شعر " تا کجا؟ " در میان خانه ی خود درد غربت تا کجا می کِشد پرواز را دامِ اسارت تا کجا وارث گنجیم و ماران گنج ما را صاحبند چون گدایان زیستن در کاخ نعمت تا کجا همچنان ما بره ها را می درد گرگ دروغ ساده لوحی ها بگو تا کی حماقت تا کجا هر که چون حلاج حق را جار زد بر دار رفت زندگی با ننگِ انکارِ حقیقت تا کجا صد گناه از پرده بیرون است و گیسو در حجاب واعظان را کوری چشم عدالت تا کجا چشم خود را بر شبت تا کی ببندیم ای وطن منتظر ماندن برای روز خوبت تا کجا سال ها جا مانده ایم از عمر چون اصحاب کهف وقت بیداریست دیگر، خواب غفلت تا کجا...؟ .