اندیشیدن تنها راه نجات

#متون‌مقدس و مغالطه #تفسیر (۲)


برعکس شاعران و داستان‌نویسان، وقتی یک مورخ، روزنامه نگار یا گزارشگر، متنی را می‌نویسد وی از ما انتظار دارد که از متنش برداشت تحت‌اللفظی داشته باشیم یعنی قبول کنیم که این متن واقعیتی را در گذشته یا حال منعکس می‌کند. اگر مورخی از فاتحی سخن بگوید که هزاران نفر را به بردگی گرفته یا کشته است، ما نمی‌توانیم ادعا کنیم که متن وی به خاطر اینکه هیچ نکته اخلاقی ندارد، بی‌ارزش است.

با یک برداشت تحت‌اللفظی، متون مقدس قرآن یا تورات تفاوت چندانی با داستان پینوکیو ندارند. مانند داستان پینوکیو، در قرآن هم مورچه با سلیمان صحبت می‌کند و در تورات نیز فردی به نام بلعام با الاغ خود هم صحبت می‌شود (اعداد: ۲۲)

در عین حال، هر سه تورات، انجیل و قرآن، ادعا می‌کنند که واقعیت را منعکس می‌کنند.

تورات یک کتاب تاریخی است و ادعا شده که تاریخ شکل‌گیری قوم بنی‌اسراییل (بنیانگذاران، پادشاهان، کاهنین) را روایت می‌کند.
انجیل نیز از ما می‌خواهد که باور کنیم عیسی واقعا وجود خارجی داشته و معجزاتی را که نقل شده انجام داده است.
قرآن می‌گوید که داستان‌هایش افسانه های پیشینیان نیست و در نتیجه واقعا رخ داده است.


× بنابراین فرد باید تکلیف خودش را معلوم کند. از دو حال خارج نیست:

۱. یا فرد باید به این متون مقدس به چشم یک گزارش تاریخی نگاه کند و در نتیجه می‌تواند به واقعیت آنها اعتقاد یا ایمان داشته باشد یا نداشته باشد

۲. یا باید به چشم یک داستان و افسانه نگاه کرد که شاید بتواند از آنها تفاسیر استعاری و اخلاقی کرد (البته اگر بتوان!)


اما #روشنفکران‌مذهبی (که خود #مغالطه‌ایست بزرگ) هر دو را می‌خواهند. می‌خواهند هم برداشت #استعاری داشته باشند و در عین حال به #واقعیت متن ایمان داشته باشند.

چنین چیزی ممکن نیست. یا باید به متن به چشم یک گزارش واقعی نگاه کرد و یا داستان و شعر. اگر کسی آن را داستان می‌پندارد پس به ناگزیر اعتراف کرده است که برداشت تحت‌االفظی درست نیست و دیگر نمی‌تواند به داستان ایمان داشته باشد.


بنابراین بحث #روشنفکران‌مذهبی در مورد تفسیر بردار بودن متن‌مقدس، یک #مغلطه است.
البته که می‌توان از هر متنی تفاسیر مختلف داشت اما وقتی تفسیر تحت‌اللفظی از یک متن را رد می‌کنید، پس همزمان به واقعی نبودن آن هم اعتراف کرده‌اید و این با ایمان به آن متن در تناقض قرار دارد.


#ادامه‌دارد


⚛ @AndisheKonim

#متون‌مقدس و مغالطه #تفسیر (۲)


برعکس شاعران و داستان‌نویسان، وقتی یک مورخ، روزنامه نگار یا گزارشگر، متنی را می‌نویسد وی از ما انتظار دارد که از متنش برداشت تحت‌اللفظی داشته باشیم یعنی قبول کنیم که این متن واقعیتی را در گذشته یا حال منعکس می‌کند. اگر مورخی از فاتحی سخن بگوید که هزاران نفر را به بردگی گرفته یا کشته است، ما نمی‌توانیم ادعا کنیم که متن وی به خاطر اینکه هیچ نکته اخلاقی ندارد، بی‌ارزش است.

با یک برداشت تحت‌اللفظی، متون مقدس قرآن یا تورات تفاوت چندانی با داستان پینوکیو ندارند. مانند داستان پینوکیو، در قرآن هم مورچه با سلیمان صحبت می‌کند و در تورات نیز فردی به نام بلعام با الاغ خود هم صحبت می‌شود (اعداد: ۲۲)

در عین حال، هر سه تورات، انجیل و قرآن، ادعا می‌کنند که واقعیت را منعکس می‌کنند.

تورات یک کتاب تاریخی است و ادعا شده که تاریخ شکل‌گیری قوم بنی‌اسراییل (بنیانگذاران، پادشاهان، کاهنین) را روایت می‌کند.
انجیل نیز از ما می‌خواهد که باور کنیم عیسی واقعا وجود خارجی داشته و معجزاتی را که نقل شده انجام داده است.
قرآن می‌گوید که داستان‌هایش افسانه های پیشینیان نیست و در نتیجه واقعا رخ داده است.


× بنابراین فرد باید تکلیف خودش را معلوم کند. از دو حال خارج نیست:

۱. یا فرد باید به این متون مقدس به چشم یک گزارش تاریخی نگاه کند و در نتیجه می‌تواند به واقعیت آنها اعتقاد یا ایمان داشته باشد یا نداشته باشد

۲. یا باید به چشم یک داستان و افسانه نگاه کرد که شاید بتواند از آنها تفاسیر استعاری و اخلاقی کرد (البته اگر بتوان!)


اما #روشنفکران‌مذهبی (که خود #مغالطه‌ایست بزرگ) هر دو را می‌خواهند. می‌خواهند هم برداشت #استعاری داشته باشند و در عین حال به #واقعیت متن ایمان داشته باشند.

چنین چیزی ممکن نیست. یا باید به متن به چشم یک گزارش واقعی نگاه کرد و یا داستان و شعر. اگر کسی آن را داستان می‌پندارد پس به ناگزیر اعتراف کرده است که برداشت تحت‌االفظی درست نیست و دیگر نمی‌تواند به داستان ایمان داشته باشد.


بنابراین بحث #روشنفکران‌مذهبی در مورد تفسیر بردار بودن متن‌مقدس، یک #مغلطه است.
البته که می‌توان از هر متنی تفاسیر مختلف داشت اما وقتی تفسیر تحت‌اللفظی از یک متن را رد می‌کنید، پس همزمان به واقعی نبودن آن هم اعتراف کرده‌اید و این با ایمان به آن متن در تناقض قرار دارد.


#ادامه‌دارد


⚛ @AndisheKonim