خدای مهرب️ان

🌿🌾🌿

اگر کسی با توحید آشنا شد، در دنیا و آخرت محفوظ است و اگر غیر از این باشد مصونیت نخواهد داشت. اگر انسان به این حقیقت پای گذارد، مصونیت پیدا می‌کند و وقتی به این شناخت و معرفت دست یابد، ذلیل و اسیر نمی‌شود. هر مقدار که این دل با نور توحید آشنا شود ظلمت‌ها از وجود او رخت می‌بندد:

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته در آید

صحبت حکام، ظلمت شب یلداست
نور زخورشید جوی بو که بر آید

بــر در اربــاب بــی‌مــروّت دنیــا
چنـد نشینـی کـه خـواجه کی به در آید

هر مقدار در وجود انسان ظلمت می‌آید، به‌همان مقدار وساوس ایجاد می‌شود و به‌دنبال آن، ذلت، خفت و خواری و آنگاه خیانت و ظلم می‌آید. از آن‌طرف، هنگامی‌که در وجود انسان نور می‌آید، جایی برای وسوسه نمی‌گذارد. نور جلال و جمال الهی که همان نور «اللهُ نُورُ السَّمَْاواتِ وَ الْأََرْضِ» است، اگر بر سُرادقات جان و پرده‌های جنان بتابد، صفحۀ دل را روشن می‌کند. امام حسین(ع) در دعای زیبای عرفه می‌فرماید:

«اَنْتَ الَّذی اَشْرَقْتَ الاَنْوارَ فی قُلُوبِ اَوْلِیآئِکَ حَتّی عَرَفُوکَ وَوَحَّدُوکَ».
تویی که انوار معرفت را در دل اولیایت تاباندی تا اینکه تو را شناختند و یگانه‌ات دانستند.

این نور پرتوی از اسماء و صفات خداوند است. این نور در وجود انسان‌ها همان حصن و دژی است که حضرت ثامن‌الحجج(ع) از زبان حضرت حق فرمود و انسانی که در این دژِ امن می‌رود کاملاً مصونیت می‌یابد.
در ادامۀ حدیث، حضرت فرمود:

«بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا »؛ یعنی این توحید شرایطی دارد که از شروط آن، ما خاندان هستیم.

با این عبارت، امام(ع) مسیر را مشخص می‌کند که اتصال مقام توحید به امامت است.
درحقیقت، امام(ع) به وادی پر مخاطرۀ توحید اشاره می‌فرماید و پرده از پیچ و تاب آن برمی‌دارد؛ زیرا چنان‌چه انسان‌ها با ذهن محدود خویش و بدون مراجعه به آبشخور بی‌پایان وحی و تنزیل به وادی توحید سر زنند، نتیجۀ آن، توحید مصنوعی ذهن آنهاست نه حقیقت والای معرفت الهی؛ همان که وجود مبارک امام‌صادق(ع) هشداری جدّی دربارۀ آن فرمود:

«كُلُّ ما مَيَّزْ تُمُوهُ بِأَوهامِكُم فِي أَدَقِّ‏ مَعانيهِ مَخْلوُقٌ مَصْنوُعٌ مِثْلُكُم مَرْدُودٌ إِلَيْكُمْ»‏ .
هرآنچه با قوای واهمۀ خود در دقیق‌ترین [و ظریفترین] معنایش تمیز می‌دهید [و تصور می‌کنید]، مخلوق و مصنوعی مانند شماست که به سوی شما باز می‌گردد.

در زیارت عظیم جامعۀ کبیره می‌خوانیم:

«وَ اَرکانَ تَوحیدِه» ؛ یعنی حضرات معصومین(ع) ارکان توحید خداوند هستند.

امام‌رضا(ع) شاهراه وصول به حقیقت توحید خالص را معرفی می‌فرماید که همان مسیر معارف اهل بیت(ع) است و درحقیقت، شارحان و معلّمان واقعیِ توحید این حجج الهی هستند که با زیر و بم معرفت الله آشنایی کامل دارند و می‌توانند راهنمای سعادت بشر باشند.

آنچه در مجموع روایات باب زیارت بدان اشارت شده است، حاکی از لزوم معرفت و شناخت به مقام امام است. البته همانطورکه گفته شد، عرفان، شناخت امام است، نه دانستن مشخصات شناسنامه‌ای شخص ایشان. عرفان حرکت از جهل به یقین است؛ یعنی حرکت به‌سوی باورهای ثابت و استوار.

#متن_مکتوب
#عرفان_خورشید

@rahe_aseman
🌿🌾🌿