نوزادِ نوشتن یا روزگار یک کانال‌دار موفق با صدای آرام، سنگین و کشدار می‌گوید «شایــــد فـــــکر کنـــــی موفقیت در مدیتیشن یعنی رسیدن به خلاء بی‌ذهنی. اما موفقیت در مدیتیشن یعنی هر روز بیای و مدیتیشن رو انجام بدی». شاید فکر کنیم موفقیت در داشتن کانال تلگرام، یعنی هربار پست‌ها فوروارد بشوند در کانال اهل نوشتن. شاید فکر کنیم موفقیت در داشتن کانال یعنی اعضای کانالم بشوند چند هزار یا چند صد هزار نفر. شاید فکر کنیم موفقیت در داشتن کانال یعنی همه اسمم را یاد بگیرند و درباره‌ش/م حرف بزنند. شاید فکر کنیم موفقیت در نوشتن یعنی هر روز تحسین های بی پایان دریافت کنیم. بهترین یا اولین یا روی قله‌ ترین باشیم. می‌دانید کوهنوردهای حرفه‌ای هم بعد از فتح قله برمی‌گردند پایین؟ البته که آن‌ها هم با هِلی‌کَفتر روی قله فرود نیامده‌بودند. برای رسیدن کلی زحمت کشیدند اما هیچ کدام دلشان نمی‌خواهد برای ابد همان بالا باقی بمانند. فرآیند و مسیر برایشان لذت بخش است اما زندگی جای دیگری‌ست. پس آماده می‌شوند برای قله‌ی بعدی. حرکت می‌کنند به سوی موفقیت بعدی. موفقیت در نوشتن کانال یعنی چند هفته‌ای است که خیال می‌کنم خلاقیت ته کشیده و بار و بُنشنی برای پاتیل در کار نیست و دارم پرت‌و‌پلا می‌نویسم اما امروز هم آمدم و نوشتم. رشد که حلزون‌وار است و من هم که کم‌نیار و ول‌نکن روزگار.