تغییر در معادله گربه #شرودینگر می تواند نسبیت #اینشتین و مکانیک کوانتومی را متحد کند.
فیزیکدانان تغییراتی را برای پارادوکس بدنام گربه شرودینگر پیشنهاد کردهاند که می تواند به توضیح اینکه چرا ذرات کوانتومی می توانند در بیش از یک حالت به طور همزمان وجود داشته باشند، در حالی که اجرام بزرگ فقط یک حالت دارند، کمک کند.
فیزیکدانان نظری راه حل جدیدی را برای پارادوکس گربه شرودینگر پیشنهاد کردهاند که ممکن است به نظریههای مکانیک کوانتومی و نسبیت
اینشتین اجازه دهد هماهنگی بهتری داشته باشند.
قوانین عجیب و غریب فیزیک کوانتومی فرض می کند که اجسام فیزیکی میتوانند در ترکیبی از چندین حالت وجود داشته باشند، مانند قرار گرفتن همزمان در دو مکان یا داشتن سرعتهای مختلف به طور همزمان
بر اساس این نظریه ، یک سیستم تا زمانی که با یک دستگاه اندازه گیری تعامل نداشته باشد، در چنین «ابرجایگاهی یا برهمنهی» باقی می ماند و تنها در نتیجه اندازه گیری مقادیر معینی به دست می آورد. چنین تغییر ناگهانی در وضعیت سیستم، فُروپاشی یا فُروریزش نامیده میشود.
فیزیکدان اروین شرودینگر این نظریه را در سال ۱۹۳۵ به پارادوکس معروف گربه شرودینگر خلاصه کرد: یک گربه در یک جعبه مهر و موم شده به طور همزمان مرده و زنده است تا زمانی که جعبه باز شود و حالت گربه فرو ریزد و سرنوشت آن آشکار یا تعیین می شود.
با این حال، اعمال این قوانین به سناریوها و چیزهای دنیای ماکروسکوپیک با چالشهایی مواجه است - و اینجاست که پارادوکس واقعی پدیدار میشود.
در حالی که قوانین کوانتومی برای قلمرو ذرات بنیادی درست و تایید شده است، اجسام بزرگتر مطابق با فیزیک کلاسیک که توسط نظریه نسبیت عام
اینشتین پیشبینی شده است، رفتار میکنند و هرگز در برهمنهی حالتها مشاهده نمیشوند. به صورت ساده رفتار و حالت و ویژگی در سطح کوانتومی با ماکروسکوپی متفاوت است...
خوانش بیشتر : 👉ترجمهی : سام آریامنش
⚛ @AndisheKonim