اگر پگاه دمید از فروغ روی تو بود
شکوفه چون وا شد در امید بوی تو بود
جهان هماره از آن رو تپیدن آغازید
که خاستگاه نهادش در آرزوی تو بود
به شور توست هر گل که در چمن رویید
دو پای دیدهی نرگس دوان به سوی تو بود
به سینه اندوهی از تو جای خوش دارد
خوش آن غمی که پی خوی کینهجوی تو بود
«گیاهمردم»* از آغاز آفرینش «مهر»
چو «مهریانه» در آغوش پیچِ موی تو بود
شب از ستاره گذشت آفتاب چهره گشود
سپهر، خرم از آهنگ جستوجوی تو بود
✍🏻 #فرهود_ربیعی🌱 #چکامه_پارسی🌱 پینوشت سراینده: مردمگیاه (توتِم) نام گیاهی است که پیرو یک استورهی ایرانی به نام «مهر و مهریانه» در زمان آغازین روییده و همان «مشی و مشیانه» است که سامیزبانان «آدم و حوا» را از روی این داستان ایرانی برساختهاند. مهر و دلدادگی و زادآوری بازتاب ویژگی این گیاه استورهای است.
🌱 @AdabSar 🌱