ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی، چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی، تو که آتشکده‌ی عشق‌ومحبت بودی چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی، تو به صد نغمه، زبان بودی‌ و دل‌ها همه گوش، چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی، خلق را گرچه وفا نیست و لیکن گل من؛ نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی! #استاد_شهریار