اندیشیدن تنها راه نجات
#شکم
Канал
5,31 тыс.
подписчиков
22,7 тыс.
фото
21,1 тыс.
видео
8,79 тыс.
ссылок
کانال اندیشه(گسترش علم و مبارزه با خرافات، ادیان، شبه علم)
آیدی ادمین
@Printrun
@Salim_Evolution
گروه تلگرامی عقاید محترم نیستند
https://t.me/+afAiwBquqnIyZTli
اینستاگرام
https://www.instagram.com/p/Cpxu3rcjtzV/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
کتابخانه کانا
تحقیقات جدید نشان می‌دهد #چربی #شکم با #آلزایمر در ارتباط است.
بهترین راه خلاص شدن از شر چربی شکمی ورزش هوازی است.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد افرادی که با افزایش سن، ذخیره چربی بدنشان بیشتر می‌شود، در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند.
این نوع چربی لزوما در شاخص توده بدنی (BMI) منعکس نمی‌شود اما به گزارش ان‌بی‌سی نیوز، چربی احشایی یا شکمی که در اطراف اندام‌های داخلی افراد دارای شاخص توده بدنی سالم انباشته می‌شوند هم با تغییرات بالقوه در مغز که به آلزایمر منتهی می‌شود، در ارتباط است.
به گفته سیروس راجی، متخصص رادیولوژی دستگاه عصبی در دانشکده پزشکی سنت‌لوییز واشنگتن و نویسنده ارشد این پژوهش، «از قبل می‌دانستیم که چربی شکمی با التهاب سیستمی این التهاب زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به طور مداوم فعال می‌شود، حتی زمانی که هیچ خطری بدن را تهدید نمی‌کندو افزایش ترشح انسولین مرتبط است؛ مواردی که هر دو در بروز آلزایمر نقش دارند.»
راجی گفت: «ما باید از شاخص توده بدنی فراتر برویم و به جزئیات نحوه توزیع چربی در بدن دقت کنیم تا بتوانیم خطراتی را که سلامتی بدن را تهدید می‌کنند، بشناسیم.»
به گفته دکتر راجی، برای تایید وجود چربی شکمی به ام‌آر‌آی یا اسکن شکم نیاز است اما را‌ه‌های دیگری هم وجود دارد که می‌توان به وجود این چربی در بدن پی برد. علائمی که از وجود چربی شکمی خبر می‌دهند، عبارت‌اند از:
دور کمری که از دور باسن بیشتر استمیزان قند خونی که آنقدر بالا رفته است که می‌تواند به دیابت یا پیش‌دیابت منجر شود
بر اساس گزارش انجمن آلزایمر، بیش از شش میلیون نفر در ایالات متحده با بیماری آلزایمر زندگی می‌کنند. گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۵۰ این تعداد به ۱۳ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.
راجی و همکارانش برای نگاهی دقیق‌تر به تاثیر احتمالی چربی احشایی بر بیماری آلزایمر، داده‌های ۵۴ داوطلب ۴۰ تا ۶۰ ساله را که میانگین شاخص توده بدنی آنان ۳۲ بود (بر اساس استانداردهای تعریف‌شده، افراد دارای شاخص توده بدنی ۳۰ و بالاتر در دسته چاق قرار می‌گیرند) تحلیل کردند.
محققان در این پژوهش، مشخصه‌های سلامتی از جمله سطح انسولین و قند خون را اندازه‌گیری کردند و از طریق ام‌آر‌ای، میزان چربی زیر پوست و همچنین میزان چربی که اندام‌های داخلی را پوشانده بود، اندازه گرفتند.
آن‌ها در ام‌آر‌آی، میزان ضخامت غشای مغز را هم اندازه‌گیری کردند. غشای مغز در واقع لایه بیرونی مغز است که عملکردهایی مانند گفتار، ادراک، حافظه بلندمدت و قضاوت را کنترل می‌کند و با پیشرفت آلزایمر نازک‌تر می‌شود.
برای تعیین سطح دو پروتئین مرتبط با آلزایمر یعنی تاو و آمیلوئید در بدن شرکت‌کنندگان از پت‌اسکن استفاده شد.
هنگامی که محققان، چربی‌های اندازه‌گیری‌شده و نتایج اسکن‌های مغزی را باهم تحلیل کردند، دریافتند شرکت‌کنندگانی که چربی احشایی بیشتری دارند، تجمع آمیلوئید در مغزشان هم بیشتر است که نشان می‌دهد ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر باشند.
با توجه به آنکه اولین پیشرفت آلزایمر در مغز می‌تواند ۲۰ سال قبل از ظهور اولین علائم شروع شود، محققان قصد دارند با پیگیری وضعیت شرکت‌کنندگان این پژوهش تاثیر درازمدت چربی شکمی بر آلزایمر را بررسی کنند.
دکتر راجی گفت: «دلیل اجرای این پژوهش با افراد میانسال همین است. در واقع ما می‌‌خواهیم بفهمیم که چربی شکمی چگونه باعث گسترش و پیشرفت آلزایمر می‌شود.»
به توصیه او بهترین راه خلاص شدن از شر چربی شکمی ورزش هوازی است. هرچند هنوز مشخص نیست آیا از بین بردن چربی احشایی تاثیر آن بر مغز را معکوس می‌کند یا خیر.
دکتر مری الن کوران، متخصص آلزایمر، می‌گوید: «از آنجا که چربی شکمی بر سلامتی کلی بدن از جمله قلب تاثیر منفی دارد، قطعا سلامتی مغز را هم تهدید خواهد کرد.»
باید توجه داشت که این مشکل مختص افراد چاق نیست و لاغرها ممکن است چربی احشایی داشته باشند اما از وجود آن بی‌خبر باشند.
متخصصان تاکید می‌کنند که این پژوهش به‌تنهایی نمی‌تواند ارتباط مستقیم بین داشتن چربی شکمی و ابتلا به آلزایمر را اثبات کند و در این زمینه به پژوهش و تحقیقات بیشتری نیاز است؛ با این حال دکتر برنا بنکدارپور، متخصص مغز و اعصاب، می‌گوید که این چربی‌‌ها به هرحال نشان‌دهنده مشکلات سلامتی‌اند و همه ما به‌خوبی واقف‌ایم کسانی که ورزش نمی‌کنند یا رژیم غذایی سالم ندارند، در معرض خطر آلزایمر قرار دارند.
ترجمه‌ی : سحر موحد
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
بهترین راه خلاص شدن از شر چربی شکمی ورزش هوازی است.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد افرادی که با افزایش سن، ذخیره چربی بدنشان بیشتر می‌شود، در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند.
این نوع چربی لزوما در شاخص توده بدنی (BMI) منعکس نمی‌شود اما به گزارش ان‌بی‌سی نیوز، چربی احشایی یا شکمی که در اطراف اندام‌های داخلی افراد دارای شاخص توده بدنی سالم انباشته می‌شوند هم با تغییرات بالقوه در مغز که به آلزایمر منتهی می‌شود، در ارتباط است.
به گفته سیروس راجی، متخصص رادیولوژی دستگاه عصبی در دانشکده پزشکی سنت‌لوییز واشنگتن و نویسنده ارشد این پژوهش، «از قبل می‌دانستیم که چربی شکمی با التهاب سیستمی این التهاب زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به طور مداوم فعال می‌شود، حتی زمانی که هیچ خطری بدن را تهدید نمی‌کندو افزایش ترشح انسولین مرتبط است؛ مواردی که هر دو در بروز آلزایمر نقش دارند.»
راجی گفت: «ما باید از شاخص توده بدنی فراتر برویم و به جزئیات نحوه توزیع چربی در بدن دقت کنیم تا بتوانیم خطراتی را که سلامتی بدن را تهدید می‌کنند، بشناسیم.»
به گفته دکتر راجی، برای تایید وجود چربی شکمی به ام‌آر‌آی یا اسکن شکم نیاز است اما را‌ه‌های دیگری هم وجود دارد که می‌توان به وجود این چربی در بدن پی برد. علائمی که از وجود چربی شکمی خبر می‌دهند، عبارت‌اند از:
دور کمری که از دور باسن بیشتر استمیزان قند خونی که آنقدر بالا رفته است که می‌تواند به دیابت یا پیش‌دیابت منجر شود
بر اساس گزارش انجمن آلزایمر، بیش از شش میلیون نفر در ایالات متحده با بیماری آلزایمر زندگی می‌کنند. گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۵۰ این تعداد به ۱۳ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.
راجی و همکارانش برای نگاهی دقیق‌تر به تاثیر احتمالی چربی احشایی بر بیماری آلزایمر، داده‌های ۵۴ داوطلب ۴۰ تا ۶۰ ساله را که میانگین شاخص توده بدنی آنان ۳۲ بود (بر اساس استانداردهای تعریف‌شده، افراد دارای شاخص توده بدنی ۳۰ و بالاتر در دسته چاق قرار می‌گیرند) تحلیل کردند.
محققان در این پژوهش، مشخصه‌های سلامتی از جمله سطح انسولین و قند خون را اندازه‌گیری کردند و از طریق ام‌آر‌ای، میزان چربی زیر پوست و همچنین میزان چربی که اندام‌های داخلی را پوشانده بود، اندازه گرفتند.
آن‌ها در ام‌آر‌آی، میزان ضخامت غشای مغز را هم اندازه‌گیری کردند. غشای مغز در واقع لایه بیرونی مغز است که عملکردهایی مانند گفتار، ادراک، حافظه بلندمدت و قضاوت را کنترل می‌کند و با پیشرفت آلزایمر نازک‌تر می‌شود.
برای تعیین سطح دو پروتئین مرتبط با آلزایمر یعنی تاو و آمیلوئید در بدن شرکت‌کنندگان از پت‌اسکن استفاده شد.
هنگامی که محققان، چربی‌های اندازه‌گیری‌شده و نتایج اسکن‌های مغزی را باهم تحلیل کردند، دریافتند شرکت‌کنندگانی که چربی احشایی بیشتری دارند، تجمع آمیلوئید در مغزشان هم بیشتر است که نشان می‌دهد ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر باشند.
با توجه به آنکه اولین پیشرفت آلزایمر در مغز می‌تواند ۲۰ سال قبل از ظهور اولین علائم شروع شود، محققان قصد دارند با پیگیری وضعیت شرکت‌کنندگان این پژوهش تاثیر درازمدت چربی شکمی بر آلزایمر را بررسی کنند.
دکتر راجی گفت: «دلیل اجرای این پژوهش با افراد میانسال همین است. در واقع ما می‌‌خواهیم بفهمیم که چربی شکمی چگونه باعث گسترش و پیشرفت آلزایمر می‌شود.»
به توصیه او بهترین راه خلاص شدن از شر چربی شکمی ورزش هوازی است. هرچند هنوز مشخص نیست آیا از بین بردن چربی احشایی تاثیر آن بر مغز را معکوس می‌کند یا خیر.
دکتر مری الن کوران، متخصص آلزایمر، می‌گوید: «از آنجا که چربی شکمی بر سلامتی کلی بدن از جمله قلب تاثیر منفی دارد، قطعا سلامتی مغز را هم تهدید خواهد کرد.»
باید توجه داشت که این مشکل مختص افراد چاق نیست و لاغرها ممکن است چربی احشایی داشته باشند اما از وجود آن بی‌خبر باشند.
متخصصان تاکید می‌کنند که این پژوهش به‌تنهایی نمی‌تواند ارتباط مستقیم بین داشتن چربی شکمی و ابتلا به آلزایمر را اثبات کند و در این زمینه به پژوهش و تحقیقات بیشتری نیاز است؛ با این حال دکتر برنا بنکدارپور، متخصص مغز و اعصاب، می‌گوید که این چربی‌‌ها به هرحال نشان‌دهنده مشکلات سلامتی‌اند و همه ما به‌خوبی واقف‌ایم کسانی که ورزش نمی‌کنند یا رژیم غذایی سالم ندارند، در معرض خطر آلزایمر قرار دارند.
ترجمه‌ی : سحر موحد
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
NBC News
A type of hidden belly fat is linked to Alzheimer's risk, research finds
MRI scans show that visceral fat, which can accumulate around the organs of even people at healthy BMIs, is associated with changes in the brain.
#مغز خالی و #شکم خالی
«اگر مغز خالی هم مثل شکم خالی سر و صدا می‌کرد، انسان خیلی عاقل‌تر از این‌ها بود.»
#موریس #مترلینگ
نویسنده و شاعر بلژیکی
⚛ @AndisheKonim
«اگر مغز خالی هم مثل شکم خالی سر و صدا می‌کرد، انسان خیلی عاقل‌تر از این‌ها بود.»
#موریس #مترلینگ
نویسنده و شاعر بلژیکی
⚛ @AndisheKonim
دانشمندان پیامد دیگری از
#خواب #ناکافی را فاش کردند :
#چربی بیشتر #شکم !
مطالعه ای جدید نشان می‌دهد که خواب ناکافی با افزایش تجمع چربی (به خصوص چربی ناسالم احشایی در شکم) مرتبط است.
این آزمایش تصادفی شامل ۱۲ داوطلب سالم و غیر چاق در یک دوره ۲۱ روزه بود که نشان داد کمبود خواب کافی، با افزایش ۹٪ در کل چربی شکم و افزایش ۱۱٪ در چربی احشایی شکم مرتبط بود.
این نوع چربی احشایی در اعماق شکم اطراف اندام های داخلی تجمع می یابد و با افزایش خطر بیماری های قلبی و متابولیک مرتبط است.
محققان می گویند در حالی که چربی به طور معمول در زیر پوست توسط بدن رسوب می کند، به نظر می رسد نداشتن خواب کافی آن را به نواحی عمیق تر احشایی اطراف اندام ها می برد، جایی که به طور بالقوه می تواند باعث آسیب بیشتر شود.
متخصص قلب و عروق ویرند سامرز از کلینیک مایو در مینه سوتا می گوید: به نظر می رسد خواب ناکافی چربی را به قسمت احشایی هدایت می کند.
نکته مهم این است که، اگرچه در طول خواب ریکاوری، کالری دریافتی و وزن کاهش یافت، چربی احشایی همچنان افزایش یافت. ترم، تجمع چربی احشایی را معکوس نمی کند.
داوطلبان در طول آزمایش به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه ۹ ساعت در شب می خوابیدند و گروه دیگر باید تنها با چهار ساعت خواب در طول دو هفته زندگی می کردند. سه ماه بعد، آزمایش‌ها با تعویض گروه‌های شرکت‌کنندگان تکرار شد.
علاوه بر تفاوت در تجمع چربی احشایی، محققان متوجه شدند شرکت‌کنندگانی که خواب کمتری داشتند، به طور متوسط بیش از ۳۰۰ کالری اضافی در روز مصرف می‌کردند و حدود ۱۳٪ پروتئین بیشتر و ۱۷٪ چربی بیشتری دریافت می‌کردند. سوخت انرژی در بدن عمدتاً ثابت ماند.
در طول این مطالعه، تیم انرژی دریافتی و مصرفی، وزن بدن، ترکیب بدن، توزیع چربی (از جمله چربی احشایی داخل شکم) و نشانگرهای زیستی اشتها را تحت نظر گرفت.
نایما کوواسین، محقق پزشکی قلب و عروق در مایو، می‌گوید: انباشت چربی احشایی تنها با سی‌تی اسکن تشخیص داده می‌شد، به‌ویژه از آنجایی که افزایش وزن بسیار کم و فقط حدود یک پوند بود.
عدم تشخیص تجمع چربی احشایی در شکم آن را خطرناک تر می کند. حدود یک سوم بزرگسالان در ایالات متحده به طور منظم به اندازه کافی نمی خوابند و عواملی مانند شیفت کاری و استفاده آخر شب از صفحه نمایش هر دو در ایجاد این مشکل موثر هستند.
ما می دانیم که خواب کافی برای عملکردهای مغز مانند حافظه و برای هیدراته نگه داشتن بدن و محافظت در برابر زوال عقل و بسیاری از دلایل دیگر سلامت روانی و جسمی مهم است.
محققان علاوه بر اطمینان از اینکه دوره های خواب ما منظم و کافی است، افزایش ورزش و انتخاب غذای سالم را به عنوان راه هایی برای جلوگیری از تجمع چربی در شکم توصیه می کنند.
سامرز می‌گوید: این یافته‌ها، در درازمدت خواب ناکافی را، عاملی برای اپیدمی‌های چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی و متابولیک قلمداد می کنند.
این تحقیق در مجله American College of Cardiology منتشر شده است.
خاستگاه :
https://www.sciencealert.com/study-reveals-another-consequence-of-poor-sleep-more-b
⚛ @AndisheKonim
#خواب #ناکافی را فاش کردند :
#چربی بیشتر #شکم !
مطالعه ای جدید نشان می‌دهد که خواب ناکافی با افزایش تجمع چربی (به خصوص چربی ناسالم احشایی در شکم) مرتبط است.
این آزمایش تصادفی شامل ۱۲ داوطلب سالم و غیر چاق در یک دوره ۲۱ روزه بود که نشان داد کمبود خواب کافی، با افزایش ۹٪ در کل چربی شکم و افزایش ۱۱٪ در چربی احشایی شکم مرتبط بود.
این نوع چربی احشایی در اعماق شکم اطراف اندام های داخلی تجمع می یابد و با افزایش خطر بیماری های قلبی و متابولیک مرتبط است.
محققان می گویند در حالی که چربی به طور معمول در زیر پوست توسط بدن رسوب می کند، به نظر می رسد نداشتن خواب کافی آن را به نواحی عمیق تر احشایی اطراف اندام ها می برد، جایی که به طور بالقوه می تواند باعث آسیب بیشتر شود.
متخصص قلب و عروق ویرند سامرز از کلینیک مایو در مینه سوتا می گوید: به نظر می رسد خواب ناکافی چربی را به قسمت احشایی هدایت می کند.
نکته مهم این است که، اگرچه در طول خواب ریکاوری، کالری دریافتی و وزن کاهش یافت، چربی احشایی همچنان افزایش یافت. ترم، تجمع چربی احشایی را معکوس نمی کند.
داوطلبان در طول آزمایش به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه ۹ ساعت در شب می خوابیدند و گروه دیگر باید تنها با چهار ساعت خواب در طول دو هفته زندگی می کردند. سه ماه بعد، آزمایش‌ها با تعویض گروه‌های شرکت‌کنندگان تکرار شد.
علاوه بر تفاوت در تجمع چربی احشایی، محققان متوجه شدند شرکت‌کنندگانی که خواب کمتری داشتند، به طور متوسط بیش از ۳۰۰ کالری اضافی در روز مصرف می‌کردند و حدود ۱۳٪ پروتئین بیشتر و ۱۷٪ چربی بیشتری دریافت می‌کردند. سوخت انرژی در بدن عمدتاً ثابت ماند.
در طول این مطالعه، تیم انرژی دریافتی و مصرفی، وزن بدن، ترکیب بدن، توزیع چربی (از جمله چربی احشایی داخل شکم) و نشانگرهای زیستی اشتها را تحت نظر گرفت.
نایما کوواسین، محقق پزشکی قلب و عروق در مایو، می‌گوید: انباشت چربی احشایی تنها با سی‌تی اسکن تشخیص داده می‌شد، به‌ویژه از آنجایی که افزایش وزن بسیار کم و فقط حدود یک پوند بود.
عدم تشخیص تجمع چربی احشایی در شکم آن را خطرناک تر می کند. حدود یک سوم بزرگسالان در ایالات متحده به طور منظم به اندازه کافی نمی خوابند و عواملی مانند شیفت کاری و استفاده آخر شب از صفحه نمایش هر دو در ایجاد این مشکل موثر هستند.
ما می دانیم که خواب کافی برای عملکردهای مغز مانند حافظه و برای هیدراته نگه داشتن بدن و محافظت در برابر زوال عقل و بسیاری از دلایل دیگر سلامت روانی و جسمی مهم است.
محققان علاوه بر اطمینان از اینکه دوره های خواب ما منظم و کافی است، افزایش ورزش و انتخاب غذای سالم را به عنوان راه هایی برای جلوگیری از تجمع چربی در شکم توصیه می کنند.
سامرز می‌گوید: این یافته‌ها، در درازمدت خواب ناکافی را، عاملی برای اپیدمی‌های چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی و متابولیک قلمداد می کنند.
این تحقیق در مجله American College of Cardiology منتشر شده است.
خاستگاه :
https://www.sciencealert.com/study-reveals-another-consequence-of-poor-sleep-more-b
⚛ @AndisheKonim
ScienceAlert
Scientists Reveal Another Consequence of Poor Sleep: More Belly Fat
If you need another reason to make sure you're getting a decent amount of shut-eye each night, a new study found insufficient sleep is linked with an increase in fat accumulation – especially unhealthy abdominal fat in the belly.