محمد علی بهمنی، شاعری که چند نسل با شعرهایش، عاشقانه‌ها را زندگی کردند، هم از میان ما رفت. بهمنی و شعرایی از جنس او، به زندگی، لطافتی دلپذیر می‌دهند.
می‌اندیشم نخبگان سیاسی‌ای که آشنایی و پیوندی با شعر، ادبیات، رمان و سینما ندارند نه تنها نمی‌توانند ارتباطی موثر با جامعه برقرار کنند، بلکه حتی خزانه کلمات‌شان هم محدود است و اگر واژگان محدود شده ذهنی‌شان را از آنها بگیری دیگر حرفی برای گفتن ندارند. بسیاری از این دست آدمهای مسئول در حوزه سیاستگذاری فرهنگ را دیده‌ام که شناختشان از فرهنگ محدود بوده و با ابعادی از آن نیز معارضه دارند. بی‌تردید، رشد و توسعه کشور از مسیر بالندگی فرهنگی ممکن می‌شود.
