لذت لحظه دیگر چه صیغه‌ای‌ست؟ بیایید به غذای مورد علاقه‌مان فکر کنیم. حتی خیالش هم خوش است. همین‌که تصمیم می‌گیریم امروز این غذا را بسازیم یا سفارش دهیم هم خوش‌خوشان‌مان می‌شود. عطر و بویش هم خوشمان می‌کند. اولین لقمه را که در دهان می‌گذاریم لذت می‌بریم. هرگز دیده‌اید دیوانه‌ای وقت خوردن غذای مورد علاقه‌اش فریاد بزند «نه! اول باید سیرِ سیر بشوم بعد شروع کنم به لذت بردن»؟ مگر شدنی‌ست؟ نوشتن برای من همین کار را می‌کند. می‌نویسم، برای انتشار، غیرقابل انتشار، نامناسب برای انتشار. شلخته، ناپخته، برون‌ریزی، آزادنویسی، رونویسی. همه‌شان خوشم می‌کند. خیالشان را هم دوست دارم. با نوشتن تمرین می‌کنم تا لذت و رضایت را معطلِ نقطه‌ی خاصی نکنم.