امروز، لحظه‌ای ڪه موتر در ایستگاهش درنگ نمود، در موتر پهلویی ڪسی را دیدم؛ ڪسی ڪه یڪ روز، بعد از درخواست بورسِ ترڪیه، با هم آرزوی دیدار و تحصیل در این ڪشور را برای سال آینده ڪرده‌بودیم. اما حالا ڪه می‌بینم، هنوز همین‌جا مانده‌ایم، تازه می‌فهمم ناامیدی آدم از زادگاهش تا چه اندازه می‌تواند عمیق باشد؛ جایی ڪه انگار ما را فقط به اسیرشدن در تڪرار و تلوتلو‌خوردن محڪوم ڪرده‌است. #گل_طاهری