✅ بانوی بزرگوار من!
به راستی که چه درمانده اند آنها که چشم تنگ شان را به پنجره های روشن و آفتابگیر کلبه های کوچک دیگران دوخته اند...
و چقدر خوب است، چقدر خوب است که ما_ تو و من _ هرگز خوشبختی را در خانه ی همسایه جستجو نکرده ایم.
این حقیقتاً اسبابِ رضایت خاطر و سربلندی ماست که بچه هایمان هرگز ندیده و نشنیده اند که ما از رفاه دیگران، شادی های دیگران، داشتن های دیگران، سفره های دیگران، و حتی سلامت دیگران، به حسرت سخن گفته باشیم. و من، هرگز، حتی یک نفس شک نکرده ام که تنها بی نیازیِ روحِ بلندپروازِ تو این سرافرازی و آسودگیِ بزرگ را به خانه ی ما آورده است..
تو با نگاهی پر شوکت و رفیع_همچون آسمانِ سَخی_ از ارتفاعی دست نیافتنی، به همه ی ما آموختی که می توان از کمترین شادیِ متعلق به دیگران، بسیار شاد شد_ بدون توقعِ تصرفِ آن شادی یا سهم خواهی از آن.
#نادر_ابراهيمی #چهل_نامه_کوتاه_به_همسرم روزبهان
صص۵۹_۶۰.
@Ab_o_Atash