اندیشیدن تنها راه نجات

#کاوشگر فضایی سازمان فضایی #اروپا در دور دست تایید کرد #زمین‌ #حیات دارد.



فضاپیمایی که در مسیر قمرهای یخ زده مشتری است، نگاهی بسیار دقیق به زمین انداخته و متوجه شده که دنیای خانه ما در واقع قابل سکونت است.

کاوشگر جویس آژانس فضایی اروپا در طی یک پرواز در ۲۰ آگوست، طیف‌سنج تصویربرداری MAJIS و طیف‌سنج زیر میلی‌متری SWI خود را به سمت جو زمین نشانه گرفت و به دنبال مولکول‌ها و عناصری بود که در کنار هم نشان می‌دهند که حیات نه تنها می‌تواند در یک جهان پدیدار شود و زنده بماند، بلکه ممکن است حتی  همین الان اینجا باشد.

البته ما می دانیم که حیات در زمین در حال وجود دارد، اما این نگاه در واقع نوعی تست بود.

جویس به سمت قمرهای مشتری می رود که به احتمال زیاد دارای حیاتی است که ما می شناسیم - بنابراین دانشمندان می خواستند مطمئن شوند که ابزارهای آن می توانند تشخیص های مربوطه را پس از رسیدن به آنجا انجام دهند.

سیاره شناس اولیویه ویتاسه از سازمان فضایی ESA میگوید "بدیهی است که ما از این نتایج شگفت زده نشده ایم... چون این بسیار نگران کننده میشد که بفهمیم زمین قابل سکونت نیست!"

اما همین داده ها نشان می‌دهند که MAJIS و SWI(دو ابزار شناسایی حیات که به این کاوشگر که در راه قمرهای مشتری است متصل است) با موفقیت در مشتری کار خواهند کرد، جایی که به ما کمک می‌کنند تا بررسی کنیم که آیا قمرهای یخی می‌توانند زیستگاه‌های بالقوه برای زندگی باشند یا اینکه قبلا حیات داشته اند یا نه.
شروع ماموریت اصلی : ۲۰۳۱

✍ سام آریامنش



⚛ @AndisheKonim

چرا #پیدایش #حیات
نیاز به #خالق ندارد ؟

پیدایش #تصادفی و خود
به خودی به چه معناست ؟

سروش سارابی


#اندیشه_کنیم


⚛ @AndisheKonim

فرضیه جدید: عامل تشکیل #حیات روی #زمین نه دنباله‌دارها بوده‌اند نه سیارک‌ها!

گروهی از دانشمندان دانشگاه «هاروارد» به شواهد جدید دست یافته‌اند که نشان می‌دهد احتمالا #صاعقه عامل ایجاد اولین عوامل ضروری برای تشکیل حیات بر روی زمین بوده است.

مدت‌هاست که دانشمندان در حال کاوش این موضوع هستند که چه چیزی می‌تواند به تولید نخستین عوامل مورد نیاز برای پیدایش حیات روی زمین کمک کرده باشد. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که سیارک‌ها یا دنباله‌دارها عامل این امر بوده‌اند.
با این حال، تیم بزرگی از شیمیدانان در دانشگاه هاروارد به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد احتمالا این برخورد صاعقه از ابرها به زمین بوده که به تولید برخی از نخستین آجرهای ساختمان حیات کمک کرده است.

این گروه مقاله‌ای را در این باره در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر کرده است که در آن آزمایش انجام شده در آزمایشگاه را شرح می‌دهد. این آزمایش با هدف تکرار شرایط در زمین اولیه و مطالعه واکنش‌های شیمیایی ناشی از اصابت صاعقه شبیه‌سازی شد.

یافته‌های این آزمایش

تحقیقات قبلی نشان می‌دادند که حیات ممکن است از برخورد دنباله‌دارها یا مواد سیارکی بر روی زمین سرچشمه گرفته باشد. حتی صاعقه ابر به ابر نیز به عنوان منبع بالقوه این مواد شناسایی شده بود.
همین طور که دانشمندان این نظریه‌ها را مطالعه می‌کردند، احتمال کمتری برای آنها می‌یافتند. به عنوان مثال، برخورد اجرام آسمانی با زمین پس از تشکیل این کره خاکی نادر شد و مشخص شد که برخورد صاعقه بین ابرها نیز در تولید مواد مفید ناکارآمد است.
محققان دانشگاه هاروارد در این مطالعه جدید، سناریوی بسیار محتمل‌تری را پیشنهاد می‌کنند و آن، برخورد صاعقه از ابر به زمین است.
این تیم تحقیقاتی برای نشان دادن اینکه رعد و برق از ابر به زمین می‌تواند در ایجاد عوامل ضروری برای تشکیل حیات بر روی زمین نقش داشته باشد، یک زیست‌کره آزمایشگاهی برای شبیه‌سازی شرایط موجود در زمین اولیه ایجاد کردند.
آنها برخورد صاعقه را در هوا، به آب و زمین در محیط کنترل شده شبیه‌سازی کردند.
در مرحله بعد، آنها محصولات حاصل از این برخوردها را به ویژه آنهایی که به آب برخورد می‌کردند، بررسی کردند.

کربن و نیتروژن

این تیم کشف کرد که کربن و نیتروژن به مولکول‌هایی تبدیل می‌شوند که‌ می‌توانند بخشی از آجرهای اولیه سازنده حیات باشند. برای مثال کربن به مونوکسید کربن و اسید فرمیک و نیتروژن به نیتریت، نیترات و آمونیوم تبدیل شد.
محققان مواد معدنی مشابه آنچه در سنگ‌های اولیه زمین یافت می‌شوند را به محیط آزمایشگاهی خود اضافه کردند. آنها سپس صاعقه‌های شبیه‌سازی شده و آزمایش‌های بعدی را تکرار کردند.
آنها در نهایت کشف کردند که مواد معدنی سولفیدی، مشابه با آنهایی که اغلب در نزدیکی فوران‌های آتشفشانی یافت می‌شوند، تشکیل شده است.
محققان همچنین افزایش تولید آمونیاک را کشف کردند که تاکید می‌کنند برای حیات روی زمین حیاتی است.
پژوهشگران می‌گویند که یافته‌هایشان نشان می‌دهد صاعقه‌های ابر به زمین بیشتر از ستاره‌های دنباله‌دار، سیارک‌ها یا صاعقه ابر به ابر، عوامل تشکیل دهنده حیات روی زمین را ایجاد کرده‌اند.

فرضیه‌های منشاء حیات

زندگی روی زمین تقریباً ۳.۷ میلیارد سال پیش آغاز شد، اما مکانیسم‌های مولکولی پیدایش آن تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است.
دانشمندان نظریه‌های متعددی را برای توضیح منشاء حیات ارائه کرده‌اند که دو مورد از آنها موسوم به «نظریه سوپ اولیه» و «فرضیه جهان RNA» برجسته است.
هر دوی این نظریه‌ها با تلاش برای تعیین دقیق یک مولکول یا دسته‌ای از مولکول‌هایی که در توسعه حیات روی زمین نقش داشته‌اند، رویکردی خطی دارند.
با این حال، یکی از چالش‌های اصلی در تفکر خطی، عدم قطعیت در مورد این است که کدام مولکول خاص یا دسته‌ای از مولکول‌ها برای اولین بار ظاهر شده‌اند. این به این دلیل است که بعید است شبکه‌های شیمیایی پیچیده‌ای که از حیات پشتیبانی می‌کنند از چند مولکول بسیار پیچیده سرچشمه گرفته باشند.

بن‌مایه‌ها :
Phys

Proceedings of the National Academy of Sciences




⚛ @AndisheKonim

#بلوک_های #سازنده‌_ی #حیات بر روی زمین می توانند به راحتی در فضای بیرونی نیز شکل بگیرند.

منشا حیات روی زمین هنوز مبهم است، اما ما به آرامی مراحل مربوط به آن و مواد لازم سازنده‌اش را کشف می‌کنیم. دانشمندان بر این باورند که حیات در یک سوپ اولیه از مواد شیمیایی آلی و مولکول‌های زیستی در اوایل تشکیل زمین به وجود آمد که در نهایت منجر به موجودات واقعی شد.


مدتهاست که گمان می‌رود برخی از این مواد ممکن است از فضا به زمین رسیده شده باشند. اکنون یک مطالعه جدید که در Science Advances منتشر شده است، نشان می‌دهد که گروه خاصی از مولکول‌ها به نام پپتیدها می‌توانند در شرایط فضا آسان‌تر از مولکول‌های موجود در زمین تشکیل شوند.

این بدان معناست که آنها می‌توانستند توسط شهاب‌سنگ‌ها یا دنباله‌دارها به زمین اولیه منتقل شوند - و ممکن است حیات در جای دیگری نیز شکل بگیرد.


عملکردهای حیات در سلول‌های ما (و همه موجودات زنده) توسط مولکول‌های بزرگ و پیچیده مبتنی بر کربن (آلی) به نام پروتئین حفظ می‌شود. نحوه ساخت انواع پروتئین‌های زیادی که برای زنده ماندن به آن نیاز داریم نیز  در DNA ما رمزگذاری شده‌است که خود یک مولکول آلی بزرگ و پیچیده است.

با این حال، این مولکول‌های پیچیده از انواع مولکول‌های کوچک و ساده مانند اسیدهای آمینه - به اصطلاح بلوک‌های سازنده حیات - تشکیل می‌شوند.


برای توضیح منشأ حیات، باید بدانیم که این بلوک‌های سازنده چگونه و کجا شکل می‌گیرند و تحت چه شرایطی خود به خود، ساختارهای پیچیده‌تری را به وجود می‌آورند. در نهایت ما باید مرحله ای را درک کنیم که آنها را قادر می سازد تا به یک سیستم محدود و خودتکثیر   شونده تبدیل شوند و یک موجود زنده به وجود آید.


مراحل زندگی
دی‌ان‌ای منجربه  تشکیل حدود 20 اسید آمینه مختلف میشود.  دی ان ای از ۴ نوع باز آلی تشکیل می‌شود مانند حروف الفبا، این حروف در ساختار مارپیچ دوگانه در ترکیبات مختلف مرتب شده‌اند تا دی‌ان‌ای کد ژنتیکی ما را رمزگذاری کنند.


پپتیدها همچنین مجموعه‌ای از اسیدهای آمینه در ساختاری زنجیره مانند هستند. پپتیدها می توانند از حداقل دو اسید آمینه ساخته شوند، اما همچنین به صدها اسید آمینه نیز می‌رسند.

ترکیب اسیدهای آمینه به پپتیدها یک مرحله مهم است زیرا پپتیدها عملکردهایی مانند "کاتالیزور" یا افزایش واکنش هایی را که برای حفظ حیات مهم هستند، ارائه می‌دهند. آنها همچنین مولکول‌های هستند که‌ می‌توانستند بیشتر در نسخه‌های اولیه غشاها جمع شوند و مولکول‌های عملکردی را در ساختارهای سلول  مانند محدود کنند.


با این حال، علیرغم نقش بالقوه مهم آنها در منشا حیات، تشکیل خود به خود پپتیدها در شرایط محیطی در زمین اولیه چندان ساده نبود. در واقع، دانشمندانی که در این مطالعه حاضر بودند قبلاً نشان داده بودند که شرایط سرد فضا در واقع برای تشکیل پپتیدها  مساعدتر است.


در چگالی بسیار کم، ابرهای مولکول‌ها و ذرات غبار در بخشی از فضا به نام محیط بین ستاره ای تک‌اتم های کربن می‌توانند همراه با مولکول های مونوکسیدکربن و آمونیاک به سطح دانه های غبار بچسبند. سپس واکنش نشان می دهند تا مولکول‌هایی شبیه اسید‌آمینه تشکیل دهند. هنگامی که چنین ابری متراکم تر می‌شود و ذرات غبار نیز شروع به چسبیدن به هم می‌کنند، این مولکول‌ها می‌توانند به پپتیدها تبدیل شوند.


با شبیه سازی که احتمالا درمحیط بین ستارهای در آزمایشگاه رخ می‌دهند، این مطالعه نشان می‌دهد که اگرچه تشکیل پپتیدها اندکی کاهش یافته‌است، اما از آن جلوگیری نمی‌شود. در عوض، با ترکیب سنگ ها و غبار برای تشکیل اجسام بزرگتر مانند سیارک ها و دنباله‌دارها، این اجسام گرم می‌شوند و اجازه می‌دهند مایعات تشکیل شوند. این امر تشکیل پپتید را در این مایعات افزایش می‌دهد و انتخاب طبیعی واکنش‌های بعدی که منجر به مولکول‌های آلی پیچیده‌تر می‌شود، وجود دارد.
این‌فرایند در طول شکل گیری منظومه شمسی رخ داده است.


بسیاری از اجزای سازنده حیات مانند اسیدهای آمینه، لیپیدها و قندها می‌توانند در محیط فضا شکل بگیرند. بسیاری از آنها در شهاب سنگ ها شناسایی شده اند. از آنجایی که تشکیل پپتیدها در فضا کارآمدتر از روی زمین است، و از آنجایی که آنها می‌توانند در دنباله دارها تجمع کنند، ممکن است تاثیرات آنها بر روی زمین اولیه بارهایی را به همراه داشته باشد که قدم‌ها را به سمت منشاء حیات در زمین افزایش دهد.


بنابراین دانستن همه اینها چه‌ معنایی را می‌رساند؟ «امکان و شانس یافتن حیات بیگانه را افزایش میدهد.» بلوک‌های سازنده زندگی در سراسر جهان موجود است. اینکه چقدر شرایط باید خاص باشد تا آنها را قادر سازد در موجودات زنده جمع شوند، هنوز یک سوال باز است. وقتی این را بدانیم، ایده خوبی از گستردگی یا عدم گسترش زندگی خواهیم داشت.

خاستگاه : 👉

ترجمه‌ی : سحر موحد




⚛ @AndisheKonim

طرح عجیب #عقب کشیدن #زمین برای دور کردن آن از خورشید و #تضمین #حیات تا یک میلیارد سال دیگر !



⚛ @AndisheKonim

صحبت های #بیل #نلسون
در مورد #حیات #فرازمینی
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی



⚛ @AndisheKonim

Life after Earth

#مستند #حیات بعد از #زمین
زبان اصلی بدون زیرنویس



⚛ @AndisheKonim

چرا کشف #حیات #فرازمینی می‌تواند اتفاق خوبی نباشد؟

کشف حیات فرازمینی می‌تواند n تا فایده داشته باشد.
اما این تک بعدی نگاه کردن است، باید ابعاد دیگر ماجرا را نیز در نظر گرفت، مثل همین ویدئو
دوبله شده به پارسی



⚛ @AndisheKonim

از #بینگ_بنگ تا
#حیات در #زمین !



⚛ @AndisheKonim

خاستگاه #حیات چیست؟
زبان کلیپ پارسی


⚛ @AndisheKonim

#حیات و #اندازه_ها
بخش دوم
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی

چه کار کنیم که
یک فیل منفجر شود؟!

بخش نخست : 👉




⚛ @AndisheKonim

#حیات و #اندازه_ها
بخش نخست
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی

اگر یک فیل را از بالای یک آسمان‌خراش پایین بیندازیم، چه اتفاقی می‌افتد؟

اندازه (سایز) یکی از پارامترهای مهم در موجودات زنده‌ است که به آن کم‌توجهی شده است. این مسئله را با پایین انداختن حیوانات از بالای ساختمان‌ها بررسی می کنیم.

بخش دوم : 👉



⚛ @AndisheKonim

#حیات و #اندازه_ها
بخش نخست
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی

اگر یک فیل را از بالای یک آسمان‌خراش پایین بیندازیم، چه اتفاقی می‌افتد؟

اندازه (سایز) یکی از پارامترهای مهم در موجودات زنده‌ است که به آن کم‌توجهی شده است. این مسئله را با پایین انداختن حیوانات از بالای ساختمان‌ها بررسی می کنیم.



⚛ @AndisheKonim

#حیات اولین بار چطور و کجای زمین شکل گرفت؟


ریشه های مرموز حیات روی زمین

میلیاردها سال پیش، در روی کره جوان زمین موجودات آلی ساده به ترکیبات پیچیده‌تری تبدیل شدند که می‌توانستند رشد و تولید مثل کنند. آنها اولین نشانه حیات روی زمین بودند، و میلیاردها گونه دیگر از آنها بوجود آمدند که پس از آن ساکن این سیاره شدند. درآن زمان کره زمین تقریبا خالی بود از چیزی بود که ما بعنوان محیط مناسب برای زندگی تشخیص می‌دهیم. سیاره جوان زمین آتشفشان‌های فعال در سراسر جهان داشت؛ و اتمسفری که شرایط خشنی ایجاد می‌کرد. 

پس از چه زمانی زندگی در روی زمین شروع شد؟...

ادامه‌ی نوشتار : 👉



⚛ @AndisheKonim

فرضیه #بلوک_های #حیات از فضا
دوبله شده به پارسی

آیا بلوک های سازنده #حیات روی زمین توسط شهاب سنگ‌ها و برخورد های دوران اولیه زمین، به زمین آمده اند؟ شواهد بسیاری اینگونه نشان میدهند اما چگونه و از کجا آمده اند؟


⚛ @AndisheKonim

شاید بیگانگان در قمرهای #اورانوس پنهان شده باشند!

دانشمندان ناسا در پژوهش جدیدی، داده‌های مربوط به قمرهای اورانوس را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که آنها ممکن است اقیانوس‌های گرمی را برای پشتیبانی از #حیات بیگانه داشته باشند.

دانشمندان مدت‌ها فکر می‌کردند که اگر حیات فرازمینی در منظومه شمسی ما وجود داشته باشد، احتمالا زیر سطح مریخ، در ابرهای زهره، اقیانوس‌های یخی مشتری و قمرهای زحل پنهان شده است اما یک پژوهش جدید، احتمال دیگری را نشان می‌دهد.

دانشمندان ناسا می‌گویند که قمرهای تیتانیا و اوبرون سیاره اورانوس نیز ممکن است اقیانوس‌هایی داشته باشند که به اندازه کافی گرم هستند تا حیات را پشتیبانی کنند و این نشان می‌دهد که ما باید در شکار بیگانگان نزدیک زمین، قمرهای اورانوس را نیز بررسی کنیم.

دانشمندان ناسا دریافتند به جز میراندا که درونی‌ترین و پنجمین قمر بزرگ اورانوس است، چهار قمر دیگر احتمالا اقیانوسی را بین هسته و پوسته‌های یخی خود دارند. آنها نشان دادند این توده‌های آبی می‌توانند آن قدر وسیع باشند که عمق هر کدام به ده‌ها مایل برسد.
دانشمندان پس از پیش کشیدن این ایده و تحلیل آن نتیجه گرفتند که آریل، اومبریل، تیتانیا و اوبرون احتمالا به اندازه کافی محافظت‌شده هستند تا بتوانند گرمای داخلی مورد نیاز برای میزبانی یک اقیانوس را حفظ کنند. به گفته دانشمندان، این اقیانوس‌ها در تیتانیا و اوبرون ممکن است به اندازه‌ای گرم باشند که از حیات فرازمینی احتمالی پشتیبانی کنند.

پشتیبان این ایده، کشف چیزی است که می‌تواند منبع گرمایی بالقوه در گوشته‌های قمر باشد. این منبع گرمایی، مایع داغ را انتشار می‌دهد و به اقیانوس کمک می‌کند تا محیطی گرم داشته باشد.

دانشمندان ناسا اکنون امیدوارند که بتوانند به توسعه مدل‌های منظومه اورانوس ادامه دهند تا برای ماموریت‌های احتمالی آینده به این جهان یخی دوردست و قمرهای آن آماده شوند.

این پژوهش در

Journal of Geophysical Research
به چاپ رسید.



⚛ @AndisheKonim

تعریف #حیات چیست؟

🎙️گفتگوی پروفسور ریچارد داوکینز
و لاورنس کراوس


#اندیشه_کنیم

زن ، زندگی ، آزادی

⚛ @AndisheKonim

دانشمندان استدلال کردند یک ماده شیمیایی اولیه باید به اندازۀ کافی ساده باشد تا قادر به تشکیل خودبه‌خودی در #سوپ پیش از #حیات باشد. ولی در عین حال از لحاظ شیمیایی باید فعال باشد تا پتانسیل دریافت انرژی از محیط و فعال‌سازی زیست شیمیایی آن را داشته باشد.

به همین منظور محققان از یک روش تقلیل‌گرانه استفاده کردند؛ آنها با علم به اینکه این پروتئین‌ها برای ظهور در مراحل اولیه بیش از حد پیچیده‌اند، آنها را به ساختار پایه‌شان خُرد کردند. پس از چندین آزمایش‌، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که بهترین نامزد “نیکل‌بک” است. این پپتید از ۱۳ آمینواسید و دو پیوند یونی نیکل تشکیل شده است.

به گفته محققان فلز نیکل به فراوانی در اقیانوس‌های اولیه زمین وجود داشته است. وقتی با پپتید پیوند تشکیل می‌دهد، اتم‌های نیکل کاتالیزور بسیار مؤثری می‌شوند که پروتون‌ها و الکترون‌های بیشتری جذب می‌کنند و در نهایت گاز هیدروژن تولید می‌کنند. دانشمندان معتقدند گاز هیدروژن در مراحل ابتدایی حیات بر روی کره زمین به وفور وجود داشت و در واقع منبعی برای تامین انرژی واکنش‌های متابولیکی بود.

ادامه‌ی نوشتار :

bigbangpage.com/?p=105849



⚛ @AndisheKonim

دانشمندان #واکنش #شیمیایی را شناسایی کردند که ممکن است باعث ایجاد #حیات در زمین شده باشد.


یک نقطهٔ بحرانی در اوایل تاریخ زمین وجود داشت که واکنش‌های شیمیایی در میان ترکیبی از مولکول‌های آلی از درون شروع به حرکت کردند و چیزی را تشکیل دادند که ممکن است شروع فرآیند بیولوژیکی در نظر بگیریم.
اینکه این اولین واکنش متابولیک چه شکلی می‌توانست داشته باشد، همچنان در حد حدس و گمان است. این باید به اندازهٔ کافی ساده باشد تا از اجزای مختلفی که احتمالاً در حال حاضر وجود دارند پدید بیاید، با این حال هنوز به اندازهٔ کافی کارآمد است که به عنوان یک کاتالیزور برای تغییرات در محیط خود عمل کند.
اکنون تیمی از محققان دانشگاه راتگرز و کالج شهر نیویورک در ایالات متحده پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که ممکن است نقش مهمی در شروع حیات داشته باشد، یک پپتید ساده که آنها را نیکل‌بک (nickelback) می‌نامند.
این ادای احترام به گروه راک شناخته شده کانادایی نیست (نیکل بک یک گروه راک کانادایی است که در سال 1995 در هانا، آلبرتا تشکیل شد)، بلکه اشاره ای به ستون فقرات پروتئین است که شامل زنجیره ای از اسیدهای آمینه و دو اتم نیتروژن است که به یک جفت اتم نیکل متصل شده‌اند.
این اکتشاف نه تنها می‌تواند روشنگر راه شروع حیات در زمین باشد، بلکه می‌تواند سرنخ دیگری در جستجوی حیات در سیارات دیگر به اخترشناسان بدهد، جایی که این ترکیبات شیمیایی ضروری تازه در حال شکل‌گیری هستند.
بیوشیمی‌دان و زیست‌شناس مولکولی ویکاس ناندا از دانشگاه راتگرز در نیوجرسی می‌گوید:"دانشمندان بر این باورند که زمانی بین 3.5 تا 3.8 میلیارد سال پیش نقطهٔ عطفی وجود داشته است، چیزی که باعث شروع تغییر از شیمی پیش‌زیستی ( prebiotic؛ مولکول‌ها قبل از حیات) به سیستم‌های زنده و بیولوژیکی شد. ما بر این باوریم که این تغییر توسط چند پروتئین پیش ساز کوچک که مراحل کلیدی را در یک واکنش متابولیک باستانی انجام می دهند، ایجاد شده است. و ما فکر می کنیم یکی از این پپتیدهای پیشگام را پیدا کرده ایم"
دانشمندان برای رسیدن به طرح نهایی پپتیدی خود، تحقیقات خود را با پروتئین‌های امروزی آغاز کردند که فرآیندهای متابولیک حیاتی را در بسیاری از واکنش‌های بیوشیمیایی پیش می‌برد. پروتئین‌های باستانی بسیار ساده‌تر بودند، بنابراین این پروتئین‌ها سپس به اساسی‌ترین بخش‌های خود تجزیه و شکسته شدند.
مجموعه‌ای از آزمایش‌ها نیکل بک را به عنوان یک کاندید احتمالی برای شکل‌گیری در زمین پیش‌زیستی به اندازهٔ کافی ساده،اما آنقدر پیچیده برای گرفتن انرژی از محیط و انجام کاری با آن، نشان دادند. نیکل‌بک در مجموع از 13 ریشه اسید آمینه تشکیل شده است. این مولکول ها اغلب به عنوان "بلوک های سازنده" برای پروتئین ها و در واقع برای خود حیات توصیف می شوند. این پپتید یک خوشهٔ دو نیکلی را تشکیل می دهد که از نظر ساختاری مشابه یک خوشهٔ Ni-Fe در [NiFe] هیدروژناز و خوشه Ni-Ni در استیل کوآ سنتاز، دو پروتئین قدیمی و موجود در متابولیسم است.
به این داربست اصلی، دو اتم نیکل می توانند متصل شوند و فعالیت اساسی گروه نیکل-آهن در [NiFe] هیدروژناز و خوشه نیکل نیکل در استیل کوآ سنتاز، دو پروتئین باستانی که امروزه نقش عمده ای در متابولیسم دارند، منعکس کنند. این نتایج تجربی نشان می‌دهد که آنزیم‌های مدرن، علی‌رغم پیچیدگی بسیار زیادشان، احتمالاً از پیش‌سازهای پپتید ساده در زمین اولیه تکامل یافته‌اند.
نیکل یک فلز فراوان در اولین اقیانوس های سیارهٔ ما بوده است. مهمتر از همه، هنگامی که اتم های نیکل به پپتید متصل می شوند، به عنوان یک کاتالیزور در آزادسازی گاز هیدروژن عمل می کنند، که میلیاردها سال پیش منبع حیاتی انرژی بوده است. مهمتر از همه، این تیم توانست همهٔ این فرآیندها را در آزمایشگاه نشان دهد.
ناندا می‌گوید:"این مهم است زیرا، در حالی که نظریه های زیادی در مورد منشاء حیات وجود دارد، تست های آزمایشگاهی واقعی بسیار کمی از این ایده ها وجود دارد."
اگر نیکل‌بک نقش مهمی در شروع حیات بر روی زمین داشته باشد، منطقی است که فرض کنیم ممکن است در سیارات دیگر نیز شکل بگیرد، شاید در سیاراتی که به اندازهٔ ما از نظر تکامل دور نیستند.
محققان از آنچه به عنوان شاخص‌زیستی (biosignatures) شناخته می‌شود برای جستجوی حیات بیشتر در جهان استفاده می‌کنند، آثار شیمیایی که ممکن است نشان دهد موجودات زنده وجود دارند یا ممکن است توسعه یافته باشند. نیکل بک به طور بالقوه می تواند به آن لیست شاخص های زیستی اضافه شود.
نگاه کردن به ابتدای حیات روی زمین کار آسانی نیست، اما از طریق برخی تکنیک‌های هوشمندانه برای کار معکوس از امروز، ما به تدریج به ایدهٔ بهتری از چگونگی شکل‌گیری حیات در وهلهٔ اول می‌رسیم.

ادامه‌ی نوشتار : 👉



⚛ @AndisheKonim