشان‌ها در ماده تاریک می‌چرخند به دلیل اثرات گرانشی آن، یک نیروی مقاومتی را نیز احساس می‌کنند. این امر حرکت آنها را کند کرده و باعث می‌شود که کهکشان‌ها انرژی خود را از دست دهند و  در کنار هم قرار گیرند و یکی شوند.

https://www.nasa.gov/image-feature/goddard/2022/celebrating-hubbles-32nd-birthday-with-an-eclectic-galaxy-grouping



⚛ @AndisheKonim

‍ تلسکوپ فضایی #هابل طول بزرگ‌ترین #دنباله_دار کشف‌شده تاکنون را مشخص کرد.


اخترشناسان به کمک تلسکوپ #هابل، طول بزرگ‌ترین دنباله‌دار دیده‌شده تاکنون را اندازه گرفتند. این جرم با طول تقریباً ۱۳۷ کیلومتر صد برابر بزرگ‌تر از دنباله‌دارهای معمولی است.
به‌گزارش نیویورک تایمز، سال گذشته دانشمندان اعلام کردند که یک دنباله‌دار غول‌پیکر را در مدار سیاره نپتون پیدا کرده‌اند. آن‌ها براساس روشنایی دنباله‌دار، طول هسته‌ی یخی آن را بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر برآورد کردند. اگر برآوردها صحیح باشد، این جرم بزرگ‌ترین دنباله‌داری محسوب می‌شود که تاکنون کشف شده است.
بااین‌حال دانشمندان می‌خواستند از اندازه‌ی دقیق دنباله‌دار مطمئن شوند؛ درنتیجه در ماه ژانویه تلسکوپ فضایی هابل را به سمت دنباله‌دار نشانه گرفتند و طول هسته‌اش را به دقت اندازه‌گیری کردند. آن‌طور که این هفته در نشریه‌‌ی ژورنال اخترفیزیکی گزارش شد، هسته‌ی دنباله‌دار ممکن است تا ۱۳۷ کیلومتر یا بیش از دو برابر وسعت ایالت رود آیلند آمریکا طول داشته باشد. این دنباله‌دار همچنین ۵۰۰ تریلیون تن جرم دارد که معادل تقریباً ۲۸۰۰ کوه اورست است.
دیوید جویت، اخترشناس و دانشمند سیاره‌ای در دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس و نویسنده‌ی مطالعه جدید می‌گوید: «این دنباله‌دار صد برابر بزرگ‌تر از دنباله‌های معمولی است که ما در تمام این سال‌ها مطالعه کرده‌ایم.»
برناردینلی-برنشتاین تا چند میلیون سال آینده به ابر اورت، خاستگاه خود بازخواهد گشت.
دنباله‌دار مورد بحث با نام C/2014 UN271 (برناردینلی-برنشتاین به افتخار دو کاشف آن) با وجود ابعاد خیره‌کننده‌اش فقط برای مدتی کوتاه در سال ۲۰۳۱ با چشم غیرمسلح مشاهده‌پذیر خواهد بود. برناردینلی-برنشتاین با سرعت ۳۵٬۴۰۵ کیلومتر بر ساعت به سمت خورشید حرکت می‌کند؛ اما در نزدیک‌ترین رویارویی‌اش در سال ۲۰۳۱ فقط در فاصله‌ی ۱٫۶ میلیارد کیلومتری ستاره‌مان و درست پشت مدار زحل قرار خواهد گرفت.
حدود سه میلیون سال طول می‌کشد تا برناردینلی-برنشتاین مدار بسیار بیضوی‌اش به دور خورشید را تکمیل کند. این مدار چنان کشیده است که دنباله‌دار در دورترین فاصله ممکن است به مسافت نیم‌سال نوری از خورشید (حدود یک‌هشتم فاصله تا نزدیک‌ترین ستاره به زمین) برسد.
بااین‌حال اخترشناسان به کمک هابل می‌توانند درحالی‌که گویی درست در کنار این بازدیدکننده‌ی فرازمینی جوشان مشغول پرواز هستند، آن را با تمام زیبایی چشمگیرش مطالعه کنند. پدرو برناردینلی، اخترشناس در دانشگاه واشنگتن و یکی از دو کاشف دنباله‌دار که در مطالعه‌ی اخیر مشارکت نداشت، تصویر دنباله‌دار را زیبا توصیف می‌کند.
با وجود سنگینی دنباله‌دار، اندازه‌گیری هسته‌ی آن دشوار بود. هرچند دنباله‌دار از خورشید دور است، فقط چکه‌ای از نور خورشید برای تبخیر یخ‌های مونوکسید کربن فرار هسته و ایجاد یک جو غبارآلود تیره‌وتار به نام کما کفایت می‌کند. هابل نتوانست به وضوح هسته‌ی دنباله‌دار را از میان این مه ببیند؛ اما دکتر جویت و همکارانش با ثبت تصاویر باکیفیت از دنباله‌دار با این تلسکوپ فضایی، توانستند مدلی کامپیوتری برای کما بسازند که به آن‌ها امکان داد تا جو غبارآلود را به صورت دیجیتالی از تصاویر حذف کنند. درحالی‌که فقط هسته باقی‌مانده بود، اندازه‌گیری آن بسیار راحت شد.
تجزیه‌وتحلیل دانشمندان همچنین فاش کرد که هسته‌ی یخی دنباله‌دار رنگی سیاه‌تر از زغال دارد. به‌گفته‌ی دکتر جویت، این امر ممکن است تا حدی ناشی از «پخته‌شدن توسط پرتوهای کیهانی» باشد. پرتوهای پرانرژی کیهانی، هسته‌ی دنباله‌دار را بمباران کرده‌اند و پیوندهای شیمیایی روی سطح آن را شکسته‌اند. درنتیجه‌ی این اتفاق، برخی عناصر سبک‌تر نظیر هیدروژن با پیدا کردن امکان فرار به فضا، کربن تیره از خود به جای می‌گذارند و هسته را به تکه‌ نانی شدیداً سوخته شبیه می‌کنند.
هسته‌ی سیاه نشان می‌دهد که این دنباله‌دار با وجود اندازه‌ی بسیار بزرگش چندان بی‌شباهت به بقیه نیست. تدی کارتا، دانشمند سیاره‌ای در رصدخانه‌ی لوول در فلگستف آریزونا که در مطالعه مشارکت نداشت، می‌گوید: «هسته‌ی دنباله‌دارها تقریباً همیشه فوق سیاه است. به‌گفته‌ی کارتا، دنباله‌دارها را می‌توان با انبوه برف کنار جاده مقایسه کرد. او افزود: «اگرچه [این برف] همچنان عمدتاً یخ است، صرفاً افزودن قدری خاک و کثیفی به آن می‌تواند موجب شود که چرک‌آلود و سیاه به نظر برسد.»



⚛ @AndisheKonim

#برخورد کهکشانی ، یک مثلث فضایی را در تصویر جدید #هابل نشان می‌دهد.

این زوج کهکشان در حال تعامل که آرپ 143 نام دارد، شامل کهکشان مارپیچی ستاره‌زای تغییر شکل یافته NGC 2445 در سمت راست، و همدم کم‌نورتر آن، NGC 2444 در سمت چپ است. ستاره‌شناسان فکر می‌کنند که هر دو کهکشان از یکدیگر عبور کرده و طوفان آتشین مثلثی شکل منحصر به فردی از تولد ستاره‌ها را می‌افروزند.



⚛ @AndisheKonim

یکی از دانشمندان #ناسا درباره‌ی
یافته‌ی جدید و هیجان انگیز #هابل
توضیح می‌دهد.
زبان کلیپ انگلیسی بدون زیرنویس

دورترین ستاره ای که تاکنون در جهان دیده شده است با کمک تلسکوپ هابل کشف شد این ستاره که توسط کاشفانش «ارندل» نامیده می شود، از فاصله ۱۲/۹ میلیارد سال نوری ما می درخشد. این بدان معناست که ما ستاره را همانگونه می بینیم که چند صد میلیون سال پس از انفجار بزرگ ، که حدود ۱۳/۸ میلیارد سال پیش بود ، وجود داشته است !


⚛ @AndisheKonim